Ik krijg pukkeltjes als citroensap drink, waarom?

Citroensap drinken heeft geen zin. Het bevat wat vitamine C, maar je maagzuur is veel zuurder dan een beetje sap en breekt dat zo af.
Het heeft verder geen 'zuiverende' werking.

Ik zou gewoon naar de huisarts gaan met je klachten.

Als je denkt dat een onderdeel van je lichaam "verontreinigd" kan zijn en "ontgift" of "ontslakt" zou kunnen worden, begrijp je niet hoe het lichaam functioneert. Dit zijn "verklaringen" die aanlokkelijk klinken omdat ze een eenvoudige uitleg geven met een bijbehorende eenvoudige oplossing, die je ook nog eens zelf kunt toepassen. Daarom zijn ze zo populair in de alternatieve wereld. De werkelijkheid is ingewikkelder. Je hebt een langer verhaal nodig om die uit te leggen. De luisteraar moet aandachtig toehoren en geestelijke inspanning leveren om de uitleg te kunnen volgen. Dat maakt dat het echte verhaal minder populair is. Bedenk dat eenvoud en populariteit niets zeggen over het waarheidsgehalte van een verhaal.

Dan ben ik toch nieuwsgierig, naar dat langer verhaal, Cryofiel

Het lichaam slaat geen afval op, en afval blijft niet hangen. Miljoenen jaren van evolutie van ons en onze voorouders heeft daarvoor gezorgd. Maag, darmen, nieren, lever, galblaas, urineblaas enzovoort enzovoort: er blijft niets in "hangen", er koekt niets aan, er ontstaan geen "slakken". Verhalen daarover komen steevast uit de alternatieve hoek. Die verhalen zijn gebaseerd op een heel simplistisch idee als zou de mens een soort buizenstelsel zijn. Wat wel kan, is dat een orgaan vergiftigd wordt. Dat gebeurt bijvoorbeeld met de lever bij overmatig alcoholgebruik. Of met de nieren bij overmatig zoutgebruik. Maar dan hebben we het over een eenvoudige vergiftiging; ook hier kan niet worden "gereinigd" of "ontslakt" of wat dan ook. De lever slaat het giftige alcohol (en de giftige afbraakproducten) niet op, de nieren slaan het giftige zout niet op. De gifstoffen doen hun schadelijke werk op het moment dat ze in het lichaam zijn, en daarna niet meer. Het enige waar je op kunt hopen is enige mate van zelfherstel van de aangetaste organen. Dat kan optreden vanaf het moment dat je geen gifstoffen meer toevoegt. Wat ook kan, is dat sommige stoffen zich ophopen in het lichaamsvet. Dat zijn stoffen die goed oplosbaar zijn in vet en slecht oplosbaar zijn in water. Krijg je die stoffen binnen en worden ze niet bijtijds uitgescheiden, dan is er een kans dat een molecuul van zo'n stof toevallig langs lichaamvet komt. In dat geval is de kans groot dat het molecuul zijn kans grijpt en uit het bloed (in principe water) naar het vet vertrekt. Daar blijft het vervolgens zitten. In het vet lost het immers makkelijk op, in het water van het bloed niet. Bij langdurige blootstelling aan zo'n stof hoopt zich geleidelijk aan steeds meer van die stof op in het lichaamsvet.

Zelfs dat is niet altijd direct een probleem. Er zit dan weliswaar gif in je lichaamsvet, maar zolang het daar blijft zitten, kan het geen kwaad. Het enige probleem is dat het zich heel langzaam vanuit het vet naar de rest van het lichaam verspreidt. De hoeveelheden van die stof zullen altijd lager zijn dan toen je de stof nog toevoegde aan je lichaam. Tenzij je afvalt. Er zijn gevallen bekend van mensen die flink ziek werden tijdens het afvallen. Dat bleek te komen doordat alle opgeslagen afvalstoffen heel snel vrijkwamen toen het lichaamsvet werd verbrand. Maar goed, wil je die stoffen die zich in het vet hebben opgehoopt daar toch uit krijgen, dan kun je eigenlijk alleen maar wachten tot ze zich heel geleideiljk via de bloedbaan vanzelf via lever en nieren naar buiten bewegen. Echt versnellen van dat proces is nauwelijks mogelijk (behalve dan door lichaamsvet te verliezen door af te vallen), want deze stoffen lossen nu eenmaal slecht op in water, waardoor ze slechts mondjesmaat vanuit het vet de bloedbaan in zullen gaan.

In sommige alternatieve kringen wordt wel chelatietherapie gebruikt. Dat werkt met TAED of een andere zeoliet-variant; TAED is exact hetzelfde als het EDTA dat in sommige wasmiddelen zit (alleen de componenten waaruit het bestaat worden in een andere volgorde genoemd, want stel je voor dat je duurbetalende klanten doorkrijgen dat je een component van wasmiddel injecteert...). Ook de zeolieten zijn dezelfde zeolieten van de wasmiddelen. Chelatietherapie werkt doordat de betreffende gifstoffen niet alleen goed oplossen in vet, maar ook in de zeolietmoleculen. Het idee is dat je de bloedbaan volgooit met zeolietmoleculen. Een gifmolecuul in het lichaamsvet dat toevallig net op de grens tussen lichaamsvet en bloedbaan zit, zou daar normaal gesproken blijven zitten omdat het nu eenmaal slecht oplost in bloed, maar nu is er een redelijke kans dat het wel in zo'n zeolietmolecuul wil gaan zitten. Als de nieren vervolgens de zeolietmoleculen uitscheiden, worden de daarin opgeloste gifmoleculen automatisch mee uitgescheiden.

Deze benadering heeft een aantal nadelen. Ten eerste scheidt het lichaam de ingebrachte zeolieten uit (dat is immers de bedoeling, anders zou je de gifmoleculen niet kwijtraken). Je moet dus een heleboel keer een heleboel zeoliet in de bloedbaan stoppen om voldoende gifmoleculen te vangen. En of dat nou zo goed is voor het lichaam... of voor de nieren, die al die troep maar moeten uitscheiden... Ten tweede vangen de zeolietmoleculen alleen die gifstoffen die zich toevallig aan de rand van het lichaamsvet bevinden. Gifstoffen die wat dieper in het vet zitten, en dat is het leeuwendeel, worden niet gevangen. Je zult moeten wachten tot het gif dat na de eerste chelatiekuur resteert zich opnieuw door het hele vetweefsel heeft verspreid, voordat je weer wat moleculen kunt vangen en afvoeren. Maar ook dan vang je alleen het buitenste laagje. Dus voordat je op die manier van al je gif verlost bent, ben je wel een aantal jaren verder. Maar dat wordt er niet bij verteld. Hoeft ook niet, want de verbeteringen zijn enkel op het placebo-effect gebaseerd, en dat werkt ook prima wanneer het gif gewoon in je lichaam blijft zitten en er dus in feite niets gebeurt (behalve dan een belasting van je bloedbaan en je nieren). Oh ja, wat er ook niet bij wordt verteld is dat die chelatietherapie niet bepaald specifiek is. De zeoliet (of EDTA) moleculen vangen namelijk niet alleen de gifstoffen. Ook heel normale, goede stoffen lossen prima op in de zeolietmoleculen. Die stoffen worden dus ook gevangen en afgevoerd. Dat is natuurlijk direct nadelig voor het lichaam; en het vermindert de effectiviteit van het zeoliet, want een zeolietmolecuul dat een nuttig molecuul heeft gevangen, kan geen gif meer vangen: het zit immers al vol. Dus nee, vertrouw maar gewoon op de zelfreinigende kwaliteiten van het lichaam. Die hoeven echt niet ondersteund te worden, het lichaam kon het miljoenen jaren lang prima zelf oplossen, en dat is niet veranderd. Mocht je toch gif binnen hebben gekregen, dan kun je het beste gewoon direct gezond eten en drinken, en vertrouwen op het weliswaar trage, maar verder goed functionerende natuurlijke "schoonspoelen" van het lichaam.

Je ziet, dit was een lang verhaal. En dan is het nog maar heel ruw verteld. "I barely scratched the surface", zoals de Amerikanen zeggen. Niet alleen heb ik het slechts ruw verteld, ik heb ook nog eens flink vereenvoudigd. Ik hoop dat ik desondanks een redelijk beeld heb kunnen geven.

Mooi verteld!