heeft electrocutie(doorsijpelen via pleister) tijdens operatie bijv bij inwendige ingreep nog gevolgen?

Ik vermoed dat je bedoelt, dat er wat weefsel wordt weggebrand via "elektrocutie".

Wat er in werkelijkheid gebeurt, is dat er stroom wordt geleid door het stukje weefsel dat moet worden verwijderd. Doordat er veel stroom door een klein stukje weefsel wordt geleid, wordt dat stukje weefsel heel heet. Soms noemen ze het wegbranden, soms noemen ze het electrocutie - het komt in dit geval op hetzelfde neer.

Als het niet helemaal netjes gaat, gaat een deel van de stroom niet door het juiste stukje weefsel heen, maar ook door weefsel dat daarnaast ligt. Dat heeft twee gevolgen:

1.  Het weefsel dat weg moet, wordt minder goed weggebrand.
2.  Gezond weefsel wordt ook weggebrand.

Het eerste punt is geen probleem. De chirurg zal zien dat hij onvoldoende succes had, en zal meer stroom geven, of langer doorgaan, tot hij ziet dat het slechte weefsel echt weg is.

Het tweede is wel een probleem, maar niet zo'n groot probleem. Er wordt ook wat gezond weefsel kapotgemaakt. Dat betekent dat je litteken wat groter zal zijn, dan eigenlijk nodig was geweest. Omdat deze operatie wordt toegepast wanneer er slechts kleine stukjes weefsel hoeven te worden verwijderd, zul je hier geen grote problemen van krijgen.

Een goede chirurg zal trouwens zien dat hij meer wegbrandt dan hij wil, en zijn instrument controleren. Mocht hij het toch niet doorhebben, dan heb je gewoon een wat groter littekentje. Dan doet het een paar dagen langer pijn - veel meer zal er niet aan de hand zijn.

Toegevoegd na 38 minuten:
Ik zie je toevoeging, nu begrijp ik beter wat je bedoelt.

Die marmerachtige plekken komen van vetcellen die zijn veranderd door de elektriciteit. Dat kan verder helemaal geen kwaad, het ziet er alleen een beetje raar uit als de plekken groot genoeg zijn zodat iedereen ze kan zien. Maar je hebt er geen nadeel van.

De plekken zullen vanzelf verdwijnen, maar omdat het vetcellen zijn, kan dat wel heel lang duren.

Met je spieren is niets aan de hand. Als daar iets zou zijn gebeurd, zou je meteen kramp hebben gekregen, en zou je daarna een paar dagen lang flinke spierpijn hebben gevoeld.

Als je extra zekerheid wilt hebben, kun je het aan de arts vragen - hij weet beter wat er precies is gebeurd dan ik, dus hij moet je alles kunnen vertellen.