Wanneer kun je al een beetje stoppen met het introduceren van het hoofdpersonage?

Ik zou door het hele verhaal heen steeds weer wat verassend laten opkomen over het hoofdpersonage wat de lezer nog niet wist. Maar na 2/3 hoofdstukken kan je met de hoofdlijnen wel stoppen.

Ik zou het schrijven heel anders aanpakken. In ouderwetse boeken/verhalen heb je inderdaad, dat de eerste hoofdstukken worden gebruikt om de hoofdpersonen te introduceren, en dat daarna het verhaal pas begint. Zulke boeken zijn daardoor uitgebreid en gedetailleerd, maar ook traag. In moderne boeken begint het verhaal gelijk, en is de introductie van de hoofdpersonen kort of geleidelijk. De beste verhalen zijn, waarbij het verhaal ZELF wordt gebruikt om de hoofdpersonen te introduceren. Raymond Chandler (een schrijver van detctives) was hier bv goed in.

Aanvulling: En wat wil je introduceren? Ook dat is een idee uit ouderwetse romans, dat je van de hoofdpersonen het hele levensverhaal moet vertellen. Len Deighton heeft spionagethrillers geschreven waarin we bijna niets weten over de hoofdpersoon, zelfde zijn naam niet.

zelfde = zelfs