Waar komt het woord zaterdag vandaan?

Zaterdag is half ontleend, half vertaald uit het Latijn: saturni dies. De spelling met -u- (zatur-, saturdag) komt vanaf de 16de tot diep in de 19de eeuw voor; mogelijk onder invloed van de naam van de Romeinse god en daarmee ook de plannet Saturnus.

Toegevoegd na 28 seconden:
plannet = planeet

Toegevoegd na 2 minuten:
De betekenis is dus feitelijk: de dag van Saturnus.

dit is niet juist de zaterdag bestaat al een stuk langer!

Na de bekering van de Romeinse Keizer Constantijn tot het christendom in de vierde eeuw, vond er een aanpassing van de Romeinse kalender plaats met grote gevolgen. Het Christendom werd staatsgodsdienst, waarbij het begrip “week” volgens de Bijbel werd geïntroduceerd. Ongeacht wat de kalendermaand en -dag was, werd de tijd ingedeeld in perioden van zeven dagen. Deze nieuwigheid was gebaseerd op het verhaal dat God de wereld in zes dagen had geschapen waarna de zevende dag een rustdag werd. Erg fanatiek was keizer Constantijn overigens niet. Hij hield de titel Pontifex Maximum, opperpriester van de Romeinse godsdienst, en liet zich pas op zijn sterfbed dopen. Mogelijk verklaart dit waarom de dagen van de week weliswaar werden ingevoerd, maar geen typisch christelijke namen kregen. Zij kregen de namen van de planeten en de daarmee corresponderende Romeinse goden, zoals Mars voor dinsdag, Jupiter voor donderdag en Venus voor vrijdag. In het Nederlands zijn, in tegenstelling tot het Latijn, Frans en Spaans, de Romeinse godennamen helemaal niet herkenbaar. Dat komt weer omdat in de Noordelijke streken net zo makkelijk de Noordse goden hun naam aan de weekdagen mochten geven. Behalve zaterdag, zondag en maandag zijn de dagen genoemd naar de plaatselijke goden Tyr, Wodan, Donar en Freya.