Wordt er tijdens de studie Pabo voldoende aandacht geschonken aan psychische stoornissen bij kinderen?

De studie op de Pabo is wat mij betreft niet toereikend voor het begeleiden of signaleren van kinderen met ontwikkelings storingen.
Dit niet alleen uit eigen ervaring maar ook na overleg met mijn schoonzusje die al 20 jaar in het onderwijs zit en juist een extra opleiding heeft afgerond om kinderen in het gewone onderwijs met deze soort problemen te helpen.

Helaas wordt er op de pabo helemaal niet goed geleerd hoe je kinderen, die net even anders zijn, kunt begeleiden en iets leren. Je leert er alleen hoe je de "standaard" kinderen (middenmoot +- 1,5 standaard deviatie) iets kunt leren.
Voor zowel de top kinderen als voor de kinderen met leerstoornissen wordt je niet toegerust.

Mogelijk is de nieuwe pedagogie opleiding voor basisschool leerkracht aan de universiteit (Utrecht) hiervoor beter geschikt maar dat zal moeten blijken als daar de eerste studenten van weer voor de klas staan....die ervaringen zijn mij nog niet bekend.

Nee.
Dit is ook bijna onmogelijk. Een leerkracht op de Pabo wordt opgeleid om een redelijk grote groep kinderen les te geven. Bij deze grote groep wordt uitgegaan van "het gemiddelde kind' met een kleine verdieping naar het 'bijzondere kind'.
De leerkracht heeft wel geleerd om opvallend gedrag te signaleren, maar niet hoe je een dergelijk kind zo optimaal mogelijk kunt begeleiden. Om een kind met psychische stoornissen te begeleiden is in principe een veel specialistischere studie nodig. Deze kinderen gingen vroeger naar het speciaal onderwijs, waar de groepen kleiner was en de opleiding meer gespecialiseerd op afwijkend gedrag. Als een soort bezuinigingsmaatregel worden kinderen nu vaak 'met een rugzakje' in het reguliere onderwijs gehouden. Dit is voor leerling, leerkracht en de andere kinderen meestal niet de meest ideale oplossing.
In principe hoort een kind dat met een 'rugzakje' regulier basisschoolonderwijs volgt ook extra begeleiding te krijgen, maar dit is in de praktijk slechts zo weinig dat de leerkracht heel veel begeleiding aan dit ene kind moet geven, terwijl hij hier eigenlijk ook niet de deskundigheid voor heeft.

En ook al klinkt het project samen op weg' heel idealistisch, om het goed te laten slagen is er heel wat meer nodig dan nu het geval is. Om maar een paar voorbeelden te noemen:
De klassen moeten kleiner
De leerkracht moet beter geschoold worden en beter begeleid worden
Het kind in kwestie moet meer begeleiding hebben.