Ik zoek een verhaal over de dood die iemand op moet halen

De knecht, die doodsbang was voor de Dood, snelde naar de plaats, waar de Dood hem later op de dag kwam halen. Je kunt je lot niet ontlopen kennelijk. Ben jij bang voor het lot? Denk jij dat dingen zijn voorbestemd? Is er iets als een voorbeschikking?

Het is een gedicht van P.N. van Eyck:

Een Perzisch edelman:

Vanmorgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, een ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -

Vanmiddag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij vanmorgen vroeg mijn knecht gedreigd?"

Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."


Is dit hem?

Wat ook een mooi verhaal is over het ontlopen van de dood(maar dit is niet het anwoord op je vraag) is 'De ballade van de dood' van Klein orkest