Gebruikte de romeinen ook water leidingen.

In de oude paleizen in Knossos van koning Minos op het Griekse eiland Kreta, hadden ze al stromend water. Daar waren al toiletvoorzieningen die van stromend water gebruik maakte! We spreken dan over ca. 2500 jaar voor Christus........

De totale lengte van de aquaducten voor de stad Rome wordt geschat tussen 420 en 500 km. Toch liep slechts 47 km hiervan bovengronds: de meeste Romeinse aquaducten lagen onder de grond. Deze ondergrondse bouw hielp om het water vrij van ziekte te houden (lijken van dode dieren mogen niet in het aquaduct terechtkomen en kunnen daar zo geen epidemieën veroorzaken) en hielp de aquaducten tevens tegen vijandelijke aanvallen beschermen. Bovendien bleef het water in de grond lekker fris.

Romeinse aquaducten waren uiterst verfijnd gebouwd. Zij werden gebouwd op zeer hoog technisch en wiskundig niveau, met een verval (bijvoorbeeld: de Pont du Gard) van slechts 34 cm per km. Het Romeinse aquaduct daalde gemiddeld verticaal slechts 17 m over een lengte van 50 km. Volledig voortgestuwd door de zwaartekracht, konden zij grote hoeveelheden water zeer efficiënt overbrengen. De Pont du Gard kon tot 20.000 m3 water per dag vervoeren, en de combinatie van alle aquaducten uit Rome vervoerde rond 1 miljoen m3 water.

Dat Romeinse aquaducten technische en architectonische hoogstandjes waren, blijkt wel uit het feit dat de gebruikte technieken zelfs tot in onze tijd overleefd hebben. De huidige ingenieurs gebruiken gelijksoortige technieken om riolen en waterleidingen aan te leggen in moeilijk bereikbare gebieden, uiteraard met vernieuwde materialen.