Ringworm op de huid wat nu?

Naar de huidarts gaan, die heeft de juiste medicijnen.
Ik ken het en kreeg ooit een stinkzalf die goed werkte maar misschien hebben ze tegenwoordig wel een ander middel hiervoor. Het is een lastige kwaal, maar bij de goede behandeling hou je er niets aan over, ook geen littekens. Beterschap voor je vriend gewenst.

Toegevoegd na 31 minuten:
Ik kreeg het als een reactie op de mest van een kameel, ben benieuwd hoe je vriend eraan kwam.

Toegevoegd na 16 uur:
Via voedsel kan bijna niet, kijk maar wat de oorzaak kan zijn.

Besmettingsbron en wijze van overdracht
Veel dieren, maar ook mensen, zijn symptoomloos drager van de schimmelsporen die ringworm kunnen veroorzaken. Zij kunnen de schimmel overdragen op anderen zonder dat ze zelf verschijnselen vertonen. De infectie kan van dier naar mens overgedragen worden, maar ook van mens naar mens of van mens naar dier. De schimmelsporen kunnen vooral goed doordringen in een natte, enigszins verweekte of beschadigde huid. Dit kan ook via de omgeving. Bijvoorbeeld via paardendekens, zadels, borstels, de hondenmand, of kleding. Nadat de schimmel de huid is binnen gedrongen, duurt het gemiddeld 2 tot 3 weken voordat er symptomen waargenomen worden.

Even naar de huisarts gaan en het komt wel goed! Ga niet zelf liggen klungelen duurt t alleen maar langer! Sterkte voor je vriend.

Ringworm (soms ten onrechte genoemd ringschurft) is geen worm en geen mijt.
Het is een aandoening die veroorzaakt wordt door schimmels, meestal van het geslacht Microsporum of Trichophyton.
Een schimmelinfectie.

De ziekte is goed te behandelen met zalf en/of tabletten. Gebruik de zalf/tabletten volgens voorschrift en maak de kuur helemaal af, ook al zijn de klachten al over. De schimmel is namelijk aanwezig in de huid rondom de aangedane plekken. Bij een te korte behandeling kan de schimmel overleven en opnieuw ziekteverschijnselen veroorzaken.
De besmettelijkheid is na de eerste week van de behandeling voorbij.

Dus, zoals gezegd: naar de dokter voor de juiste tabletten en/of zalf.

Ga naar je huisarts. Zelf dokteren is niet verstandig.

Hoe kom ik eraan?
Schimmels verspreiden zich door het maken van schimmelsporen. Deze zijn zeer klein en komen overal om ons heen voor. De schimmelsporen die de meest voorkomende vormen van huidschimmel kunnen veroorzaken vinden wij vooral in sportzalen, zwembaden en andere publieke ruimten. Sommige soorten, zoals de M. canis, worden vaak overgebracht door huisdieren.
De schimmelsporen kunnen uitgroeien tot echte schimmels als de omstandigheden daarvoor gunstig zijn. In veel gevallen is dat een warme, vochtige omgeving (voeten, liezen), of een warm klimaat.

Hoe wordt de infectie vastgesteld?
Bij een heel typisch beeld van een schimmelinfectie heeft de huisarts of dermatoloog meestal geen nader onderzoek nodig en kan de diagnose ‘op het oog’ gesteld worden. In twijfelgevallen kunnen twee soorten testen gedaan worden:

direct microscopisch onderzoek: hiermee kunnen de schimmeldraden in de huidschilfers worden opgespoord. Dit ondezoek kan door de arts tijdens het consult uitvoeren.

schimmelkweek: er worden huidschilfers opgestuurd naar het laboratorium en geënt op een voedingsbodem. Na een aantal weken is bekend of er sprake is van een schimmelinfectie. Door deze techniek kan ook de schimmelsoort worden bepaald. In sommige laboratoria is het mogelijk om schimmel vast te stellen met de moderne, snelle PCR methode, waardoor veel tijd wordt gewonnen.
Bij diepe infecties kan het soms nodig zijn een stukje weefsel (huidbiopt) af te nemen dat vervolgens op de hierboven beschreven methode wordt onderzocht op schimmel.

Schimmels worden bestreden met een anti-schimmel geneesmiddel (antimycoticum). Deze kunnen zowel lokaal worden aangebracht als door middel van een orale kuur worden toegediend, afhankelijk van het type infectie.

Lokale behandeling
Bij de meeste schimmelinfecties van de huid kan volstaan worden met het lokaal aanbrengen van een antimycoticum.

De lokale antimycotica in crème-vorm moeten doorgaans 3-4 weken 2 maal daags worden toegepast.

Orale behandeling
Wanneer de schimmelinfectie erg uitgebreid is of als er sprake is van een diepe infectie van bijvoorbeeld de haarzakjes is het meestal nodig de infectie te bestrijden met tabletten. Nadeel is dat aan een orale behandeling meer mogelijke bijwerkingen verbonden zijn dan aan een lokale behandeling. Infecties met bepaalde schimmelsoorten kunnen een vrij langdurige behandeling nodig hebben.
Orale anti-schimmelmiddelen zijn onder meer:

terbinafine
itraconazo