waarom zeggen mensen gewoon niet wat er is

Daar heb je lef voor nodig, takt zeggen ze ook wel, en dat heeft niet iedereen, helaas...

En het is niet altijd makkelijk, als je kinderen botweg zeggen: Pap je stinkt uit je bek...

Omdat het niet goed uit komt. Het is raar om ineens te zeggen: Ik ben boos want pietje die deed stom en toen ging jantje..
Daarom eerst opvallend chagrijnig doen en zodra iemand vraagt wat er is antwoord geven.

De meeste mensen zijn getraind om onwaarheid te spreken.

Het is moeilijk om je bloot te geven. Soms hebben mensen een zetje nodig.

Iets zeggen is een boodschap uitzenden.
Om de boodschap die uitgezonden wordt, op te vangen, is een ontvanger nodig.
Als je een boodschap wilt uitzenden, maar je weet, dat die boodschap niet goed ontvangen zal worden (niet begrepen, teruggekaatst, of er wordt niets mee gedaan), denk je misschien nog een paar keer na, vóór je gaat uitzenden.

Je zin : 'ik kan hier heel slecht tegen en vraag gewoon niets', geeft aan, dat je wel aanvoelt, dat die boodschap dwarszit, maar dat je niet bereid bent je ontvanger af te stemmen op diegene, die de boodschap wil sturen...

Een beetje inlevingsvermogen is niet verkeerd, en tussen mensen hoort geen ultimatum (zeg het....of zwijg....)
Dat riekt naar chantage, en er kan geen communicatie ontstaan, die tot wederzijds begrip voert.

Als jij geeft om de 'mensen' uit jouw vraag, is dit misschien iets om eens even over na te denken....

Als je geschreven zou hebben : 'ik heb soms het gevoel, dat mensen me iets niet durven te zeggen', had dat een totaal andere indruk gemaakt.
Nu leg je de schuld bij de zender, anders had je de schuld bij jezelf, als ontvanger, gelegd.

Meestal laat de negatieve emotie van dat moment het niet toe dat je duidelijk gaat uitleggen wat er aan de hand is.
Het op dat moment moeten uitleggen roept extra negatieve gevoelens op waar je niet mee om kunt gaan,
dus reageer je uitsluitend ''aangebrand''.

Ik kan alleen voor mezelf spreken en soms heb ik gewoon geen zin om iets tegen iemand te zeggen wat er aan de hand is, terwijl er wel iets is wat mijn humeur beinvloed.
waardoor ik dus soms chagerijnig kan reageren tegen mensen.
Door zo te reageren is het niet dat ik vraag van de ander om te vragen wat er aan de hand is, maar omdat mijn humeur gewoon beinvloed is.

Mensen hebben volgens Hemmerechts een ongelooflijk slecht zelfbeeld. “We hebben om te overleven behoefte aan vertrouwdheid en normaliteit. Als we kijken naar de werkelijkheid, moeten we daarin herkennen wat we al eerder meegemaakt hebben. Als alle situaties nieuw zouden zijn voor ons, krijgen we zo'n bombardement aan informatie te verwerken, dat we net als baby's eigenlijk voortdurend zouden moeten slapen om het allemaal te verwerken. Op weg naar volwassenheid krijgen we een aantal concepten, zeg maar handleidingen voor de werkelijkheid, aangereikt. Daardoor weten we precies hoe we in bepaalde omstandigheden moeten functioneren en kunnen we onszelf vaak op de automatische piloot zetten.”

Je lichaam toont een aantal kenmerken die opvallen voor de mensen om je heen.

Als je boos bent of geirriteerd, dan zie je dat vaak terug in de manier van kijken:Bijv:
Een gespannen gezicht, gespannen spieren, knarsen van tanden.
Dit is dan zichtbaar voor derden, terwijl jij er op dat moment even niets mee kan of wil doen.

De ander die hoeft dan niet perse te vragen wat er is, vaak zit die persoon daar ook helemaal niet op te wachten.
beter kan je diegene dan gewoon een een momentje met rust laten.

Soms vinden mensen het moeilijk om direct te zijn. Ze weten dat veel mensen daar niet tegen kunnen en zich beledigd voelen. Vaak gaan ze dan de dingen via een omweg duidelijk maken.

Mensen niet willen kwetsen, lef en durf hebben om iets te zeggen, confrontatie angst, wat is het gevolg... ik durfde vroeger ook niet zo goed ergens iets van te zeggen als het me niet zinde, maar tegenwoordig gaat dat steeds beter, als je het maar op een juiste manier brengt en duidelijk bent naar de ander en ik merk dat mensen dat toch meer waarderen, soms kan het behoorlijk confronterend zijn, maar mensen hebben het wel eens nodig, ook kritiek, daar leert men alleen maar van, dat je eens nadenkt over hoe jezelf reageert en doet naar een ander.. andersom heb ik dat ook meegemaakt, ik sta er wel open voor en als het terecht is ben ik er alleen maar blij mee dat ik niet met een ander beeld of gedachte ben blijven lopen..

Sommige mensen vinden het moeilijk een confrontatie aan te gaan met hun zelf en naar andere toe. Ja het is heel naar ,laat jij je bui er niet door bederven ,want het ligt bij die gene die niet duidelijk is .Ik heb geleerd om dan vrolijk verder te gaan .;-) En denk ik :"dan niet ,jij bent chaggo",ik niet !

Vragen op een negatieve manier aandacht.
Advies: niet meer op reageren, doen of je neus bloedt dan houdt het persoontje er misschien mee op. verspil in ieder geval geen energie hieraan..

Niet iedereen voelt de behoefte om zijn emoties met iedereen te delen, en niet iedereen is in staat om zijn emoties te verbergen.
Stel, er is iemand overleden uit jouw naaste omgeving. Jij voelt je daar verdrietig onder. Dan straal je dat uit, maar je gaat niet tegen iedereen die je tegenkomt zeggen: "Ik ben misschien niet vrolijk vandaag, maar .... is overleden."
Of er is iets gebeurd waar jij chagrijinig van bent geworden. Dan ga je niet iedereen meteen deelgenoot maken van deze gebeurtenis.

Ik vind wel, dat als je problemen hebt met één speciaal persoon waardoor je naar deze persoon chagrijnig reageert, je dit tegen deze persoon moet zeggen, zodat het voor deze persoon duidelijk is waarom je zo op hem of haar reageert. Als iemand dat niet doet dan is het gewoon puur kinderachtig, en weet hij ook wel dat hij kinderachtig bezig is.

Misschien ben jij helemaal niet de reden van hun chagarijn, ligt het niet aan jou, maar zijn ze gewoon met hun verkeerde been uit bed gestapt.

het ligt ervan af..het kan om een bepaalde persoon gaan waar je het over heb die er een gewoonte van gemaakt heeft wat raar te doen zodat je de vraag zult stellen
misschiens is het een soort aandacht trekken.soms is het wel moeilijk om te zeggen wat er is of overweeg een persoon het
soms denkt een personn dat het zelfs beter is te verzwijgen wat dwars zit,maar ondertussen ziet de andere pesroon wat er aan de hand is en volgt de vraag WAT IS ER???