Kan ADHD steeds erger worden ?

Concentratie problemen kunnen zeker erger worden, om meerdere redenen.

Wat ook kan is dat de (studie)stof moeilijker wordt waardoor je je vaker moet concentreren, waar je het vroeger met enkel doorlezen nog redde.
De concentratie problemen zijn dan gelijk gebleven, je hebt er echter wel meer/vaker last van.

Wat zelfs zou kunnen:
De afgelopen zes manden iets teveel suiker en kleurstoffen gegeten?
(zie suikerpinmachinevraag)

Zeer actueel onderwerp weer, dus ga ik hier graag even dieper op in, eerst moeilijk technisch, dan in eenvoudigere woorden:

A. De theorie, professionele visie:
1. ADHD moet door een erkende psycholoog of psychiater worden vastgesteld. Te vaak wordt vergeten dat alles in de psychologie nooit met 'ziekte' te maken heeft, maar met een gradatie tussen afwijkend (onderaan/bovenaan de groep, bepaald percentiel 'valt buiten normaal') en 'normaal'. De test Kooij en Buitelaar is daarvoor een heel geschikte test.
2. ADHD of gelijk welke psychologisch DSM IV aandoening (waarin bijv. psychopatie NIET voorkomt, misschien wel in de volgende DSM V) blijft ook een opmeting of testresultaat op een bepaald moment.
3. ADHD zelf staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder en bevat twee componenten: primo een aandachtstekort en secundo een hyperkinetisch gedrag. Dat zijn beide relatieve begrippen en wat voor de een hyperkinetisch is, zal dat voor de ander niet zijn. Bovendien ontdekte ik al in 2006 dat ook aandachtsoverschot in de oude vragen in de Kooije en Buitelaar test FOUTIEF als aandachtstekort werden geregistreerd. Mijn zoon kreeg onrechtmatig het etiket 'ADHD' want bij een grondige IQ-test met bijhorende psychologisch onderzoek, bleek hij meer dan 20 punten verschil te scoren tussen zijn verbaal IQ (extreem hoog) en zijn performaal IQ. Bij mij was mijn verbaal IQ een stuk lager, waardoor ik minder 'abnormaal' was dan hem. Deze P/V-kloof, zoals dit heet, maskeert dikwijls een ander probleem waarbij tegenwoordig jongeren zichzelf dikwijls uit situaties hebben leren 'praten' maar onvoldoende de schuld bij zichzelf kunnen leggen en dat is helemaal geen ADHD maar normaal intellectueel groeigedrag. Zowel ouders, therapeuten, als opvoeders lopen hier dikwijls in, maar psychologen zijn meestal zo goed opgeleid dat zij dit via grondige testen WEL ontdekken (ontmaskeren).

Nu in gewone termen, want hierboven is wellicht de moeilijke theorie voor u.
B. De praktijk, menselijke groeikant:
1. Elk kind groeit op in een proces met schokken, waarbij het beloond wordt voor iets dat het leert (bijv. het loopt rechtop en neemt dingen: "Bravo!!!") altijd snel gevolgd door berispingen dat te ver gaat (bijv.: "loop eens niet weg en blijf hier" en "Blijf daar af!").
2. De fysieke groei dient ook een geestelijke groei te kennen: ZELFBEHEERSING & discipline.
3. Wie zich goed beheerst en hyperactief is heeft... GEEN ADHD.

U bevindt zich in dit groeiproces?