Zou ik niet beter af alleen zijn?

Er zijn meerdere oplossingen. Je kunt ook een LAT relatie aangaan met iemand, wel de lusten maar niet de lasten.
Of een 'vrije' relatie, waarin je elkaar volledig vrij laat. Het gaat om duidelijkheid. Wat wil jij?

Het gaat in relaties altijd om duidelijke afspraken en duidelijke communicatie. Met name op het gebied van gevoelens wordt er te weinig gecommuniceerd waardoor een van beide partners ondergesneeuwd raakt.

Dit kan je alleen zelf bepalen.
Ik zou het een tijdje aankijken hoe het is om alleen te zijn.
Of anders moet je veranderen en niet alleen alles voor haar doen ook aan jezelf denken.

Als jij je er goed bij voelt om aleen te zijn, maakt leeftijd niets uit.
Waarom zou je weer aan een relatie beginnen als je je nu gelukkig voelt zonder.
Je weet nooit wat de toekomst brengt, je kan altijd van mening veranderen. Maar op dit moment ben je hier tevreden mee, prima toch.

Mensen zijn in princiepe niet op de wereld om alleen te leven. Daarom zijn er ook zo veel en daarom zoeken ze elkaar ook op en gaan hutje mutje op elkaars lip samen klonerten in een stad
Het leven met elkaar biedt zo zijn voordelen voor beide.
Boos worden heeft een functie (afbakenen van grenzen o.a.) en is niet per definitie slecht of negatief, hooguit de manier waarop iemand boos wordt of de reden.
Je zegt inzicht te hebben in wat de oorzaak is.
Hoe zuur en pijnlijk zo`n situatie ook is, sta ook stil bij alle mooie momenten die je zeler met elkaar moet hebben gehad. Trek lering uit deeze situatie en betrek die op jezelf.
Ga niet tot aan je eind alleen zitten te genieten van de rust. Genieten met z`n tweeën is veel leuker ook al staat er soms iets negatiefs tegenover.
Mocht je besluiten toch liever alleen te willen blijven hod de deur dan zeker niet dicht voor nieuwe contacten, soms heb je een relatie nodig om een andere, kansen te geven te slagen.

Heb zoiets ook wel eens mee gemaakt. Een solide (dacht ik) relatie na ruim 12 jaar kapot. Altijd alles gedaan en opgegeven voor haar. Daarna nog eens geprobeerd maar dat liep niet goed. Vervolgens vrede met mijzelf gezocht en lekker alleen gewoond. Precies wat je zegt, lekker relaxed. Je hoeft met niemand rekening te houden en je kunt doen en laten wat je wilt. Als dit leven je bevalt, heb je in principe geen probleem. Aan de andere kant, op 40 jarige leeftijd de rest van je leven alleen blijven, is ook niet echt leuk. Als het om de sex gaat, hoef je geen relatie aan te gaan, dat kun je ook wel zonder relatie vinden. Zat anderen die op deze manier leven en er af en toe wel eens jeuk aan hebben. Ga lekker door met je leventje, ga niet op zoek naar een vaste relatie, maar mocht er onverwacht iets op je af komen, sta er dan wel open voor.

Je zegt zelf dat het je wel bevalt, het alleen zijn!
dus dan gewoon lekker doen, daar ben je nooit te jong of oud voor hoor!

Voor mij is de kern uit je verhaal : ik doe alles om haar te pleasen....
Zou het kunnen, dat je ook liever 'van alles slikt' bij wijze van oplossing, dan dat je de stemming bederft door ruzie te maken?

Dan zou je, deze tijd alleen, kunnen gebruiken, om voor jezelf duidelijk te krijgen, wat JIJ wilt, in een relatie.

Als je dat nl. niet duidelijk hebt, maw. als je niet zo goed weet, waar bij jou je grenzen liggen van 'dit nog wél maar dát absoluut níét' , loop je de (grote) kans jezelf te verliezen binnen een relatie.

Ik spreek hier uit ervaring : ik deed ongevraagd, maar ook zónder het m'n partner te vertellen, steeds grote scheuten water bij de wijn. Ik dacht, dat hij dat wel zou opmerken, en waarderen, wat ik investeerde in de relatie.
Maar hij bleek dus geen gedachten te kunnen lezen....

Hoe meer ik deed om het 'goed' te krijgen/houden, hoe meer hij alles wat ik deed/naliet 'gewoon' begon te vinden, hoe harder ik m'n best deed, en ik de wijn verwaterde tot een ondrinkbaar mengsel.

Aan het einde van de relatie voelde ik me als een deurmat. En ik in niets meer leek op het meisje, waar hij ooit verliefd op was geworden.

Grenzen aangeven is héél belangrijk, en jij vindt het toch óók niet erg, als iemand tegen je zegt, dat hij/zij ergens echt geen zin in heeft, of dat dit helemaal niet 'vanzelfsprekend kan', maar dat er hierover gepraat moet worden in welke gevallen het wél, en wanneer het niet 'kan'.

Als het een goede relatie is, groei je allebei.
Snoeischaren horen hier niet thuis, zélfs geen vrijwillig-gehanteerden.
Wél compromissen : waarbij je allebei weet en waardeert, wat je partner doet om jou te helpen groeien.

Alles gebeurt met een reden in het leven.
Deze time-out, waarbij je jezelf aan het terugvinden bent, en blij wordt van de mens die je bent, is een tijd van zelf sterk en 'heel' worden.
Als je mét iemand een mooie tuin wilt maken, kom je die vanzelf tegen.

Eigenlijk kun je deze vraag niet beantwoorden. Je hebt nu duidelijk nog geen behoefte aan een relatie. Wellicht word je het alleen zijn zat op een gegeven moment en sta je weer open voor een partner. Dan zou ik idd, zoals de andere antwoorden al aangeven, de kat uit te boom kijken.

op ieder potje past een dekseltje!
je komt de ware nog wel tegen , en je bent heus nog niet oud, er zijn zelf bejaarde mensen die nog iemand tegen komen waar ze nog jaren gelukkig mee zijn .
KOP OP!!

Geef toch niet om eens even lekker alleen te blijven, je geniet er tenslotte van.

Doe ik ook. Hééérlijk......

Je bent nooit te oud om op latere leeftijd ( als je het alleen zijn zat bent ) gewoon weer met een relatie beginnen.