Gebruikt een doventolk in alle talen dezelfde gebaren?

Een gebarentaal is een visueel-manuele taal, waarin begrippen en handelingen door middel van gebaren worden weergegeven. Het is een natuurlijke taal met een eigen lexicon en grammatica, die beantwoordt aan de communicatiebehoefte van een groep (in veel gevallen prelinguaal dove) mensen.

De internationale index van talen onderscheidt 130 gebarentalen van dovengemeenschappen en drie van horende gemeenschappen.[1] Veel landen of regio's kennen hun eigen gebarentaal, die losstaat van de gesproken taal van de horende mensen. Voorbeelden van landelijke gebarentalen zijn NGT (Nederlandse Gebarentaal), VGT (Vlaamse Gebarentaal) en ASL (American Sign Language). Daarnaast kunnen er ook regionale varianten bestaan, die vergelijkbaar zijn met gesproken dialecten.

Omdat gebarentaal geen kunsttaal als Esperanto is, bestaat er niet één universele gebarentaal. Al bestaan er met Gestuno en Signuno wel pogingen daartoe. Bij internationale contacten worden ASL of Gestuno vaak als de lingua franca gebruikt.