hoe reageer je het beste op iemand die erg driftig kan worden door dementie?

Tsja, ieder mens is anders, dus iedere dementerende is ook anders.
Allereerst moet die auto worden weggedaan. Zijn dokter moet een grondig, en heel nadrukkelijk gesprek met hem hebben en hem verbieden nog te rijden.
Als mensen gaan dementeren, blijven emotionele zaken wat langer hangen dan gewoon feitelijkheden.
Na het gesprek met de dokter kunnen anderen dan zeggen: Lieverd, je hebt toch met de dokter gesproken? Het kan echt niet meer. Je vergeet soms ineens waar je bent, of waar je naar toe wilt. Dat kan niet in het verkeer.

Je kan hem dan terugverwijzen naar de dokter als hij het niet accepteert.
Je kan hem helpen met de acceptatie.

Als mensen driftig worden, dan heb ik de gewoonte, om hun handen te pakken, en ze rustig aan te kijken. Soms mijn handen om het gezicht. Dat helpt. En dan even gaan zitten. En het er over hebben. De feiten niet anders voorstellen dan ze zijn.

Maar eerst dat gesprek met de huisarts. Die wordt de boodschapper van het slechte nieuws.

Moeilijk hoe je dat het beste kan doen, wel een tip. Hier in Brabant zijn Alzheimercafe's, dat zijn bijeenkomsten voor familie en vrienden van mensen die Alzheimer hebben, dement worden. Daar worden veel tips gegeven, en kun je horen hoe anderen het oplossen

dementie dat is voor mensen een hele nare ervaring, sommige momenten beseffen ze nog en dan weer niet. je kan dat niet echt aan de mensen zeggen, je kan rustig met ze praten en als ze iets niet meer weten probeer niet op dat moment door te dramen en ga over iets anders beginnen, dementen mensen schieten zo over naar een ander onderwerp.

Ik heb jarenlang zijdelings beroepsmatig met dementerende mensen te maken gehad, en het ligt eraan in hoeverre de ziekte is gevorderd. Maar mijn ervaring is dat er soms toch ook nog wel heldere momenten zijn. Wellicht dat je deze persoon het in deze momenten duidelijk kan maken waarom je dit niet wilt.

Komt punt 2: Op dat moment zelf zul je net zien dat ze niet zo'n helder moment hebben, en niet het begrip zullen tonen wat ze eerder wel ervoor hadden.

In dat geval kun je beter niet zeggen dat je hun niet vertrouwd ofzo, maar kun je beter een ander excuus voorwenden. Dat je bijv. uberhaupt al niet lekker bij "wie dan ook" in de auto zit. Of dat je je erg ongemakkelijk voelt wanneer je zelf het stuur niet in handen hebt.

Leg de "schuld" bij jezelf en niet bij hun, of hun ziekte. Geef hem de kans om begrip voor JOU op te brengen ipv dat je hem zelf aldoor aan zijn dementie herinnert.

Soms zijn leugentjes om bestwil niet (alleen) voor je eigen bestwil ;-)

Als de arts het niet meer verantwoord vind dat hij nog auto rijd, dan zou het toch ook zo moeten zijn dat zijn rijbewijs ingenomen word? Ik weet niet precies hoe die regels daar voor zijn? Of stapt hij gewoon in zonder rijbewijs? Heeft de man kinderen die je misschien je zorgen naar zou kunnen uiten?
En de opstandigheid bij zulke mensen is idd erg lastig. Enige wat je denk ik kan doen is rustig, duidelijk en concequent blijven. Maar lastig is het wel. Sterkte

De familie van uw kennis moet er zorg voor dragen dat de auto weg moet als hij niet meer geschikt is bevonden door de arts.

Alleen een rijbewijs innemen is geen garantie dat hij niet in de auto gaat rijden.

En mocht hij een partner hebben met een rijbewijs zorg dan dat hij geen sleutels heeft van de auto.

Wij hebben ook in onze kennissenkring dementerende bejaarden weten over te halen om de auto weg te doen na gebleken onzeker gedrag in het verkeer.

De partner of de kinderen zijn de aangewezen personen om in te grijpen na doktersadvies.