Hoe te reageren als iemand een emotioneel verhaal verteld?

Empathie is "goed", in de juiste context en in de juiste mate. En vooral is empathie niet iets dat je voor jezelf doet. En dat zie ik nou vaak gebeuren bij zogeheten weldoeners (bv. vrijwilligers bij een welzijnsorganisatie, dierenactivisten enz...). Zij halen daar een groot stuk van hun eigenwaarde uit en willen dat de wereld hen honoreert voor hun weldaden . Daarom vind ik superempathische mensen zeker geen "betere" mensen dan mensen met te weinig empathie. Het is alleen de mens die in stilte goed doet voor de ander omwille van de ander, en tegelijk ook genoeg blijft doen voor zichzelf, die volgens mij écht gezond empathisch is.
Als ik jouw beschrijving en reacties lees, ben jij iemand bij wie dat wat van buiten naar binnen komt, wordt gefilterd. Als het "leuk" is laat je het toe, is het niet "leuk" dan scherm je je af. Dat kan te maken hebben met een angst voor de eigen emotie die los gemaakt kan worden als er iets ergs gebeurt. Want daar zit vaak de knoop : erge gebeurtenissen uit het verleden kunnen voor mensen gemaakt hebben dat ze de deur hebben dicht gedaan, dat er geen emotie meer binnen mag uit angst dat de innerlijke pijn naar boven komt. In meer extreme gevallen (bv. bij verwaarlozing als jong kind) neemt gevoelloosheid voor de ander de vorm aan van narcisme of psychopathie.
Maar al bij al heb ik in de grote veelheid aan mensen waarmee ik werk zelden mensen ontmoet die nooit of te nimmer meevoelen. Die bij wijze van spreken een kind zien doodrijden en dan niet meevoelen met de moeder die het zien gebeuren heeft en ineenstort. Zij "tonen" alleen hun medevoelen anders. In plaats van met mensen mee te schreien "oh hoe erg" worden ze gewoon stil, of zenuwachtig.
In het gewone leven is er het punt dat de niet-empathische persoon hier meestal niet zoveel last van heeft behalve in bepaalde sociale situaties als het hem zelf beter uitkomt om te doen alsof hij wel meevoelt. Cfr. de psychopaten die modelschoonzonen lijken en na het huwelijk pas hun ware aard laten zien.
In ieder geval : aanvaard je beperkingen. Niet alleen jij, maar ook die collega heeft iets te leren uit deze situatie. Jij mag best zeggen "kijk, het is heel erg voor je, maar het wordt voor mij ook wat veel als je er de hele dag over praat. Als je het moeilijk kan verwerken, kan je misschien beter hulp zoeken van een deskundige". Dat is beter dan faken, wat vele mensen toch aanvoelen en waarbij ze soms moeite doen en blijven doen om je tot enig medevoelen te bewegen.