Waarom wordt Afrikaans beschouwd als een 'taal' ?
Canadees-Frans is Frans, maar eigenlijk gewoon een Frans dialect en de woorden + grammatica is ietsjes anders. Dit is hetzelfde met Vlaams/Belgisch-Nederlands: dezelfde taal, maar ander dialect + vocabulaire. Hoe komt het dat het Nederlands wat in Zuid-Afrika werd gesproken toentertijd toch veranderd is in een totaal andere 'taal', die natuurlijk wel veel op Nederlands lijkt, maar beschouwd wordt als een taal op zichzelf. Waarom is er niet gewoon een 'Afrikaans-Nederlands', maar echt een totaal nieuwe taal? Hoe heeft deze hele 'versimpeling' van de Nederlandse taal überhaupt kunnen plaatsvinden?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het heeft een andere grammatica, geen vervoeging van werkwoorden (zoals wij dat kennen) veel woorden die wij niet kennen en een eigen ontwikkeling (of juist stilstand) Ik denk dat het Afrikaans voor een Nederlander wel te volgen is maar het is ECHT even wennen. Keer je de boel om (laat je een Zuid-Afrikaan Nederlands lezen en leren , dan gaat die het moeilijk krijgen, alhoewel ik hijsbakkie voor lift wel geniaal vind) Men vind het dus een taal, het verschilt teveel van het huidige Nederlands. Hoe de versimpeling heeft kunnen plaatsvinden, ik denk dat de afstand ,het gebrek aan mensen die de Nederlandse taal goed meester waren er toe geleidt heeft dat hun Nederlands een eigen leven is gaan leiden. Voor hen werkt het en voor ons ook om het als een andere taal te zien.
Je moet je even voorstellen hoe het ontstaan van Afrikaans gegaan moet zijn. Ten eerste hebben we te maken met een kolonie die weliswaar gesticht werd door de VOC, maar waar ook veel mensen van het continent zelf terecht kwamen (om het eens neutraal te omschrijven…). Ten tweede was er in de 17e eeuw nog geen Standaardnederlands zoals we dat nu kennen (zwaar gebaseerd op het Hollands, omdat dat het machtigste deel van de Verenigde Nederlanden was), er was nog Hollands, Zeeuws, Brabants, Gelders, Gronings etc etc, en al die dialecten liepen/lopen naadloos over in het hedendaagse Duits en Vlaams en Limburgs. Ten derde hebben we het over de VOC: dat is weliswaar een Hollands initiatief, maar ze hadden altijd te kort mensen dus ze namen gewoon iedereen aan die ze konden krijgen, van heinde en ver, en die spraken echt niet altijd perfect Hollands. De kans dus dat er in Kaap de Goede Hoop een Hollander terecht kwam (wiens taal dus nog het meest leek op het hedendaagse Nederlands), is nihil. Zoals er hier een proces van standaardisering heeft plaatsgevonden, zo ging dat in die kolonie ook, maar dan met onwijs veel niet-Hollandstaligen. De VOC'ers waren de baas, dus in principe was er het streven om "Nederlands" te spreken. (Wellicht waren de VOC'ers nog zo vriendelijk om louter opdrachten te geven in eenvoudige zinnen.) In de praktijk kwam het erop neer dat er een pidgin ontstond: een basistaal met een eenvoudige grammatica en een vocabulair dat nodig was om te kunnen communiceren. Niets meer, maar ook niets minder. Het streven naar Nederlands zorgde ervoor dat die de grootste leverancier van woorden werd, maar de basisvolgorde veranderde van onderwerp-lijdend voorwerp-werkwoord naar onderwerp-werkwoord-lijdend voorwerp. In tegenstelling tot de situatie in Nederland, had het Hollands in KdGH niet de overhand, zodat er ook veel kenmerken van andere Nederlandse dialecten bewaard zijn gebleven, zoals ze in de zeventiende eeuw waren, en/of zich vanuit die beginsituatie verder hebben ontwikkeld. Dus de situatie hier en de situatie daar verschilden in de zeventiende eeuw al enorm van elkaar, en beide talen hebben zich sindsdien los van elkaar kunnen ontwikkelen, ieder beïnvloed door zijn eigen buren en eigen sprekers. Dan is het niet zo vreemd dat er twee talen ontstaan.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
Populaire vragen in deze categorie
