Waarom sterft de ene mens vredig en de andere met doodsangst?

Omdat mensen van elkaar verschillen.

Toegevoegd na 5 minuten:
Wat hier boven staat, vind ik al een goed antwoord, maar waarschijnlijk ben jij er niet tevreden mee.
Het ligt sowieso aan de aard van de mens (sommige mensen zijn extreem rustig, sommige hysterisch). Verder is het moment van sterven heel verschillend denk ik. De een doezelt weg en de ander is zich er van bewust dat hij wegglijdt in de dood en raakt (begrijpelijk) in paniek.
Ik denk verder dat geloof er weinig tot niets mee te maken heeft.

Veel mensen zijn bang voor de dood, omdat men niet weet wat er is, en óf er iets is.
Sommige mensen hangen erg aan het leven, willen niet weg, andere berusten in het feit dat het einde gekomen is.

Als je weet dat je binnen afzienbare tijd gaat sterven dan reageert iedereen daar op zijn eigen manier op.

ik denk dat je heen gaat,zoals je geleefd hebt 4
hier is de hel en niet ergens anders

goede mensen gaan inderdaad kalm en zacht slechte ,gemene ,líjden eerst.

jammer dat ze de familie met die ellende opzadelen(als die er tenminste nog is of ermee bemoeit)
daar sta ik helemaal achter.
dus mijn antwoord is :hier boet je voor je zonde
en zit je je straf uit.

Ik denk dat je sterft, zoals je ook in het leven staat.
De een is bang voor verandering en kan het oude niet loslaten en de ander laat alles over zich heen komen en kijkt niet om.

mijn opa heeft te horen gekregen dat hij moet sterven, en hij is niet bang voor de dood, hij vind de dood een verlossing van vele pijnen die hij in zijn leven heeft geleden na dat mijn oma dood ging, maar ook de vreugde die hij heeft gehad met ons allemaal maakt hem gelukkig dat hij dat nog allemaal heeft meegemaakt.
hij zal niet schreeuwen om aandacht, hij weet dat we er allemaal voor hem zijn dat maakt hem vredig

Misschien een combinatie van verschillende factoren:
Er is altijd zeker mate van angst voor het onbekende.
Angst voor mogelijk pijn.

Maar in mijn optiek heeft het hoofdzakelijk te maken met hoe sterk een mens zich identificeert met zijn lichaam als de bron voor zijn bestaan.

Het zal ook te maken kunnen hebben met de hoeveelheid kalmerende middelen je toegediend heb gehad en het beleid van de arts/ ziekenhuis.

Als je er nooit over hebt willen denken of praten en altijd de omgeving afsloot: je bent zo oud als je je voelt, ik wordt minstens 100, ik zou best 110 willen worden. Dan ben je net een puber die besluit de Himalaya te gaan beklimmen. Ik gabinnenkort sterven an kanker en ik zie er niet tegenop, mijn partner zal tot het laatste moment bioj mij zijn. Hij is het enige slachtoffer in het verhaal. Hij moet misschien nog wel 10 jaar alleen verder.

Geldt ook voor jonge mensen, maar misschien zelfs in mindere mate. Laat me het uitleggen. We vinden het niet normaal dat jonge mensen sterven. Daarom krijgen ze daar als regel gerichte aandacht voor als ze ongeneselijk ziek zijn.

Voor oude mensen vinden we het misschien wel iets te normaal dat ze binnen afzienbare tijd doodgaan. Klinkt misschien cru maar daardoor kan die speciale aandacht ontbreken.

Dementie is een invloedrijke factor. Als je lijdt en die pijn niet kunt plaatsen is dat een factor die angst kan opleveren. Als je dat lijden kunt verzachten en daardoor iemand op een waardige manier kan sterven ben je heel goed bezig.

De grootste angst die men tijdens een leven kent is de angst voor het onbekende. Daarom is men ook bang voor verandering, omdat je dan het onbekende in gaat.

Wat is er nu onbekende dan de dood. Niet voor iedereen, want sommige mensen weten waar ze naartoe gaan. Hier hebben ze een volle vertrouwen in en hebben ze vrede. Voor sommigen is het ook een opluchting, omdat het leven zwaar is (geweest) en het genoeg is nu.
Andere hebben er heel veel moeite mee. Voor het onbekende en misschien soms wel voor de 'hel'. Dat ze worden beoordeeld straks en worden beboet.

Het heeft allemaal te maken met wat je geloofd en hoe diep je het geloofd.

je gaat naar het onbekende je weet niet waar je naar toe gaat en als je beseft dat het eind dichtby komt wordt je bang degene die vredig sterft heeft zyn of haar leven voltooid dus kan vredig sterven degene die angstig sterft heeft waarschijnlijk niet alles voltooid in zyn of haar leven maar als je dat beseft aan het eind is het te laat