Waarom is het toch nooit goed genoeg voor een therapeut?

Het doel van de therapeut is zoveel mogelijk jou te stimuleren de volgende stap te zetten. Wat jij bereikt hebt is fantastisch.

Maar de vraag is: Zou je zonder de therapeut zo ver zijn gekomen? Wat als ze jou gezegd zouden hebben: Je kan weer met een rolstoel een rondje rijden. Prima. Dat is voldoende. Meer redt je waarschijnlijk niet. Laten we het niet proberen. Dan kost het je veel meer doorzettingsvermogen om toch weer te leren lopen, dan wanneer ze zeggen: Goed. Je bent mobiel Dat is leuk voor nu. Maar over 3 maanden moet jij naar de winkel kunnen lopen.

Ze zijn je interne motivatie. van buiten. Het is voor hun opas goed als jij alle 100% van je lichaamsfuncties terug hebt; voor zover fysiek relalistisch

Omdat jij al accepteert dat het nooit meer beter wordt. Doordat zij meer van je eisen leer je het misschien wel weer. En het is ook hun taak om wanneer jij in zo'n dal zit (het gaat toch nooit meer beter) je daaruit te sleuren.

Dus, gewoon doorzetten en weer helemaal (of zoveel mogelijk) beter worden!

De therapeut wil je zo hoog mogelijk terugbrengen... Daar is die voor aangesteld...

Dat is van zover teruggekomen bent laat zien dat je hier nog een taak hebt te volbrengen, dat je nog niet mag gaan rusten... Dus Nisette, maak er het beste van en laat je stem horen, je bent niet voor niets terug gekomen...

Jij leert anderen de hoop niet op te geven...

Ik Denk dat je zelf al het antwoord hebt gegeven.

Namelijk je kon niets meer. Toen hebben de therapeuten je vertelt dat je het wel kon en dat je daarvoor moest gaan knoppen. Ook toen geloofde je ze niet.

Nu vertellen ze je nog steeds, je kan het er is nog veel meer. Ook nu geloof je ze niet. Met als verschil dat je nu een beetje moe gestreden bent. Je denkt: Houdt het dan nooit op?

Ik zal je zeggen, ik ben ook nog steeds bezig met groei. En ik ben redelijk goed gezond. Ik wil ook groeien en een therapeut heb ik hiervoor niet altijd nodig.

Mijn advies aan jouw is, ga maar eens op sabbatical. Stop maar eens een tijdje met het groeien. Ga eens een jaartje zonder en kom tot rust. Je kan in dat jaartje prima genieten van alles wat je nu weer kan. Geniet daar maar eens flink van. Daarna kan je eens kijken of je nog meer zou willen, maar dat is pas voor later.

Ik vermoed dat jouw therapeuten jouw willen motiveren om de conditie die je nu hebt vast te houden.!
Ga je nu stoppen op dit niveau dan betekent dat onherroepelijk. achteruitgang.!
De therapeuten willen je over het volgende drempeltje heen helpen.
Sterkte hoor.!

Therapeuten en doktoren zijn er op gericht jou 'te repareren', ook al ben je zelf tevreden. Het zit in ze. Je bent stuk en je moet heel.

Misschien een interessant boek voor jou: Ik hou van mij van Annemarie Postma. Het eerste topmodel in een rolstoel. Haar hele jeugd stond in het teken van het leren lopen, terwijl ze zelf allang wist dat dat niet meer kon en het zo wel prima vond. Ze heeft enorm veel bereikt in haar leven, ondanks dat haar lichaam een 'klein beetje stuk' is.

Waarschijnlijk vragen ze meer omdat je nog niet bent zoals ze willen. Zelf loop ik al jaren bij de Mediant en heb ik tig gesprekken, curussen en therapieën gehad. Ondanks dat vinden ze nóg dat ik dit en dat "fout" doe (lees: niet op de riagg-boekjes-manier) dingen anders moet aanpakken, zus of zo anders moet denken. Kortom: je moet perfect zijn.

Thearapeuten willen je prikkelen en stimuleren ,zie hoever je nu gekomen bent !! Dankzij de therapeuten . Dat prikkelen is OK ,ik snap goed dat ze je op de huid zitten ,tenminste ik neem aan dat je dat zo voelt . Als je nu weer een jaar verder bent en je voelt weer dat je vooruit bent gegaan ,relativeer dan deze vraag .....en zal je zien dat je weer verder bent . Heel veel succes ,ik weet zeker dat het ergens goed voor is .

Een goede therapeut maakt zichzelf overbodig.
Het kan echter veel tijd in beslag nemen om je op een hoger maar blijkbaar haalbaar niveau te brengen.
Door te vertrouwen op hun inzicht en je inzet lukt dat.
Dat is toch geweldig.
Tel je zegeningen een voor een , tel ze allen en vergeet er geen.....