Strikt genomen kan de diagnose anorexia niet worden gesteld wanneer er geen sprake is van ondergewicht. Dat is simpelweg een verplicht criterium voor de diagnose zoals het omschreven is in de DSM, de diagnostische handleiding voor de psychiatrie.
Maar dat wil nog niet zeggen dat er geen probleem is en ook niet dat er geen sprake kan zijn van een eetstoornis. Wanneer iemand typisch de gedachten en gedragingen heeft zoals we die zien bij anorexia maar (nog) geen ondergewicht, spreken we van atypische anorexia. In de nieuwe DSM is dat een onderdeel van OSFED: other specified feeding or eating disorder, oftewel: andere gespecificeerde eetstoornis. In de vorige versie van de DSM (DSM-IV), die zeker in Nederland nog heel veel gebruikt wordt, valt het onder EDNOS/eetstoornis NAO: eetstoornis niet anders omschreven (tenzij iemand voldoet aan de criteria voor bulimia).
De grens tussen eetstoornis NAO/atypische anorexia en "gewone" anorexia is niet zo belangrijk; er is voor gekozen om voor anorexia ondergewicht als criterium aan te houden omdat dan het aankomen in gewicht een belangrijk doel is en er daarom ook medisch gezien wat andere accenten liggen in de behandeling. Daarbij gaat atypische anorexia over in anorexia wanneer er niet op tijd hulp wordt ingezet.
Als je veel gewicht verliest in korte tijd is er sprake van ondervoeding, ongeacht je gewicht. Bedenk maar dat iemand die 200 kilo weegt en stopt met eten, doodgaat aan ondervoeding lang voordat er sprake zal zijn van ondergewicht. Je lichaam heeft gewoon brandstof nodig; het getal op de weegschaal is daarin niet zo interessant.
Nog belangrijker is de psychologische kant. Als jij er alles aan doet om af te vallen terwijl je niet te zwaar bent en als je merkt dat je hele zelfbeeld onlosmakelijk is verbonden aan je gewicht en als je op allerlei ongezonde manieren probeert om je gewicht naar beneden te krijgen, is er sprake van een eetprobleem en misschien een eetstoornis.
Het is goed dat je je ervan bewust bent dat je een probleem hebt, dat is al een eerste en belangrijke stap. Eetstoornissen zijn vaak erg ingewikkeld en hoe eerder je hulp zoekt, hoe beter het te behandelen is. Ga naar je huisarts en vertel daar wat er aan de hand is, je huisarts zal je verder doorverwijzen voor goede hulp. Bedenk maar dat er mensen zijn die zich gespecialiseerd hebben in het behandelen van precies de problemen die jij hebt. Je moet alleen nog zo iemand zien te vinden in jouw omgeving. Je huisarts kan je daarbij helpen.