Hoe kan je een goed evenwicht vinden tussen "sociaal zijn en meedenken" en "te lief voor anderen worden"?

Gewoon zelf op laten knappen! En als er een dringend verzoek van boven komt om nieuw toiletpapier te brengen....dan zit jij toch even tv te kijken of naar de radio te luisteren, waardoor je het verzoek niet hoort? Zolang jij hieraan blijft toegeven, zullen de verzoeken om je oren blijven vliegen.

Toegevoegd na 2 minuten:
Overigens, dat "bot" overkomen, dat zal wel meevallen hoor. In het begin zal het zowel voor jou als voor de ander even wennen zijn als je "nee" zegt, maar dat duurt slechts een korte periode.

Hm.. De volgende keer als het papier op is, en je ziet dit, vraag je aan de andere huisgenoten: Loop je even naar beneden om het op te vullen.

Of je accepteerd dat iedereen dingen in huis doet die meer van belanbg zijn voor de anderen. Maar dat kan ik niet inschatten

De oplossing, plak een sticker op met de tekst,

DENK NIET BIJ HET LAATSTE VEL< WIE NA MIJ KOMT DIE REDT ZICH WEL!

Toegevoegd na 1 minuut:
En voor al het andere, praat erover en zeg dat je er genoeg van hebt, kom een beetje voor jezelf op!

Je bent sociaal, en dat moet je ook blijven. Maar..., er zijn grenzen. Bij voorbaat, en uit voorzorg voor anderen de rol boven vervangen: stoppen daarmee! Wacht op 'n kreet van boven......, als sociaal mens onderneem je dán pas actie. Een leerproces........

Anderen leren pas, en zullen pas veranderen, wanneer ze daartoe worden gedwongen. Jouw probleem is dat je als asociaal wordt gezien wanneer je die anderen tot verandering dwingt.

Ik denk dat de oplossing ligt in het sociaal zijn, maar dan op zo'n manier dat de ander toch last heeft van zijn vergeetachtigheid. Zo combineer je het beste van twee werelden: jij blijft sociaal, *en* de ander heeft last van zijn eigen gedrag en zal dus op den duur veranderen.

In het voorbeeld van het toiletpapier zou je die rol vanzelfsprekend gaan halen (jij bent sociaal), maar: je bent net héél druk bezig, dus je rent "zodra je de gelegenheid hebt" (de ander moet wachten en heeft dus last van zijn eigen gedrag).

Je bent bijvoorbeeld nét een belangrijk emailtje aan het typen dat af móét omdat je anders die mooie zinsconstructie kwijt bent. Of je bent nét je belastingpapieren aan het sorteren, en je zit met drie stapels papier in je hand; als je halverwege weg moet, raak je hopeloos in de war, dus je móét het even afmaken.

Afijn, je snapt het soort dingen dat ik bedoel, en dat ervoor zorgt dat je echt niet meteen alles kunt laten vallen, al zou je dat natuurlijk graag hebben gewild. ;-)

Excuseer je dat je niet sneller kon zijn (je bent sociaal, dus je had graag meteen gerend), maar doe dat op zo'n manier dat die ander wel moet begrijpen dat je écht niet direct kon gaan rennen.

Een half minuutje laten wachten is al genoeg voor een prima leereffect. Succes!

Toegevoegd na 7 minuten:
Dit idee (wees sociaal, maar wel zodanig dat de anderen last hebben van hun eigen tekortkomingen) kun je ook toepassen in andere situaties.

Jij ergert je intussen dood aan je huisgenoten en die hebben er zelf helemaal geen erg in hoe vervelend jij dit vindt. Dus: vertel het ze! Vertel ze dat je het zat bent om telkens de zeurklusjes voor ze te moeten doen en dat je er ook geen zin in hebt om in een zwijnenbende waar niemand z'n eigen zooi opruimt te wonen (ik schat tenminste in dat dat ook een probleem is).

Spreek af dat degene die het laatste velletje opmaakt, nieuw papier moet halen.

Ze zullen je wel even een zeikerd vinden, maar dat moet dan maar. Beter dat, dan dat jij je de hele tijd loopt te ergeren.

En dan nog een hele rare tip: het schijnt dat mensen zich gecontroleerd voelen als ze ogen zien. Dat mogen ook foto's van ogen zijn of zelfs een tekening van ogen. Dus als je een foto van ogen op de WC plakt met de tekst 'denk aan de rol'! er onder, is de kans groter dat ze er ook echt aan denken. Silly, but it works.

Al te goed, is buurmans gek...is een spreekwoord.

Wellicht kun je dit op diverse plaatsen, in huis..waaronder het toilet, ophangen.

Geef bij elke handeling die daarna van je gevraagd wordt meteen even duidelijk aan dat je wèl wìlt doen..met de nadruk op 'wilt', maar dat dit wèl de aller laaste keer is dat jij dit werkje verricht.

Komen ze nadien weer..wijs dan eenvoudig op je opgehangen spreuk en weiger.

Dit gewoon blijven volhouden tot ze heropgevoed zijn..


Gr. Ton