Hoe kan het dat ik regel matig wazig zie en daarna hoofdpijn krijg?

Was ook mijn eerste ingeving. Gelukkig is migraine niet altijd zo heftig. Ik heb zelf ook auramigraine met daarna hoofdpijn, maar de pijn is lang niet zo heftig als bij "echte" migraine. Preventieve middelen slikken heeft alleen nut als de migraine ZO frequent en ZO heftig is, dat het het gebruik van die middelen rechtvaardigt. Tegen de pijn zelf zijn weer andere middelen, die je ook pas moet gebruiken als het niet anders kan en een normale pijnstiller niet meer volstaat.

Als ervaringsdeskundige denk ik ook dat het migraine is (met een eraan voorafgaande aurafase).
Stom toevallig heb ik een keer ontdekt dat als je bij wijze van spreken naar je medicijnkastje holt en twee (misschien is voor jou één genoeg) paracetamolletjes inneemt, zodra dat aura begint, de hoofdpijn stukkkkkken minder wordt dan zonder paracetamol.
Ik lag een keer in het ziekenhuis en hoorde een verpleegkundige precies hetzelfde zeggen tegen mijn kamergenote. Probeer dat eens! Maar bedenk: elke seconde telt; je moet echt direct paracetamol innemen zodra je een vreemd zicht ervaart.
Ik hoop dat het jou net zo goed helpt als mijzelf. Succes!

Migraine is inderdaad een mogelijke optie, maar zeker niet de enige. Het advies om een arts op te zoeken is dan ook zeker goed.
Maar waarom in hemelsnaam meteen het advies om te vragen naar een neuroloog? Neurologen hebben wel wat beters te doen dan iedere patient met hoofdpijn zien. Ga gewoon eerst naar je huisarts en bespreek je klachten met hem. Huisartsen hebben meer ervaring met de behandeling van ongecompliceerde migraine dan neurologen; de huisarts is dus niet alleen sneller en laagdrempeliger maar de behandeling is zeker niet minder goed en mogelijk zelfs beter.
Komt de huisarts er niet uit dan is een verwijzing altijd nog een optie. Dan kan die zich bezig houden met de behandeling van gecompliceerde migraine, hetgeen wél zijn forte is.

@flipjeboot - ja natuurlijk, je hebt gelijk dat het beter is als de huisarts het kan behandelen.
Alleen, Ramon1707 is al naar de kinderarts geweest die 'er niets aan wil doen'.
Dat lijkt erop te wijzen dat de diagnose niet zo eenduidig is en / of dat Ramon1707 voor andere zaken onder behandeling van een kinderarts is. Dat maakt zijn vraag wat gecompliceerder, denk ik. In mijn ervaring trouwens stuurt de huisarts wél door naar de neuroloog, met name om andere oorzaken van het tijdelijk gezichtsverlies uit te sluiten.

@HeleneF: als de kinderarts niets wil doen, dan betekent juist dat de diagnose wél eenduidig was voor hem, anders zou hij wel verder onderzoek instellen. Overigens betekent het feit dat er een kinderarts in het spel is al dat een verwijzing naar een neuroloog niet kan; de zou dan een verwijzing naar een kinderneuroloog moeten zijn. Als huisarts kan je niet verwijzen naar een derdelijnsspecialist, dat zou dan dus via de kinderarts moeten en als die daar heil in had gezien dan had hij dat vast gedaan. Een verwijzing voor hoofdpijnklachten is echt maar zeer zelden nodig. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat jou huisarts daarvoor wel regelmatig doorstuurt, maar dan heb je een erg defensief ingestelde huisarts of een huisarts niet niet veel verstand heeft van hoofdpijn (beide komen voor, huisartsen zijn ook maar mensen immers), maar dat maakt het nog niet medisch noodzakelijk. Maar goed, op zich ben ik het eens met je antwoord. Probleem is meer dat ik maar al te vaak mensen op mijn spreekuur krijg met klachten die ik als huisarts prima zelf zou kunnen behandelen, maar die per se een doorverwijzing willen hebben. Die wens is dan meestal gebaseerd op uitspraken op dit soort sites. Het zit in de menselijke aard om dingen die geschreven zijn eerder voor waar aan te nemen dat dingen die verteld worden en dus heb ik dan vaak erg veel moeite om die wens om te draaien; vaak lukt dat ook niet en zitten we vast aan een verwijzing puur door zo'n (vaak terloopse) opmerking.
De zorg (voor die individuele patiënt, maar ook in het algemeen) wordt daar automatisch duurder en meestal slechter van, met meer onnodig onderzoek met alle complicaties van dien. Daarom: laat de inschatting welke specialist zich over een klacht moet buigen over aan diegenen die daarvoor geleerd hebben; het duurt niet voor niets minimaal 10 jaar voordat je huisarts bent.

Jammer dat ik je niet kan plussen, Flipjeboot, want ik ben het roerend eens met je verhaal. Ik heb met mijn eigen dochter voor migraineklachten veel te lang gedokterd (want onze huisarts heeft inderdaad met alles de neiging soms iets te grondig te zijn) en veel te veel specialisten gezien, gewoon om alles uit te sluiten, en uiteindelijk zonder resultaat .
Ik ben zelf juist altijd heel erg blij als ik naar de dokter moet en het blijkt niks ernstigs. Maar die eerstelijns gezondheidszorg lijkt inderdaad nog wel eens te worden onderschat ; alsof het alléén maar een doorverwijzingsloket is.