Op deze manier kan niemand jou aanklagen voor smaad of laster. Ik kan bij Reinaert de vos zo gauw geen voorbeelden noemen, dus pak de fabeltjeskrant maar: Ik kan die verhaaltjes schrijven met mijn buurvrouw of nicht in mijn achterhoofd als ik juffrouw ooievaar of Truus de Mier verzin. Mijn buurvrouw en nicht kunnen best zoveel zelfkennis hebben dat ze zichzelf herkennen in mijn verhaal, maar ze kunnen het nooit bewijzen. want: Het is maar een verhaaltje. En zo kun je dus ook de hogergeplaatsten zoals koningen ministers en burgemeesters vervangen door een dier, waarvan je vindt dat die "karaktertrekken" hebben zoals de persoon sluwe vos, slome slak, drukke mier, vrolijke vogel, noem maar op. ER zullen altijd mensen zijn die zich aangesproken voelen, niet alleen mijn buurvrouw en nicht, ook anderen kunnen zich in die dieren herkennen, zonder dat ze mij er echt op aan kunnen spreken. Dus ik heb gezegd wat ik wilde zeggen, maar blijf buiten schot