hoe komt het dat wanneer je tot rust komt je ineens heel moe wordt voor een langere tijd?

Zolang de motor nog op volle toeren draait, merk je vaak niets.
Ondertussen teer je (misschien) al geruime tijd op je reserves. Loop je op je tenen en bouw spanningen op.
Ik vergelijk het wel eens met een fietstocht. Zolang je doorgaat, blijven die benen maar schijnbaar onvermoeibaar doortrappen. Je zet de blik op oneindig .. en peinst er niet over rust te nemen.
Maar oh wee als je dan uiteindelijk toch even gaat zitten om bij te komen.. Het is net of je in een klap helemaal leeg bent.
De (broodnodige) rust heeft dan niet meer het effect dat het zou moeten hebben. Even zitten, wat drinken, babbelen en knabbelen en met frisse moed weer verder. Je duikt het liefst meteen in een bed, waar niemand je kan storen.
Het is een teken dat je te lang bent doorgegaan. Je hebt waarschijnlijk stopsignalen van je lichaam en geest genegeerd en hebt nu veel en veel meer tijd nodig om bij te komen.
Wanneer je zowel fysiek als psychisch langdurig te zwaar belast bent geweest, kan dit uitmonden in een ernstige burnout. En daar ben je zomaar niet van af.
Als je er al overheen komt, zal het altijd een zwakke plek blijven die terug kan komen.
Het devies is dus: Tijdig rust nemen , een time out nemen en eventueel hulp zoeken. Zorg voor jezelf, voordat het lijntje is geknapt!