Waarom tutoyeren artsen vaak tegen jongvolwassenen patiënten? Waarom tutoyeren patiënten meestal niet tegen de artsen?

Dat doen ze om de relatie luchtig te houden en om gemakkelijk te kunnen communiceren. Het is minder afstandelijk dan U zeggen.

Patienten hebben respect en artsen zijn vaak arrogant en vergeten wat respect is. Ze voelen zich graag verheven boven een normaal mens.

Ik kan jaloers zijn op o.a. Engelsen, die niet met dergelijke dilemma's zitten opgescheept.
Bij ons geldt van oudsher dat bij standsverschil, leeftijdsverschil wordt gevousvoyeerd (van laag naar hoog en van jong naar oud) en verder wanneer (jong)volwassenen elkaar niet kennen.
Vroeger was het ondenkbaar dat arbeiders hun baas, de dominee, de dokter, de schoolmeester e.d. tutoyeerden. Hetzelfde gold voor kinderen: die spraken eenvoudig alle volwassenen aan met u (tenzij het een broer of zus betrof).
In de jaren 60/70 kwam er een kentering. Ineens gingen kinderen de ouders bij hun voornaam noemen en van u was al helemaal geen sprake meer. Ook standsverschil was voor velen geen reden meer om de ander met u aan te spreken.
Ik heb gezien hoe zeer jonge mensen zeer oude mensen met je en de voornaam aanspraken. En, hoewel mijn kinderen ons, de ouders, altijd bij de voornaam hebben genoemd, hoewel ik beslist niet geloof dat dit gebrek aan respect betekent, kijk ik er altijd van op, met hoeveel gemak zulke jonge mensen die ouderen tutoyeren. Dit moet een restverschijnsel zijn van mijn superconventionele opvoeding.
Ik ben ervan overtuigd dat respect slechts bestaansrecht heeft in wederkerigheid. Jonge mensen, kinderen verdienen evenveel respect als ouderen. Arbeiders , werklozen, armen, gehandicapten verdienen evenveel respect als artsen, rijken, koningen en prinsen.
Ik begrijp en vind het prima dat jonge kinderen standaard getutoyeerd worden, want dit geldt voor iedereen en verandert zodra het kind volwassen is.
Tussen volwassenen vind ik wederkerigheid meer voor de hand liggen. Om bij je voorbeeld te blijven: een arts die zich niet met zijn/haar voornaam voorstelt (impliciete uitnodiging te tutoyeren) gedraagt zich buitengewoon onbeleefd als hij/zij jouw wel tutoyeert. Op zo'n moment lijkt het erop dat de arts zich vanwege zijn/haar beroep boven jou stelt.
Ik vind dat arrogant en misplaatst.
Ooit was ik met een tante (pakweg 75 toen) bij een nog jonge cardioloog. Hij stelde zich niet eens verstaanbaar voor, maar begon meteen te tutoyeren. Ik zag dat dit deze (welopgevoede..) tante in verlegenheid bracht.
Toen we weggingen zei ze: " Mijn compliment voor uw snelle diagnose. Maar ik waardeer het niet dat u mij ongevraagd hebt getutoyeerd. " De arts bloosde als een pioenroos. Ik vond het klasse hoe ze haar rotgevoel gelucht heeft.

Wanneer een arts u gaat zeggen tegen jongvolwassen patiënten geeft dit een grotere afstand aan dan wanneer ze gaan tutoyeren. Om je arts te kunnen vertrouwen is het fijner als een minder grote afstand ervaren wordt. Dat is de reden dat artsen vaak tutoyeren.