Is het waar dat iemand van 18 het leven 'intenser' ervaart dan iemand van 25? Worden gevoelens als verdriet en euforie 'vlakker' als je ouder wordt?

Nee. Het is een kwestie van ervaring, je hebt het al gezien en gedaan dus geen verassing meer.
Het is een kunst of een gave om de wereld te kunnen bekijken elke dag opnieuw alsof het de eerste keer is.

ik denk van niet... hoe ouder je word hoe meer je ervaart. ik denk wel dat je je gevoel wat meer richt en niet meer over 'alles' helemaal over uit je dak gaat...
er zijn situaties/problemen waar je minder lak aan hebt, omdat je al weet hoe het gaat en niet meer zo snel van je sokken geblazen wordt.

ik denk dat hoe jonger je bent je sneller en bij veel nog blij bent omdat je niet beter weet of nog niet beter ervaren hebt en je nog meer openstaat...

je blijft nieuwe dingen zien en ondergaan in je leven (al ben je 90) en zolang je leeft blijft het spannend, leuk, mooi, euforisch, intens...
zolang jij maar wil, je kunt je ook gaan afsluiten voor het leven(al dan niet vrijwillig/bewust) en jezelf behoeden voor te grote spanning, al dan niet leuk...

wanneer je het gevoel een beetje kwijt ben kijk dan naar kinderen en zie hoe hun de dingen om hun heen ervaren, daar word je wel weer bewust van...

het is denk ik een kunst om altijd enthousiast te blijven en of te laten zien wat je wat dan ook voelt, maar wanneer dit lukt leef je veel intenser...
(en ben je een voorbeeld voor je omgeving...)

Het lijkt mij niet dat leeftijd hier invloed op heeft. Als je een gevoelig persoon bent blijft verdriet net zo intens, maakt niet uit of je kleuter, tiener of volwassen bent. Je hebt verdriet en dit voelt altijd intens aan. Ben je een extravert persoon dan beleef je ook op alle leeftijden een gevoel van euforie als je erg enthousiast,blij,gelukkig bent.
Het is een kwestie van mentaliteit of je intens leeft en dan maakt het niet uit hoe oud je bent. Het is pas zo dat iets afvlakt als je het dagelijks of steeds meer meemaakt. Ik kan me dan ook voorstellen dat, wanneer je bejaard bent, je niet meer zo'n intens verdriet hebt als iedereen om je heen wegvalt, want dan weet je dat kunt verwachten. Ook de euforie vervalt dan omdat je ouder en wijzer geworden bent en weet dat je niet meer dat enthousiasme kunt opbrengen om dingen te ondernemen of je zielsgelukkig te voelen. Je weet inmiddels hoe vergankelijk alles is. tussen 18 en 25 ligt niet zoveel verschil, je bent in de bloei van je leven en gevoelens liggen niet ver uit elkaar, pas wanneer je bejaard bent dan kan je spreken van enige vervlakking, maar dat wil niet zeggen dat je dat bij alles hebt. Ook dan kan je intens verdrietig zijn, als een heel dierbaar iemand wegvalt, alleen niet meer zo vaak.

met de leeftijd neemt de ervaring toe en ben je meer in staat om emotionele gebeurtenissen te plaatsen. je bent doorleefder., dan iemand van 18, die nog maar net de emotioneel verwarde periode van de pubertijd is ontgroeid en daardoor nog geen goed emotioneel fundament heeft opgebouwd.
dat wil niet zeggen dat je die momenten niet minder diep beleefd. neem maar van mij aan:ze grijpen net zo diep in als bij jongere mensen.

Ha, die Alexdigio;

Dat verschijnsel komt zeker voor en wordt ook weleens het vormen van 'eelt op je ziel' genoemd. Maar volgens mij kun je niet in algemene zin stellen dat 25-jarigen daardoor emoties minder intensief beleven dan 18-jarigen. Daar is ieder mens verschillend in en daar zal de levenservaring een flinke rol in spelen.

Ja dit is waar. Chemisch gezien is dit vrij simpel te verklaren.

Vergelijk het met het drinken van alcohol. Als je nog nooit alcohol op valt het eerste glaasje gelijk heel zwaar. Terwijl wanneer je regelmatig drinkt je lichaam beter wordt in het verwerken van de stoffen in alcohol en beter wordt in het omgaan met de effecten van alcohol.

Als je verliefd bent komt er in je hersenen een stofje vrij, net een soort drug, waar je je blij van gaat voelen. En zolang je verliefd bent komt dat stofje vrij in je hersenen. Maar langzaam aan wen je daaraan. Je wordt ongevoeliger voor die drug in je systeem. Alle gevoelens die je hebt als mens worden door dit soort stofjes in de hersenen opgewekt. En dus worden gevoelens vlakker naarmate je ouder wordt.

Dit kun je ervaring noemen, eelt of de ziel, of wat dan ook, maar eigenlijk is het dus gewenning aan een stofje.

geloof ik niks van.
iemand van 18 kan het leven net zo intens ervaren als iemand van 25.
als je ouder wordt kun je emoties als euforie en verdriet wellicht genuanceerder en rationelere plaatsen.
het leven is een gekleurde toverdoos die ieder
op z'n persoonlijke wijze ervaren mag.

Ik weet niet of het waar is, maar ik ben 20 en ik ervaar het leven soms heel intens en soms zo vlak. Ik zit er net tussenin natuurlijk..

Nee,dat vind ik juist niet. Ik ben al aardig op leeftijd en niet in al te goede conditie. Juist daarom beleef ik elke dag zo bewust en intens mogelijk, vooral omdat ik me er van bewust ben,dat ik niet al te lang meer heb. Hoewel,het kan nog wel 20 jaar duren voordat ik de pijp aan Maarten geef.
Je kent het gezegde over de krakende wagens wel.
En wat die gevoelens betreft,die worden beslist niet vlakker!