Kun je leren genieten van het leven?

Een leven in deze wereld krijg je maar éénmaal. Niet 2 keer ofso..
Dus geniet van je leven tot je dood gaat. Jou leven is belangrijker dan anderen. Als anderen dood zijn, ken jij er niks aan doen.
Ik zeg leef gewoon. En geniet gewoon van jou leven. Doe alles wat je wilt doen.
Veel succes!
Niet opgeven, als je opgeeft dan is het heel moeilijk om weer op te knappen...

Als je mensen/dingen kwijtraakt die je dierbaar zijn, dan is het een natuurlijk fenomeen om bang te zijn om jezelf opnieuw te verbinden aan iemand anders. Immers: je loopt het risico weer door een verlies heen te moeten gaan. Dat is een angstaanjagende gedachte, die ervoor kan zorgen dat je de wereld met een meer gesloten houding tegemoet treedt.

Bedenk je op zo'n moment dat het verlies alleen maar zo erg had kunnen zijn, omdat je zoveel moois hebt gekregen of hebt meegemaakt. Het verdriet is onderdeel van het rouwproces, maar de herinnering aan het goede moet uiteindelijk belangrijker voor je worden dan het gevoel van verlies. Alleen dan zul je durven weer volop in het leven te staan. Als je volop in het leven staat, zul je nieuwe banden krijgen, nieuwe relaties die je dierbaar zijn. En dat is het begin van de terugkeer van geluk.

Je hebt mooie herinneringen aan een mooi verleden. Bedenk je dat je net zulke mooie herinneringen weer kunt gaan maken in de toekomst. Het leven is mooi, de lente is weer begonnen en ook jij kunt ervan genieten!

Misschien juist omdat je alles kwijtgeraakt bent en niets meer had, ga je juist weer zaken meer waarderen. Wat je destijds bezat was misschien wel gewoon geworden, je wist misschien niet beter meer.

Die stoel waar je hard voor gewerkt had; je was er gelukkig mee, en hij zat lekker.

De stoel die je later van een vriend kreeg, zit misschien niet zo lekker, maar je bent er wellicht best gelukkig mee.

Je schrijft in je vraag niet of je bedoeld dat hetgeen je kwijtgeraakt bent, materialistisch is of niet...

Misschien ben je vrienden kwijt geraakt of familie?

Sleutel is misschien wel de volgende: Rouwen om verlies is prima, maar uiteindelijk zul jij jezelf toe moeten staan om gelukkig te WILLEN worden.

Als mensen jou willen helpen, en een plezier willen doen, zul jij daarvoor open moeten staan, Anders zijn hun goede bedoelingen tevergeefs

Je kan alleen naar het voorbeeld kijken van mensen die bv in de oorlog alles zijn kwijtgeraakt: en dan moederziel alleen opnieuw moeten beginnen. Het eerste voorbeeld wat me te binnenschiet is Otto Frank. Hij stichtte weer een gezin en zal toen af en toe best gelukkig zijn geweest.

Het genieten zal nooit meer dat onbevangene hebben van vroeger, maar misschien komt er een aspect van dankbaarheid in. Je had het niet verwacht, maar toch is het je nog gegeven.

ik weet niet of 'je' dat kunt - het zal zó verschillend zijn voor ieder mens.
je hebt de vechters : de 'mij krijg je er niet onder, en what does not kill me, makes me stronger', de doorgaanders tegen beter weten in.
je hebt de schatbewaarders, die elke herinnering aan een goede tijd in het verleden oppoetsen, en het heden gelaten over zich heen laten komen en wegstromen als druppels water langs een zwaan.
je hebt de reddingsboei-zwemmers, die een tijd lijken te verdrinken in een vloed van te hoge golven, en zich op de één of andere manier weer op de kant weten te hijsen.
je hebt de melancholische poeten, die symfoniën schrijven, zoals de 6e van Tsjaikovsky.

Als je , zoals je zegt, alles wat je dierbaar is bent kwijtgeraakt, kan je de moed verliezen, en alles waar je van zou kunnen genieten, afzetten tegen je verlies, waardoor alle glans verdwijnt tegen het smartelijke van het verlies.

Als je kan beginnen te zien, dat het dus niet meer erger kan worden, dan het nú is, kan je beseffen, dat er nu maar één weg overblijft : die naar boven.

Boven schijnt de zon. De maan, de sterren, het noorderlicht.

Als je al kunt beginnen dingen bewust waar te nemen : er fluit een merel in de ochtendschemering, en de eerste lammetjes zijn geboren. Er is een regenboog. Weet het diep in je, dat het er is.
Schrijf iedere avond even drie van die kleine wondertjes op, voor je gaat slapen. Vier stoplichten achter elkaar op groen. Gelijk een parkeerplaats, als je aan komt rijden in de stromende regen. Iemand lacht in je ogen in een moment van onderlinge verstandhouding.
Houd dat vol, een tijdje.
En op een dag merk je opeens, dat je mond glimlacht bij het opmerken van zo'n wondertje.

Dan begint het genieten weer.

Niet meer het onbevangen, juichende genieten van je vroegere tijd. Maar het warme, verstilde genieten van de troost die leven heet.

Mag ik genieten even gelijk stellen met geluk?

Geluk kan je uitsluitend IN jezelf vinden. Niet buiten jezelf om. Wat je ook zou kwijtraken, daarin zat niet het werkelijke geluk van jezelf.

Misschien kom je daar nu achter, omdat je dat wel altijd gedaan hebt. Nu heb je de kans om je geluk wel vanuit de juiste bron te vinden. Dan is dan wel weer een voordeel van wat er met je gebeurd is.

Je bent nu misschien nog ongelukkig, maar dan zal het ook kloppen dat je nog steeds hetzelfde geluk zoekt, en nog steeds op deze plekken, namelijk buiten jezelf.

Ook kan je nu beter ervaren van geluk nu eigenlijk voor je betekend. Dat kan je pas werkelijke leren als je ook hebt ervaren hoe het is om ongelukkig te zijn.
Het geluk wat jij nu nog opnieuw zal ontwikkelen zal daarmee veel intenser zijn. Je zult straks veel gelukkiger zijn als dat je hiervoor was. Alleen maar doordat je dit nu allemaal ervaren hebt.

Kijk ermaar naar uit. En ga het geluk maar zoeken op andere plaatsen.

Ja dat kan... En vreemd genoeg zijn daar tegenslagen en ziektes voor nodig... Vooral als je alles kwijtgeraakt bent is dat een reden om ECHT van alles weer te kunnen gaan genieten...

Was dit serieus genoeg geantwoord?...

Ja,dat kan,maar het ligt natuurlijk ook aan je eigen instelling.
Je zult eerst je verdriet moeten leren verwerken en dat is meestal een langdurig proces,dus beslist niet iets wat van de éne op de andere dag over is! Maar op een gegeven moment merk je tot je verbazing,dat er weer dingen zijn waarom je kunt lachen,of waarop je je verheugt en dat kondigt de terugkeer naar het genieten van je leven aan.

Ja, dat kan.Maar het kost tijd,heel veel tijd.En er moet een lichtpuntje zijn waar je naar toe kan kijken ,ook al is hij maar heel klein.Zeker als je vertrouwd in iets meer op aarde merk je diep van binnen dat je op een heel subtiele manier geholpen wordt.Kleine dingen die je gebeuren ,zoals iemand die onverwachts opbelt of iemand die je net op straat tegen komt die je die informatie verteld dat je nodig hebt op dat moment.
Kleine kadootjes ,die je kunt gebruiken om jezelf staande te houden en door een moeilijke tijd heen kunnen trekken.
Genieten na een ramp,ja het kan maar heel subtiel en langzaam maar meer intens dan daarvoor.
En dan ga je van jezelf houden.

Ja,dat kun je..geef eerst alles een plekje en kom tot rust in je hoofd.Zorg voor voldoende afleiding en gun jezelf af en toe een verzetje.Geniet er ook van en na een leuk uitstapje ga je s'avonds weer even op de computer snuffelen,dan denk je minder aan het dagelijks leven.En de tijd vliegt om!
Sommige momenten zul je je ook slachtoffer voelen en weer verdrietig zijn,maar zoek dan juist afleiding..
Misschien geloof je nu mijn woorden nog niet,maar ook voor jou gaat de zon weer schijnen..en vindt je vast en zeker weer het geluk...
Voor nu...wens ik je een fijn en zorgeloos weekend toe...

Het is dan natuurlijk een heel moeilijke tijd om doorheen te gaan, en het kan een tijd duren voor je weer kan genieten, omdat de pijn, verdriet, woede om wat je bent verloren te zwaar op je drukt om plezier te kunnen ervaren.
Maar je hoort heel vaak van mensen dat ze juist doordat ze in een dal kwamen, later veel meer konden genieten van kleine dingen, dus ik denk het wel.
Door overvloed kan je verwend raken, na een zware periode kan het zijn dat je alles wat je wel hebt als een kadootje gaat zien.
Maar het is niet vreemd als dit even duurt, je zal eerst die zwaarte die op je drukt kwijt moeten raken. Kan vanzelf gebeuren met de tijd, en je kan er bewust zelf aan werken. Ik weet zelf niet precies hoe, maar er zijn psychologen die daarin gespecialiseerd zijn, dus er is ongetwijfeld informatie over te vinden.
Succes.