Hoe ziet jouw ideale dood eruit?

Het lijkt ideaal om gewoon een keer niet meer wakker te worden. Maar helaas hebben we het niet voor het kiezen. Het heeft volgens mij eerlijk gezegd ook geen enkele zin om hierover na te denken. Misschien sta je op een willekeurige Koninginnedag naar een optocht te kijken en dan......

Het is lastig iets opbeurends voor je te bedenken.. je gaat tenslotte dood. Ik denk dat het belangrijk is dat je volledig hebt geleefd en geen spijt hebt van dingen die je niet hebt gedaan.

Ik denk niet dat er een ideale dood is.. de dood is nooit ideaal. En iedere manier van sterven heeft voor- en nadelen. In principe lijkt me het wel wat om op een dag nooit meer wakker te worden. Pijnloos, dus. Aan de andere kant is dat toch een dood waar je je niet op voorbereid, en dat is eigenlijk iets dat ik wel wil. Afscheid nemen van familie en vrienden, nog leuke dingen doen. Jammer genoeg leeft bijna niemand 'iedere dag alsof het de laatste is', ik ook niet. Eigenlijk zouden we dat wel moeten doen. Een dood na een ziektebed is verschrikkelijk, maar het lijkt me op dat punt wel een voordeel, puur om het afscheid nemen. Mijn ideale dood is pijnloos, maar wel op een manier dat ik weet dat het komt. Dat vind ik overigens ook voor de nabestaanden. De meeste mensen vinden het fijn om afscheid te nemen van iemand waarvan ze weten dat hij of zij het meekrijgt, niet enkel door een toespraak op een begravenis. Een plotselinge dood lijkt me verschrikkelijk voor nabestaanden, zeker als je net op dat moment ruzie met iemand hebt o.i.d. Maar zoals ik al zei, de dood is nooit ideaal. Het liefste wil ik er ook niet over nadenken. Ik zie wel hoe het komt, maar ik hoop wel dat het nog heel lang duurt. Toegevoegd op 02-05-2009 01:04:30 Na één van de reacties op mijn antwoord gelezen te hebben voeg ik dit toe: Misschien zou je de dood als ideaal kunnen bestempelen als hij voor jou gevoel op het goede moment komt (of dat ideale moment nou is in een lang ziektebed en er geen hoop meer is of na het afscheid nemen van familie en vrienden). Ik denk dat als de dood op het 'geschikte moment' komt de manier van sterven niet heel veel meer uitmaakt, omdat je vrede hebt met het feit dát je sterft.

Ik zou naar bed willen gaan en de zelfde nacht niet meer wakker worden, zonder pijn te hebben geleden. Ik hoef het niet te merken en geen regie te hebben. Laat Magere Hein de kaars maar uitblazen.

ja gewoon omvallen of niet meer wakker worden zo wil ik het, maar niet onnodig rekken, dat heb ik met mijn naasten afgesproken. geen kunstmatig in leven houden. als mijn tijd gekomen is, moet ik kunnen gaan. ik sta achter alles wat ik in mijn leven heb gedaan, dus ik ga in vrede.

ik ben heel vaak onder narcose geweest, het gevoel dat je langzaam in slaap zakt en alsof je in een lekker warm bad glijd lijkt mij geweldig. laat ze mij op mijn 100ste maar overdoseren, is echt de lekkerste dood. gewoon het feit dat jet het niet gemerkt heb. gr

Ik weet niet of het de meest ideale situatie is? Maar ik vond de laatste keer wel een ideale situatie. Dat ik werd terug gestuurd door mijn gids, omdat ik nog te (24) jong was... Verder wil ik er eigenlijk niet over speculeren, omdat de dood voor mij persoonlijk niet eng is. Als mijn tijd gekomen is dan zie ik dat wel weer...

Nou iemand met een zeis en zo'n zwart kleed aan. Wellicht een beetje uitgemergeld met van die enge rode lichtjes in zijn ogen. Vrij traditioneel eigenlijk.

Ha, die Djools; Een hartstilstand tijdens een fantastisch orgasme.

Ik zie het liefst het beeld voor me dat ik ga slapen, net als elke avond, vol vertrouwen geef ik mezelf over aan de stilte en het 'niets' van de slaap... en dat dat dan doodgaan blijkt te zijn... Ik hoop dat ik tegen de tijd dat ik dood ga daar vrede mee heb... dus te sterven zonder doodsstrijd, zonder angst voor wat er komen gaat, zonder verzet tegen dat wat onvermijdelijk is...

in bed, met al mijn vrienden en geliefden om mij heen, ik luister naar het nummer "the sun never shines on closed doors" van de band 'Flogging molly' en net na de laatste paar noten val ik voor de laatste keer in slaap...

Heel relaxed, geen ziekenhuis gedoe. Bovenaan staat (vanzelfsprekend) dat ik na een goede, mooie dag naar bed ga en niet meer wakker word. Misschien dat ik die dag - al dan niet onbewust- al wat meer aandacht heb geschonken aan de mensen, dieren en 'dingen' die ik liefheb.

Zoals zovelen hier: gezond oud worden, en op een gegeven moment niet meer wakker worden. Meest vreselijke dood lijkt mij levend verbranden of doodgemarteld worden...

Daar kan ik heel kort in zijn. Als ik een jaar of 95 ben gewoon in mijn slaap.

Toen ik nog op school zat werkte in bij een ouder echtpaar, eens per week kwam ik daar poetsen en deed ik wat boodschappen voor ze. Op een dag kreeg ik een telefoontje van een van hun kinderen, ze waren overleden, beide, samen 's avonds naar bed gegaan en niet meer opgestaan... Dit vond ik zo'n mooie en ook wel bizarre dood, dat ik hoop dat het mij ook mag overkomen, niet nu, maar over een jaar of 60, als we samen uit het leven gehaald hebben wat er voor ons in zat!

Met de mensen om me heen van wie ik hou.