Hoort PGB indicering navenant lager te zijn als de lijfzorg deels door mantelzorgers wordt gedaan?

Even wat extra uitleg; deze materie is op dit moment vanwege de stelselwijziging veel te complex voor 2500 tekens: Allereerst wordt er nooit een PGB geïndiceerd, maar een x-tal uren zorg van een bepaalde functie. Daarná volgt de keus voor een PGB of ZIN (zorg in natura). Vanaf 1 januari ligt de indicatiestelling en de financiering voor verpleging en verzorging thuis (bij mensen zonder WLZ-indicatie) voor het overgrote deel bij de zorgverzekeraar; alleen voor persoonlijke verzorging op basis van een psychiatrische stoornis ligt dit bij de WMO. Hoe de indicatiestelling precies zal gaan verlopen voor enerzijds de zorgverzekering en de WMO en anderzijds de WLZ, is op dit moment nog niet duidelijk. Alle cliënten die vóór 1 januari al een indicatie hadden, hebben op dit moment nog een overgangsrecht dat loopt tot het einde van de indicatie of uiterlijk tot 31 december. Alleen voor nieuwe aanvragen gelden op dit moment de nieuwe regels al volledig, en er bestaat daarom nog geen praktijk voor de indicatiestelling. Vooral voor de persoonlijke verzorging en verpleging bij de zorgverzekeraars is nog veel onduidelijkheid. Ergens logisch, want alleen voor de ZvW (zorgverzekeringswet) is deze zorg volledig nieuw en is er voor het eerst aanspraak op een PGB (met ziekenhuisverplaatste zorg was dat een zeldzaamheid). De WMO had al ervaring met de huishoudelijke hulp, en WLZ is een voortzetting van de oude AWBZ. Maar in de ZvW is alles nieuw. Ik kan je dus vertellen hoe in de oude AWBZ omgegaan werd met mantelzorg en gebruikelijke zorg, maar dat is nog geen volledig verhaal. Dat volledige verhaal IS er ook nog niet, simpelweg omdat er op dit moment nog geen indicatiepraktijk bestaat voor de ZvW. Let er wel op dat binnen de ZvW alleen recht op een PGB bestaat wanneer iemand voldoet aan specifieke criteria: vaak zorg nodig op ongebruikelijke tijdstippen, moeilijk planbare zorg op wisselende tijden/korte momenten/zorg op afroep, er moet continu iemand in de buurt zijn of er is een noodzaak voor vaste zorgaanbieders vanwege specifieke zorg of gebruik van specifieke (eigen) hulpmiddelen. Dit is dus anders dan in alle andere zorgwetten, waarbij een cliënt vrij mag kiezen voor PGB of ZIN. De meest actuele informatie vind je op dit moment bij Per Saldo ( www.pgb.nl ), maar die staan momenteel tot aan hun kin in de rotzooi van de SVB m.b.t. het trekkingsrecht en ook zij kunnen je niet meer vertellen dan wat zij zelf weten op dit moment, wat niet veel meer is dan ik.

Ik denk ineens aan iets anders dat in de AWBZ wel speelde: het kwam soms voor dat mensen die tegelijk met een herindicatie hun zorg omzetten naar een PGB, een lagere indicatie kregen. Budgethouders hebben al langer het idee dat er soms door het CIZ lager werd geïndiceerd als bekend was dat iemand koos voor een PGB. Dat mag niet, en dat mocht toen ook al niet. Het CIZ heeft namelijk niets te maken met de keuze van de cliënt voor ZIN of een PGB, en de indicatiestelling staat daar los van. Het aantal uren en de functies moeten hetzelfde zijn of er nu gekozen wordt voor ZIN of een PGB. Een PGB is per definitie al goedkoper dan ZIN (je krijgt 70-80% van het budget van wat het gekost zou hebben aan ZIN) en er mag dus zéker niet door de indicatiesteller al uren 'afgesnoept' worden omdat je toevallig voor een PGB kiest. Maar hoewel veel mensen het idee hadden dat dit soms gebeurde, is het (bijna) niet aan te tonen dat de indicatiesteller zich daadwerkelijk heeft laten leiden door iemands keuze voor een PGB. Hoe dit in de nieuwe situatie precies zal gaan, is nu onduidelijk. Binnen de WMO móet de cliënt de keuze krijgen voor een PGB en is de indicatiesteller zelfs verplicht om cliënten tijdens het gesprek te wijzen op deze mogelijkheid. Voor de Jeugdwet en de WLZ geldt ook dat de keuze vrij is. Uitzondering is hier de ZvW, waarbij zoals ik aangaf, aparte criteria gelden wanneer iemand in aanmerking wil komen voor een PGB. Aan alles is te merken dat de zorgverzekeraars dat hele PGB eigenlijk helemaal niet wilde, wat m.i. tot ongelijkheid leidt. Maar goed, het nieuwe stelsel hangt toch al aan elkaar van uitzonderingen. Aandachtspunt hierin moet zijn de indicatiestelling in de WMO. Het is in veel gemeentes al praktijk dat zij de door hen gecontracteerde zorgaanbieder voor de huishoudelijke hulp eigenlijk de vrije hand laten in het aantal uren zorg. De WMO indiceert een doel en niet meer een aantal uren. Het doel is: "een schoon een leefbaar huis", en de zorgverlener moet dat zien te realiseren. Omdat deze wijze van indiceren voor PGB-houders niet mogelijk is, kan hier een ongelijkheid in ontstaan. Hoewel ik vrees dat deze ongelijkheid vooral in het nadeel van de ZIN-cliënten zal zijn, omdat de gecontracteerde leverancier uiteraard niet per uur betaald krijgt, en er dus baat bij heeft om zo min mogelijk uren te leveren. Maar om kort te gaan: er mogen niet minder uren geïndiceerd worden voor een PGB dan bij dezelfde zorgvraag als ZIN.

Verdiende plus, alleen al voor de zorg die je aan het antwoord hebt besteedt. Maar ook, zoals meestal, een juist antwoord op de vraag, zowel mensen met persoonsgebonden budget als met zorg in natura zijn de dupe van deze idiote wetswijziging.

Tja, Crea, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje wat dat betreft. Wat volgens mij vooral schadelijk is, is de snelheid waarmee die hele zorg moest worden overgeheveld. Wat er nu bij de SVB speelt bijvoorbeeld met de uitbetaling van de PGB's, is met name een capaciteitsgebrek. Ze zijn pas in oktober begonnen met het aanschrijven van cliënten en het vragen om hernieuwde contracten. Dat IS al laat, maar er zijn te veel andere instanties bij betrokken: mijn gemeente had mij bijvoorbeeld toegezegd "hopelijk voor het eind van het jaar" een voorstel te kunnen doen voor de begeleiding. En omdat die slimmerds bij mijn laatste herindicatie voor de huishoudelijke hulp de indicatie maar tot 31 december 2014 hadden laten lopen, moest dat er ook nog bij. Half december was dat ondanks herhaaldelijk bellen nog steeds niet rond, terwijl de SVB voor 1 december de contracten had willen hebben. Maar als ik nog niet eens weet óf ik een PGB krijg, voor hoeveel uur en onder welke voorwaarden, kan ik geen overeenkomst opstellen. En dat is maar een voorbeeld. Hoe nodig mijn huishoudelijke hulp en begeleiding ook zijn, nóg onmisbaarder is de persoonlijke verzorging en verpleging. Tot begin november werd er bij de informatiepunten van de overheid gezegd "er gaat volgend jaar nog niets veranderen hoor mevrouw, u heeft overgangsrecht", en half november kreeg ik een brief van mijn zorgverzekeraar waaruit bleek dat zij ten tijde van mijn overgangsrecht(!) het budget met 12,5 procent gingen korten. Ik wist niet eens dat het toegestaan was dat ze al tijdens het overgangsrecht gingen korten, de WMO mag dit namelijk niet. Intussen zijn bij mij nu twee van de dertien zorgverleners uitbetaald voor januari. Eén zorgverlener heeft al moeten lenen, een ander leeft van haar spaargeld. Terwijl de kern van het probleem kinderlijk eenvoudig is. Een kleuter weet nog dat als alle kindjes tegelijk opstaan en tegelijk de klas uit willen lopen, ze bij de deur in het gedrang komen. Zoveel kindjes passen er namelijk niet tegelijk door die deur. Nogal wiedes dat ze nu vastlopen met de betalingen. Dat kán gewoon niet in één keer, net zoals je niet álle mensen die zorg nodig hebben in één keer opnieuw kunt indiceren of in een andere regeling kunt gooien. Dan kun je nog zo'n 'ferme wil' hebben, er zijn gewoon fysieke grenzen. Mensen kunnen ook geen stappen maken van zes meter lang en ze kunnen ook niet naar de maan springen. Hoe graag je dat ook zou willen.

Dank voor je uitgebreide en zeer verhelderende bijdrage!