Wat kan je van de iris van je oog aflezen ?

Een geoloog leest stenen, een psycholoog leest zielen, een neerlandicus leest Nederlands, een iriscopist leest irissen...

Je kunt er alles aan aflezen, maar je hebt wel een deskundige nodig... Dus stel zulk een kundige de vraag, alles is af te lezen, maar hier zul je geen bevredigend antwoord vinden op Gv...

Met iriscopie kun je ziektebeelden aflezen, van nu , maar ook uit het verleden.
Ik heb even ge googled en vond deze afbeelding, best interessant om eens na te kijken.

Dat zijn gewoon bloedvaten en andere anatomische delen; verder niks bijzonders. Afhankelijk van je gezondheid, genen, en externe omstandigheden zien ze er bij iedereen weer anders uit - net als elk ander deel van je lichaam, die óók bij iedereen anders is.
Het zou best een (enge (in de betekenis van 'smal')) wetenschap kunnen zijn, zodat je er bepaalde eigenschappen van iemand kan aanwijzen.
Vooral de oorzaken van de verschillende kleuren zijn onderzicht: genetische en fysieke omstandigheden bepalen die. Verder valt er waarschijnlijk niet zoveel uit op te maken.
Er zijn wel alternatieve medicijnmannen die allerlei onbewezen zaken uit de structuren halen:
http://en.wikipedia.org/wiki/Iris_(anatomy)#Alternative_medicine

ben eens bij een homeopaat geweest en die heeft toen ook een foto gemaakt van mijn ogen en kon er heel veel uit halen, ik ging er heen om te stoppen met roken. Dus hij is er niet echt veel verder op in gegaan maar hij zei wel dat ik een sterk doorzettingsvermogen had en dat ik vroeger eens ben gevallen heel hard op mijn hoofd en dat er zeer waarschijnlijk iets mis was met mijn darmen, dat haalde hij eruit door even mijn ogen te bekijken. Hij had overal gelijk in.

Irisdiagnose is geen geneeswijze, maar alleen een methode om te diagnosticeren. De diagnose bestaat uit alles wat van de norm afwijkt bij die persoon. Je kunt hierbij denken aan kleurveranderingen, pupilvervormingen en veranderingen in het normale verloop van het bindweefselgeraamte (stroma iridis) van de iris.
Het basisprincipe van irisdiagnose berust op het gegeven dat de iris in kaart kan worden gebracht, waarbij elk orgaan een vaste plaats krijgt op die 'landkaart'. Nieren, hart, lever longen enz. hebben vaste posities in de iris en liggen bij alle mensen op dezelfde plaats. Om de posities in de iris te kunnen aanduiden en beschrijven, wordt de iris ingedeeld in uren. Daarnaast wordt de iris nog ingedeeld in cirkels, waardoor er vakken of segmenten ontstaan.

Een grove verdeling is de volgende: alles wat bovenin ons lichaam is gesitueerd wordt ook bovenin de iris geprojecteerd, wat in het midden van ons lichaam ligt, zoals borstkas, is in het middenveld van de iris zichtbaar en alles met betrekking tot de onderhelft, dus benen en buik, is dan te zien onderin de iris. De enige uitzondering is het spijsverteringskanaal, dat circulair rond de pupil is geprojecteerd. Verder laat alles wat zich rechts in het lichaam bevindt zich ook rechts in de iris aflezen (bijvoorbeeld de lever); wat meer naar het midden ligt, heeft zijn tekens dichterbij de pupil; wat meer naar achteren of naar de buitenzijde is afgebeeld, aan de buitenzijde van de iris.
Verder valt er uit een oog af te lezen wat de constitutie van iemand is, welke eventuele diatheses iemand heeft en of er genotypische en fenotypische tekens te zien zijn.

De ogen zijn de spiegel van de ziel.
Dit spreek toch al boekdelen?
Je hele constitutie is te lezen in de iris.

Met andere woorden, het vertelt iets over het gehele wezen van de mens met zijn erfelijke of in de loop van het leven verworven gegevens en daarmee dus iets over aanleg tot ziekten. Vaak laat het oog al tekens zien voordat de persoon het als aandoening ervaren heeft. Met iriscopie kan men vroegtijdig functionele stoornissen in het menselijke lichaam herkennen die aanleg zijn tot het ontstaan van ziekte.
Door middel van iriscopie kan men dus preventief reageren door vroegtijdige therapeutische maatregelen te nemen.

Maar, ook hier geldt, het is als additief aan te merken.

een iriscopist, zegt dat ze ziekte afwijkingen kan lezen uit de pupillen. En tevens behandelen.
Thee soorten ect. kun je daarvoor bij haar kopen.
Het is aan jezelf of je dat wil geloven.

Nee. hooguit wat voor kleur ogen je ouders hadden.

Als je nauwkeurig genoeg kijkt, zie je een heleboel structuren en vormen in de iris.

Dus wat gebeurt er: hetzelfde wat er gebeurt bij andere dingen waarin je een heleboel structuren en vormen kunt herkennen als je goed genoeg kijkt. Zoals bijvoorbeeld in de koffiedrab bij griekse koffie, in de botjes van een geslachte kip, in de darmen van een geslacht schaap - allemaal structuren die in principe heel eenvoudig zijn, maar waarin je heel complexe structuren en vormen kunt zien als je maar goed genoeg kijkt.

In al die gevallen worden die structuren en vormen geïnterpreteerd. Men denkt dat ze iets zeggen over de toekomst, of over degene die het schaap heeft geslacht, of over degene die deze ogen heeft.

De wetenschap heeft de beweringen van de iriscopie natuurlijk uitgebreid bestudeerd. Sowieso interessant, en al helemaal in vroeger tijden, toen nog werd gedacht in termen van "de ogen zijn de spiegel van de ziel". Dat laatste klopt overigens enigzins: zoals iedereen wel weet, kun je aan iemands ogen heel snel en goed zien of die persoon bedroefd is, of opgetogen, of agressief, of afwezig, of wat dan ook. Zo is de mythe ontstaan dat de ogen "dus" *alles* over iemand zeggen, inclusief hoe de conditie van - ik noem maar even iets - iemands nieren is.

Goed, de wetenschap heeft het uitgebreid bestudeerd. Het enige dat eruit kwam is, dat de structuren van de iris ongeveer gelijktijdig ontstaan met (nu zeg ik het even uit mijn hoofd) hart en darmen. Als de jonge foetus een ontwikkelingsprobleem heeft gehad (ondervoeding, vergiftiging, virus) tijdens de aanleg van deze delen van het lichaam, zal dat invloed hebben op allemaal.

Dat betekent, dat een hartafwijking of een darmafwijking vaak samengaat met een iets andere structuur in de iris.

Echter, dat "samengaan met" is een uiterst zwak verband. Je kunt een heel vage indruk krijgen of iemand een hartstoornis heeft of een darmprobleem door naar de iris te kijken. Dat verband is echter zo enorm zwak, dat je veel beter naar het hart of de darmen zelf kunt kijken. Dat zegt veel meer dan die iris!

Kijken naar de iris is dus voor hart en darmen een grote omweg, een nodeloze omweg, en een gevaarlijke omweg omdat het verband zo zwak is.

(vervolg in reactie)