Een vriendin heeft anorexia, wat te doen??

Bel eens met de Kindertelefoon 0800-0432.

De medewerkers daarvan kunnen je goede en professionele adviezen geven. Zij hebben vaker met mensen te maken met dit soort problemen.

Je kunt er met haar over praten. Vertellen wat je is opgevallen, dat je je zorgen maakt. Vragen of ze wilt praten over haar problemen, vragen wat er aan de hand is. Je kunt haar als vriendin steun bieden,naar haar luisteren. Het is belangrijk dat ze zich niet gaat isoleren van anderen. Als je met haar praat, kun je haar stimuleren om hulp te gaan zoeken. En ook aan haar vertellen dat het belangrijk is dat haar ouders dit weten. Maar niet teveel pushen, want dat werkt averechts. Ze moet zelf hulp willen. Je kunt haar niet genezen, of proberen te redeneren waarom ze moet eten. Want iemand met een eetstoornis kan in dat opzicht niet redelijk denken; er zijn emotionele redenen waarom ze niet/slecht eet. Het kan best zijn dat ze het probleem ontkent. Of ze erkent het wel, maar wil er niets aan doen (nog). Dus heb geduld, maak het niet jouw probleem.

Bedenk allereerst dat de zorg voor haar niet jouw verantwoordelijkheid is. Je vertelt je leeftijd niet, maar ik vermoed dat jullie allebei minderjarig zijn. Eigenlijk is het niet eerlijk dat zij jou wel in vertrouwen neemt en je vervolgens verbiedt om hierover met haar ouders te praten. Dat is niet iets dat je haar echt kwalijk kunt nemen - stiekem doen en liegen over eten of afvallen is een kenmerk van eetstoornissen - maar toch moet je je goed realiseren dat dit probleem niet iets is wat jij als vriend in je eentje moet dragen of oplossen.

Dus zorg voor jezelf. Ga zelf praten met iemand, zoals een vertrouwenspersoon, je eigen ouders, of een hulpverlener zoals je eigen huisarts of een leerlingbegeleider/schoolverpleegkundige/pastor/vertrouwensarts of wie-dan-ook. Een volwassene.

Vervolgens is het heel belangrijk dat jouw vriendin professionele hulp zoekt. Allereerst krijg ik de indruk dat er in dit geval geen officiële diagnose is gesteld, omdat anders haar ouders op de hoogte zouden (moeten) zijn. Daarom is het belangrijk dat een professional haar beoordeelt.

Hoe jij haar vervolgens het beste kunt benaderen, hangt erg af van haar gedrag en het inzicht dat zij heeft in haar stoornis. Als zij worstelt met eten maar wel graag beter wil worden, kun je haar gewoon vragen hoe je haar kunt helpen om zo normaal mogelijk te eten. Dat kan dan zijn door met haar samen te eten, of door haar regelmatig te vragen wat ze heeft gegeten die dag en haar aan te moedigen om geen maaltijden over te slaan.

Als ze weinig inzicht heeft in haar stoornis en haar enige doel op dit moment is om zoveel mogelijk af te vallen, kun je niet zo heel veel voor haar doen behalve een goede vriend zijn en haar aanmoedigen om professionele hulp te zoeken. Bijvoorbeeld door haar voor te houden dat ze hoe dan ook een keer hulp zal moeten zoeken omdat haar lichaam het op den duur zal opgeven als ze zo doorgaat. En dat ze beter eerder dan later hulp kan zoeken omdat de weg naar herstel alleen maar moeilijker wordt naarmate ze lichamelijk en geestelijk zieker wordt. Bovendien is wat ze nu doet geen (duurzame) oplossing voor de gevoelens die ze blijkbaar probeert te dempen. Er zijn hulpverleners die gespecialiseerd zijn in eetstoornissen en die haar écht kunnen helpen. Probeer haar dat duidelijk te maken. Bied eventueel aan om mee te gaan naar haar ouders of huisarts. Maar de stap om echt hulp te wíllen, moet zij zelf zetten. Als zij het niet wíl, kun jij haar uiteindelijk ook niet helpen.