Tot welk gedicht behoren deze woorden?

"My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye Mighty, and despair!"
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck...

Kracht en verwoesting vind ik overduidelijk in Ozymandias. In The Soldier van Rupert Brooke(?) vind ik de geestkracht in de zekerheid dat de dood niet voor niets is. Geen angst, en geen verwoesting. Angst is misschien wel weer te vinden in het thema van Ozymandias, eigenlijk het spiegelbeeld van de kracht van The Soldier: De machtigste koning kan het mooiste beeld van zichzelf laten maken, maar de tijd zal de hardste steen breken en de meest majestueuze herinnering wissen. Daar zit de angst in voor vergankelijkheid, sterfelijkheid, vergetelheid. Het ‘ubi sunt’ motief. Where have all the flowers gone?
Was het niet zelfs de angst van de farao zelf? Heeft hij daarom zo’n mooi groot beeld laten zetten, zo’n uitdagende tekst laten bijtelen? Uit angst te worden vergeten?

PS Ozymandias is Ramses de tweede. Inderdaad de nummer 1 spierbal-farao. En het beeld in West-Luxor is inderdaad een puinhoop. En ja, de hoempa van Ramses was vast en zeker een poging om eeuwig te leven – maar dat kon Shelley niet weten, de Egyptologie bestond nog niet. Maar hij kon het vast vermoeden, daar zijn dichters goed in.

OZYMANDIAS

I met a traveller from an antique land
Who said: Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them, on the sand,
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown
And wrinkled lip, and sneer of cold command
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them and the heart that fed.
And on the pedestal these words appear:
"My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye Mighty, and despair!"
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare
The lone and level sands stretch far away.[2]