Waarom kan ik niet huilen bij problemen?

maak en afspraak met je huisarts
vertel hierover
wat vindt hij/zij ervan
en kijk samen met deze deskundige waar je goed aan doet.
heel veel sterkte!

Toegevoegd na 51 seconden:
maak niet en
maar een afspraak

Iedereen is anders. Sommige mensen huilen bij emoties, andere mensen worden heel stil, andere mensen worden kwaad en sommige mensen gaan zelfs lachen.

Ik denk niet dat de meeste mensen echt huilen om problemen in de familie. Mensen praten er over met elkaar, of kroppen het op, of denken er stilletjes over na.

Misschien is jouw familie wel een stelletje enorme huilebalken en ben jij de enige die heel stil wordt van verdriet. Het kan allemaal. En het is allemaal goed. Er valt weinig aan te snappen...

Maar da's toch helemaal niet erg? omdat jij niet huilt zegt toch niet dat jij het minder erg zou vinden?
Denk dat iedereen dat op zijn eigen manier doet en dat het niks is om je zorgen over te maken en misschien moet je het ook helemaal niet willen snappen.

Misschien heb je als kind nare dingen meegemaakt en ben je zo gekwetst geweest dat je verdriet niet goed meer kan verwerken.
Als dat zo is zou ik toch inderdaad maar een afspraak met de huisarts maken.
Hoe jonger je zoiets aanpakt hoe groter de kans op herstel. Sterkte.

Je bent zoals je bent, sommigen hebben een heel pak zakdoekjes nodig bij een zielige film. Anderen hoeven de fanfare maar langs te zien gaan, en ze hebben al tranen in de ogen.En bij een sterfgeval of persoonlijke problemen blijven ze (vooral uiterlijk) heel rustig. wat niet wil zeggen dat ze geen verdriet voelen, het uit zich anders.

Dat hangt er helemaal van af welke functie huilen voor jou heeft of altijd heeft gehad. Ik heb een goede vriendin die absoluut niet kan huilen, omdat ze eigenlijk als baby al heeft geleerd dat er niemand is die er op reageert, dat er niemand komt en dat de reden van huilen niet wordt opgelost of weggenomen. Huilen werkte door haar dus niet en deed niks voor haar, dus heeft ze die hele uiting van emotie - die ze heus wel heeft - uit haar systeem ; gebannen , niet op haar repertoire opgenomen.

Iedereen verwerkt verdriet op zijn of haar eigen manier, en er is geen goede of slechte manier om te rouwen of verdriet te hebben. Daarnaast leren we met name van de teevee nogal wat voorgebakken emoties in bepaalde situaties, die lang niet voor iedereen altijd opgaan maar wel gemeengoed worden. Zo zijn moeders die niet meteen huilen als hun kind vermoord is, onmiddellijk maar dan ook onmiddellijk hoofdverdachte nummer 1. Terwijl hun verdriet misschien wel gewoon veel te groot is om te huilen, omdat er ook in dat geval toch niemand is die het even snel kan oplossen.


Bij alle voorbeelden die je noemt trouwens huil ik ook niet ; op die momenten is de schok of het verdriet veel te groot. Huilen doe ik om kleine dingetjes, om mijn zin te krijgen of om uit de problemen te raken. En ja, dát werkt nog steeds. Maar huilen met zulke grote dingen ?? Nee. Een brok in de keel wellicht, misschien een traantje, maar daar heb je het dan ook mee gehad.

Je zou jezelf ook kunnen afvragen, Waarom denk ik dat ik moet huilen als er iets gebeurt?

Want huilen is niet iets wat móet, de een huilt sneller dan de ander, maar dat wil niet zeggen dat je geen verdriet hebt, je uit het alleen anders als dat je denkt dat je zou moeten doen.

Ook kan je alles opkroppen en dan komt het er op een gegeven moment ineens uit terwijl je het helemaal niet verwacht, zoals toen je met je moeder praatte.
Ik heb dat ook, kan heel lang doorgaan alsof er niets aan de hand is en dan om iets anders barst ik in tranen uit.

Zo heeft iedereen zijn eigen manier van met verdriet en emoties om te gaan.

Ik denk dat het per persoon verschillend is hoe met een emotie om te gaan. Huilen is een goede manier om de 'druk van de ketel af te laten' maar misschien doe jij dit op een andere/je eigen manier.
Mocht je echt denken dat het een probleem is dat je niet kan huilen, kijk dan eens uit naar een gesprek met je huisarts, of een psycholoog. Of misschien is het fijn om eens in een groep erover te praten, een soort psychotherapie.

Het is een misverstand om te denken dat de meeste mensen zullen huilen om de dingen die jij noemt.

Je kunt toch niet om alle ellende, ook al is het familie,
gaan lopen huilen?
Dan zou je geen leven hebben!

Oude mensen krijgen hartaanvallen, kanker, hartritmestoornissen en allerlei andere ellendige kwalen en ziektes. Die horen bij het leven.
Dat is niet iets om over te huilen. Voor mij tenminste niet en ik heb al veel meegemaakt.

Dat je wel wilt huilen als je het hebt over jouw
eigen angsten en emoties, zoals niet durven bellen,
dat is heel begrijpelijk. Dat is heel dichtbij en dat voelt
heel sterk als een beperking.

Maar ook daar helpt huilen niet echt. Dat weet je.
Probeer iets aan je eigen problemen te doen.
Daar heb je meer dan genoeg aan als je 19 bent.

Huilen is een reiniging, een loslaten.
Als er niets te reinigen valt hoef je niet te huilen. Als je dingen vast houdt stel je het huilen uit.

geconfronteerd worden met problemen van een ander betekend niet automatisch dat je ook 'vervuild' raakt en dat je dan moet huilen. Als je je verzet tegen de problemen, het niet accepteert, dan vervuil je.

Die obsessie geeft wel aan dat de boel wel binnenkomt en dat je het niet soepel accepteert. De spanning die ontstaat huil je niet weg maar laat je eruit via de handeling foto's maken (totdat je de gebeurtenis volledig accepteert blijft deze spanning zich opbouwen). Daar zit natuurlijk nog veel meer achter maar dat moet je een psycholoog maar laten uitzoeken als je er meer van wilt weten.

misschien huil je wel niet omdat je bang ben voor je eigen gevoelens die er dan eens uit zouden kunnen komen...want sommig verdriet kan zo overweldigend zijn dan mensen liever slikken dan huilen...of het zit gewoon in je karakter, emotioneel sterk dat kan :)

je huilt gewoon niet snel,
het kan soms vervelend zijn.
ik huil ook niet snel, en dan word ik ongevoelloos genoemd.

Niet huilen en geen emoties voelen zijn twee heel verschillende dingen. Je hoeft niet op de "standaard" manier te reageren. Je hebt best wel je emoties maar je uit ze nu eenmaal anders. Niks mis mee. Hoef je echt niet mee naar een dokter hoor!!

Emoties worden op meerdere manieren geuit
je hoeft niet persé te huilen,Er zijn ook andere manieren om ze te uiten(Al kan ik daar nu niet opkomen,Ik zal ze toevoegen als ik er op kom) Maar als je echt zo graag wilt huilen zal ik naar je huisarts gaan en er over praten ;).

Huilen hoeft niet altijd een uiting te zijn van angst of verdriet. Als er bij mijn in de naaste omgeving iets heel ergs gebeurd dan ben ik net een robot. Ik doe alles wat er op dat moment gedaan moet worden. Zelfs op de crematie van mijn kleindochter kon ik haar ouders en zusje steunen.
Nu twee jaar later, huil ik zelfs als ik een klein kind een liedje hoor zingen. Dan heb ik dus geen verdriet of angst. Dan komt alles boven. Verdriet, gemis, enz. Ik kan geen emoties meer hebben. Misschien heb jij ook iets heel ergs mee gemaakt en reageer je zo als je nu doet.

je famielie regageert misschien met huilen op "erge" gebeurtenissen. Jij misschien niet. misschien huil je wél bij bangheid. (laatste voorbeeld)

ik zou het er is een keer met iemand over hebben. Dat lucht vast op. Maar als je niet huilt betekent het niet dat het je niks doet hoor.