Hoe ontstaat claustrofobie?

Wanneer je ouder wordt begrijp je wat er allemaal kan gebeuren in zo'n kleine ruimte. Het idee niet weg te kunnen of dat je je niet kunt bewegen zoals je dat normaal gesproken gewend bent.

Niets ontstaat zo maar... Het is je aangeleerd... Mijn moeder heeft mij dat geleerd, ik mocht nooit onder de dekens slapen en moest altijd een raam openlaten en zulke dingen... Ik moest ook altijd horen dat in een tunnel rijden eng en gevaarlijk was, maar het was de angst van mijn moeder en ik heb die helemaal overgenomen, tot ik zag wat ze deed en heb ik het uit mijn lichaam gemaakt, maar nog altijd hoor ik een stemmetje als ik ga vliegen dat het eng is om te doen, maar ik trap niet meer in dat stemmetje in...

Het ontstaat dus NADAT je het overgenomen hebt van een ander, meestal op zeer jonge leeftijd van je ouders...

En je gelooft hun angst en dan wordt je bang voor hetzelfde spookbeeld... En als je niet uitkijkt dan leer je het je eigen kinderen net zo...

Ben je niet bang voor kleine ruimtes, zoals veel mensen? Ben je 'gewoon' bang of raak je in paniek? Ik ben ook bang voor loslopende leeuwen, mensen met pistolen en bosbranden, maar typeer dat niet als fobie. Zelfs de angst voor spinnen van veel mensen wordt niet als fobie gezien.