Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Kunnen ze mij gedwongen op laten nemen voor een eetstoornis?

Mijn ouders denken erover om mij gedwongen op te laten nemen in een eetstoorniskliniek. Ik heb een normaal gewicht en met eten gaat het al wat beter. Helaas lukt het me niet om te eten en drinken in het bijzijn van anderen. Mijn ouders en therapeut vinden dit een heel serieus probleem en denken dat een opname het beste is. Ik vind van niet, ik ben er namelijk van overtuigd dat ik geen gevaar meer voor mezelf vorm. En als ik opgenomen word mis ik best wel veel op school en blijf ik misschien zitten. Ik van dat het niet waard. Mogen ze me toch gedwongen oplaten nemen?

Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
8.9K
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Hoe oud ben je?
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Ja dat kunnen ze verzoeken.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
@Supertub,
Als je ouder dan 12 bent (en anders mag je ook niet op goedevraag) dan maakt dat niet uit.
Een rechtelijk machtiging (RM) kan dan ook door de ouders aangevraagd kunnen worden.
De personen die een MR mogen verzoeken zijn:

De officier van justitie. De officier van justitie kan zelf op eigen initiatief een RM aanvragen, die wordt ook wel ambtshalve genoemd.

Familie. De personen die, in de wet BOPZ, worden opgevat als familie zijn:
o de echtgenoot of degene die een duurzame gemeenschappelijke huishouding heeft met de patiënt;
o elk meerderjarige familielid in de rechte lijn en in de zijlijn tot en met de tweede graad. Dat wil zeggen geen schoonfamilie, maar wel directe ooms of tantes, kinderen, kleinkinderen, ouders, grootouders, broers of zusters;
o de voogd of curator. Anderen, hulpverleners en ‘buitenstaanders’, kunnen de officier van justitie wel vragen om ‘ambtshalve’ een vordering bij de rechter in te stellen. Formeel ligt het initiatief dan dus bij de officier, terwijl feitelijk anderen hem daar om verzoeken. Dat is meestal de weg waarlangs een vordering verloopt. Bron: https://ggztegek.wordpress.com/wetgeving-gedwongen-opname/
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Denk eraan, je ouders doen dit niet om jou te pesten of dwars te liggen, zij doen dit voor jouw bestwil. Zij maken zich enorme zorgen om hun kind en willen dat je beter wordt. Zij hebben blijkbaar een ander beeld bij jouw ziekte dan jij zelf hebt. Wie er gelijk heeft, kan alleen een deskundige bepalen. Er moet echt wel een goede reden voor zijn, voordat je gedwongen opgenomen kan worden.
Dus als het wel meevalt, zoals je zelf denkt, dan nemen ze je niet op.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Hoe oud ben je en hoeveel weeg je? Weet je ook wat je bmi is?
Wat versta jij onder een normaal gewicht?
Amadea
8 jaar geleden
Als jouw gewicht wérkelijk normaal is, dan is er geen enkele reden tot een gedwongen opname. Die is er pas wanneer iemand gevaarlijk weinig meer weegt, met een BMI van minder dan 17,5.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
@Amadea: ik weet dat je het helemaal niet zo bedoelt, maar ik vind dat een gevaarlijke uitspraak. Mensen met een eetstoornis zijn bijna per definitie geobsedeerd met hun gewicht en willen minder wegen. Als iemand dan zegt dat er "pas echt iets mis is" wanneer je een BMI van minder dan 17,5 hebt", kan dat zich vastzetten in de geest van deze kwetsbare mensen en kan het een streven worden om onder die 17,5 uit te komen. Iets wat natuurlijk absoluut niet de bedoeling is. Maar daarbij klópt het ook niet dat je pas in gevaar kunt zijn wanneer je een veel te laag BMI hebt. In mijn antwoord geef ik al het voorbeeld van iemand met overgewicht die stopt met eten. Die persoon valt af, maar het kan dan erg lang duren voordat er sprake is van zogenaamd "gevaarlijk ondergewicht". Maar zelfs met óvergewicht kun je ernstig ondervoed zijn. Als iemand 120 kilo weegt en in korte tijd 20 kilo afvalt, heeft hij/zij waarschijnlijk nog steeds overgewicht. Maar toch is er dan sprake van gevaarlijke ondervoeding. Misschien wel nóg gevaarlijker dan bij iemand met een laag lichaamsgewicht, omdat het minder opvalt. Zo iemand loopt een groot risico om te overlijden aan de gevolgen van de eetstoornis (denk aan een hartstilstand door kaliumtekort) voordat ook maar iemand in zijn/haar omgeving doorheeft wat er aan de hand is. En bepaalde gedragingen die je vaker ziet bij bulimia dan bij anorexia (dus vaker bij mensen met een normaal lichaamsgewicht(!)) kunnen gevaarlijker zijn dan het afvallen zélf. En daarbij, ook niet onbelangrijk: niet alleen het directe gezondheidsgevaar ten gevolge van de eetstoornis bepaalt of er sprake is van 'gevaar' in de zin van de BOPZ. Er kan ook sprake zijn van andere psychische óf lichamelijke problematiek waardoor iemand een gevaar vormt voor zichzelf (of zijn/haar omgeving, maar dat lijkt hier niet van toepassing te zijn)).
Amadea
8 jaar geleden
Maar jij draait het nu om, Lies12. Vraagsteller beweert een normaal gewicht te hebben en is bang voor een gedwongen opname. Met mijn reactie laat ik weten dat zij daar niet bang voor hoeft te zijn zolang haar BMI boven de 18 zit.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Maar dat klopt dus niet. Je kunt óók in gevaar zijn als je een 'normaal' gewicht hebt, zoals ik hierboven uitleg. Ik heb mensen meegemaakt die ernstig in gevaar waren vanwege hun eetstoornis en die toch een normaal BMI hadden.
Erna55
8 jaar geleden
Je ouders kunnen je gedwongen laten opnemen. Je hebt een zeer ernstige eetstoornis.
Zelf vind je het gewicht normaal, maar als dat zo is dan heb je nog steeds een zeer ernstige eetstoornis. Je kunt niet eten in het bijzijn van anderen. Dat is echt zeer ernstig. Wanneer de kliniek je onderzoekt en de professionele hulpverleners vinden dat een andere behandeling ook mogelijks is, dan ben je snel weer thuis.
HeerVoldemort
8 jaar geleden
Waarom kan je niet eten in het bijzijn van anderen? En is dat bij elke andere zo of alleen bijvoorbeeld je ouders, omdat die met haviksogen zitten te kijken of je wel voldoende eet?
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Niet durven eten in bijzijn van anderen,waar ben je bang voor? Ik ken een meisje ,die ik ook nooit zie eten als ik erbij ben,erg mager is ze niet,maar.
Ik heb mijn twijfels,ze rookt veel,en ziet er erg slecht uit is 30 jaar. Laat zich wel helen,wat let jou om je niet te laten helpen,voor het te laat is
Erna55
8 jaar geleden
Je hebt al een therapeut. Deze vindt nu ook dat er reden is om een gedwongen opname te regelen.
Deze professional kent jou en weet waar het over gaat.
Willekeurige mensen hier op GV hebben te weinig kennis van eetproblemen. Vertrouw op het inzicht van je therapeut. Die vindt het ook nodig.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
En zo is dat,wij zijn geen therapeuten,en kunnen jou niet helpen
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Lief dat jullie de tijd namen om te antwoorden. Misschien is het ook wel beter dat ze me kunnen laten opnemen hoewel ik er nog steeds van overtuigd ben dat het niet (meer) nodig is.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (1)

Een echte gedwongen opname, waarbij je afhankelijk van de situatie door de burgemeester (IBS) of de rechter (RM) op grond van de BOPZ (wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen) tegen je wil in wordt opgenomen, kan alleen maar wanneer jij a) door een psychiatrische stoornis een gevaar vormt voor jezelf of je omgeving én b) dat gevaar alleen maar kan worden afgedwongen door een gedwongen opname.

OF jij in gevaar bent, kan ik niet beoordelen. Mensen met een eetstoornis hebben de neiging om hun probleem - en daarmee het gevaar voor hun eigen gezondheid - te onderschatten. Mede daarom is het heel moeilijk om op grond van iemands schrijven op internet daar iets over te zeggen. Gewicht an sich zegt ook niet zo veel: als iemand met overgewicht stopt met eten, kan het heel lang duren voor er sprake is van ondergewicht, maar intussen is die persoon wél ernstig ondervoed. Alleen bij anorexia nervosa is het gewicht een criterium voor de diagnose, andere eetstoornissen hoeft er geen sprake te zijn van ondergewicht. Maar de ernst van de stoornis kan even groot of zelfs groter zijn dan bij iemand met anorexia en ernstig ondergewicht.

Maar of er sprake is van gevaar waarvoor alleen een gedwongen opname mogelijk is, dat doet de burgemeester en/of rechter - altijd in overleg met je eigen behandelaars. Je hebt daar zelf ook iets over te zeggen en hebt ook recht op een advocaat als er zo'n procedure gestart zou worden.

Als je nog geen 16 bent, is het ook mogelijk dat je ouders jou laten opnemen zonder dat je dat wilt. Daar is in beginsel geen bijzondere procedure voor nodig, hoewel je vanaf je 12e wel mee mag beslissen en je behandelaars dus ook naar jouw mening moeten luisteren; niet alleen naar je ouders.

Nogmaals: ik kan niet oordelen over je situatie. Wel wil ik je nog meegeven dat een jaar extra op school, hoe dramatisch het ook lijkt als je er vóór staat (ik heb ook op school gezeten, en begrijp dat écht!) uiteindelijk nooit de grote ramp blijkt te zijn die het eerst lijkt te zijn. Een jaar extra op een mensenleven is het waard als je daardoor gezonder en stabieler bent. Maar - en daarin heb je helemaal gelijk in - als het niet nodig is, dan moet je het niet doen. Zoek eens op de sites van diverse klinieken wat er aan alternatieven zijn, zoals deeltijdbehandeling of kortere opname en vraag je behandelaars welke behandeling voor jou een optie is. En bedenk dat zodra jij akkoord gaat met een opname, gedwongen opname sowieso niet nodig is.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Helemaal mee eens. Ooit was ik ook een meisje van 14/15 en wilden mijn ouders mij ook gedwongen laten opnemen. Ik wist eraan te ontkomen. Op mijn 17e ben ik alsnog gegaan. Het is alleen maar uitstel van executie, een eetstoornis gaat nooit vanzelf over. Bij mij in de kliniek zat toen een meisje van 11. Ik vond het sneu voor haar dat ze bij ons was, maar ook goed want zij kon tenminste nog een normale puberteit tegemoet gaan. Bij mij begon het ook al met 11 jaar. Het heeft me pijn gedaan dat ik veel leuke jaren heb gemist. Maar aan de andere kant ben ik ook dankbaar dat het bij mij met 17 nog gebeurd is en niet pas nu bijv. (ik ben nu 23). Want vanaf mijn 17e tot nu is het eigenlijk heel goed gegaan. Ik kreeg net na mij opname mijn eerste vriendje, ging op mij 19e naar Mallorca op vakantie. Aan de ene kant doet het pijn dat ik weet wat ik gemist heb die jaren, aan de andere kant heb ik het gelukkig ook nog mogen meemaken.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding