Hoe verwerk je een groot verdriet?

Het grote verdriet verwerkt jou, niet omdraaien... Het laat je buigen voor dat wat onvermijdelijk is, en dat is pijnlijk, maar wel goed om te voelen, want het is al zo het is...

Toegevoegd na 14 minuten:
.


.

Want wie sterft: Ik...

Dat is moeilijk en zal voor iedereen anders zijn.
Ik verloor in 2001 mijn beste vriendin aan kanker. Heb het er heel lang moeilijk mee gehad, heb hele tijden alles lopen bagatelliseren: "waar maak je je druk om... als het niet erger is".
Wat wel belangrijk is: Durf te huilen. Houd jezelf niet bewust groter dan je je voelt, niets lucht zo op als een huilbui.

Op een gegeven moment weet je dat je verder moet. Nu nog steeds heb ik wel eens momenten dat ik vol schiet als ik bezig ben met iets dat we altijd samen deden, maar het verdriet slijt, wat blijft zijn mooie herinneringen, die slijten niet, die worden met de jaren mooier en dierbaarder.

Sterkte met de situatie.

pijnlijke vraag
klinkt wellicht raar... met acceptatie kan je alles verwerken,
onderschat echter niet dit rouwproces. Neem de tijd di JIJ er voor nodig hebt.
blijf open, deel en praat het met de mensen om je heen die prettig voor je voelen,
heel veel sterkte

Hallo Sharona,
Teneerste wil ik je sterkte wensen ..
En als antwoord op je vraag ,dat doet ieder op zijn/haar manier,daar is geen antwoord op te geven .

Je moet er gewoon zijn voor je neefje en nichtje,samen huilen, samen lachen .
Vanzelf komen er weer leukere momenten,maar het gemis zal blijven

Heel veel sterkte de komende dagen

Leonard

voelen dat je verdriet hebt ,huilen ,je mag verdrietig zijn ,acceptatie .Wat ook wel helpt is er over schrijven in een dagboekje. Staps gewijs leer je met je verdriet om gaan ,maar het heeft wel tijd nodig. sterkte

Kinderen rouwen anders dan volwassen.Ze kunnen van het ene moment op het andere moment huilen of lachen.Zo uit het niets kunnen ze dan bijvoorbeeld zeggen goh mama is dood, voor hun is dat al heel wat.Terwijl jij denkt ik moet er nu over praten met mijn nichtje en neefje.En dan zul je merken dat dat niet zo werkt jij bedenkt misschien wel wat je wilt gaan zeggen en zij zijn alweer verder aan het spelen.Hierdoor wordt je zelf ook weer geconfronteerd met je eigen verdriet.Geeft niet ! Wat ik geschreven heb is uit eigen ervaring en als ik huilde of met haar mee dat gaan ze later uitbuiten.Klinkt wat vreemd maar ze weten dat je dan gekwetst bent en weten dan dat je "zwak "bent en dan eerder zult toegeven.Probeer dan sterk te zijn.Mee huilen mag maar probeer niet "zwak"te zijn.Hoe ga je hierzelf mee om?
Ik heb begrepen dat het om je zus gaat dus best heftig.Het rouwproces bestaat uit verschillende fases.Bijv.boosheid( waarom mijn zus) het niet begrijpen( stukje onmacht) verdrietig en nog een aantal.Je zult merken dat dit niet in een bepaalde volgorde loopt maar door elkaar helaas, zodat het soms helemaal niet meer begrijpbaar is.Geef het de tijd wees verdrietig dat hoort ook bij het leven maar geniet ook hoe moeilijk dat soms ook is je mag genieten, jij moet ook verder met je leven.Bepaalde dagen zul je verdrietiger zijn dan andere dagen.Elke dag zal je aan haar denken en dan ontdek je dat je 1 dag niet aan haar gedacht heb en voel jeje hier misschien schuldig onder of juist niet.Het betekend ook dat jij je leven weer opppakt en wil niet zeggen dat je haar vergeten bent.

Ik wil je vooral heel veel sterkte toewensen in de komende periode mocht je alleen maar verdrietiger worden ga dan hulp zoeken.

Bovenstaande is gebaseerd op mijn eigen beleving en ieder ander zal het op een andere manier beleven.

Sterkte!!!

Toegevoegd na 4 minuten:
Probeer er voor ze te zijn door gewoon te gaan doen daar hebben ze het meest aan.Ik weet niet hoe oud ze zijn, je zou je een mooi boekje kunnen geven en daar een paar mooie foto's in doen en laat ook ruimte over dat ze er wat bij kunnen schrijven.Dat boekje is dan van hun en kunnen ze pakken als ze dat willen.

Toegevoegd na 13 minuten:
Ik had deze vraag van jou eerder gezien dan je vorige waarin je schrijft dat ze 12 en 14 zijn.

Daar zijn geen *regels* voor Sharona,hoe je verdriet verwerkt...Verdriet verwerk je op jou eigen manier.De een wordt boos en snel geirriteerd,en de ander wil er de hele dag over praten.
Huil als je huilen wilt,schaam je er niet voor.Er zijn tal van site's te vinden op Internet waar je met andere je gevoelens kunt delen.
De eerste 3-4 maanden is het onwerkelijk en besef je zelf eigenlijk nog niet wat er nu aan de hand is.Dat dringt pas na een paar maanden tot je door.Het is heel lief van je dat je een grote steun wilt zijn voor je neefje en nichtje,maar denk ook aan je eigen...

Het verwerken van verdriet doet iedereen op zijn of haar eigen manier. De een kan dat beter dan de ander, maar ookal denk je het te hebben verwerkt, het komt vaak onbewust naar boven zetten op momenten dat je er niet bij na denkt. Je wordt dan misschien toch aan het denken gezet, of iets heeft het weer doen herleven.

"Je moet de mening van een meerderheid niet verwarren met de waarheid" !

Ik neem aan dat je een dierbar gaat verliezen, of hebt verloren.
Als je er voor je neefje en nichtje wil zijn dan zul je ook je eigen verdriet de ruimte moeten geven.
Sta je jezelf niet toe dan loop je vast.
Samen met de kinderen dit gaan verwerken.
Uiteindelijk zal het voor hun ook een openbaring zijn dat zij niet alleen staan in het verdriet.
Als jullie samen op hun niveau rouwen dan kan dat een grote verlichting zijn.
Heel veel sterke..

hierboven wordt al heel even het z.g. verliesschema aangestipt....... dat klinkt misschien gek maar bij ieder verlies groot of klein maakt een ieder de zelfde fases mee
het kennen en herkennen van deze fases kunnen je helpen bij de steun die je wil geven:
ik zal je een voorbeeld geven bij een klein verlies maar dit is van toepassing op ieder verlies:
de eerste fase is - ontkenning - stel je fiets is gestolen bij de supermarkt - in eerste instantie kijk je verbaast om je heen en vraag je jezelf af had ik hem wel hier neergezet en niet ergens anders ?
de 2e fase is boosheid - potverdorie HOE durven ze !! jou fiets zijn ze nu helemaal te hier en te ginder..........
de 3e fase is verdriet - het was zo een fijne fiets en nu heb je niks meer -
en als laatste is er de berusting ..........
tja het is niet anders .........etc.

Herkenbaar?
dit maak je dus ook mee met bijvoorbeeld een sterfgeval etc. deze fases lopen soms door elkaar en gaan niet per se in de gestelde volgorde ook kan iemand terug vallen van b.v. boosheid in verdriet en weer terug in de boosheid etc uiteindelijk de berusting is voor de meeste mensen de eindfase maar zelfs dan is terugval mogelijk, over het algemeen geld hoe groter het verlies hoe langer het duurt voor je bij de berusting bent.

dus verbaas je niet als je neefje en nichtje plots erg boos zijn op jou of de wereld in het algemeen maar herinner je dan bovenstaande wellicht kun je dan meer begrip hebben hiervoor..........
sterkte

Verdriet verwerken doet pijn. Die pijn moet je voelen tot het minder wordt.

Dat hoeft niet continue, maar wel vaak. Op een gegeven moment zal de pijn iets minder scherp worden.

Het kost vooral tijd, en veel knuffelen met mensen om je heen. Dat helpt ook om de pijn die je voelt te verzachten.

Knuffel je neefje en nichtje.... ook jij zal daardoor helen.

Niet in één dag, maar zeker op den duur wel.



Een verlies zo rauw
alles doet pijn
we missen je zo
waarom moet het zo zijn?

Een verlies zo rauw
hoe moet het nu gaan?
zo zonder jou
zie ons hier staan...

Een verlies zo rauw
liefde in ons hart
zal altijd voor jou zijn
net als de smart

Langzaam maar zeker
leven we door de week
tranen in ons hart
en hier en daar een steek

We zullen aan je denken
elke dag een keer
wij kunnen je niet vergeten
nooit, nooit meer.


©fb

Toegevoegd na 3 minuten:
*Schrijven, tekenen, wandelen, praten, huilen, herinneren,.... Alles wat je maar kunt om je verlies een plaats in je hart te geven.

Sterkte!
Tja, wat is verwerken? Wil dat zeggen dat je na 2 jaar niet meer als een snotterend wrak over de wereld rondschuifelt, of dat je goed onder woorden kunt brengen wat je voelt? Of is het al maar dat je na een tijdje weer kunt voelen dat er ook nog dingen zijn die de moeite waard zijn om voor dóór te leven?

Verwerken is, zoals al eerder gezegd, voor iedereen anders. Veel mensen denken dat het goed is om 'je gevoelens er uit te gooien'. Voor andere mensen werkt het net zo goed om stilletjes verdrietig te zijn. Kinderen hebben net zo goed eigen manieren om met verdriet om te gaan.

Ik ben zelf als kind mijn zus verloren en weet dat het bij mij heel lang geduurd heeft voor ik het weer een beetje zag zitten. Waar ik me in de eerste periode na haar dood vooral aan ergerde, waren mensen die deden alsof er niks gebeurd was, omdat ze dachten dat ze mij daarmee het verdriet bespaarden. Dat werkte voor mij dus niet...

Ik denk dat je aan je neefje en nichtje kunt laten merken dat je er wil zijn voor ze, door over hun moeder te praten als dat in het gesprek te pas komt. Als ze dat niet willen, geven ze dat zelf wel aan.

Als een bekende overlijdt, is dat heel vervelend.
Nog erger vind ik het verlies van een kind of een partner.
Je kunt het leren verwerken door veel met andere mensen of vrienden van je er over te praten, hoe meer hoe beter.
Door erover te praten en herinneringen op te halen, ga je je verdriet verwerken, en merk je op een gegeven moment dat je er wat losser van komt te staan.
Ook is het goed om de dood van een geliefde los te laten.
Laat je geliefde vrij, hij of zij is immers nu in het hemelrijk en mag zich daar verder ontwikkelen.
Los laten is dan belangrijk.

oef....dat kan ik me levendig voorstellen!ja je nichtjes en neefjes zijn nu heel belangrijk voor jou maar ook jij voor hun..ze zullen je nodig hebben om haar te laten voort te leven..ze zal altijd in je leven blijven en je zult hun alles over haar vertellen! het zal denk ik nog lang duren dat je haar zult missen dat zal forever zijn je leven lang maar de pijn zal draaglijker worden en op een dag kan je over haar vertellen met een lach
ik ben erg close met mijn zus we praten vaak over dit onderwerp.ik zou ze voor geen goud kunnen missen maar zou willen dat mijn nichtje in haar bleef voorbestaan
ik wens je enorm veel strekte die zal je zeker nodig hebben
neem je tijd en huil als je wilt huilen en niemand zal zeggen nu ben je aan het overdrijven! maar cijfer je eigen aub niet weg want anderen hebben je ook nodig
veel liefs
het spijt me erg voor je

verdriet verwerk je niet het slijt...
het zal minder worden...echt
hoe je zoiets"verwerkt" is per persoon verschillend.
de enige tip die ik je kan geven is:
geef het verdriet tijd,beter nog
geef JEZELF tijd.
als je boos wilt worden wordt boos
als je wilt huilen...huil.
je kunt tegelijkertijd er zijn voor je nichtje en neefje.
en ook laten zien dat je verdriet hebt dit is een normale reactie,kinderen voelen het toch wel,
nu kun jij ook laten zien hoe we met deze gevoelens om gaan(in normale proportie bedoel ik.)

iig veel sterkte!!

Ik heb de andere antwoorden nog niet gelezen. Een groot verdriet kan je verwerken op jouw manier.

Geniet van wat zij nalaat op aarde. Ook als ze er niet meer is . De herinneringen , de liefde en de dingen die jullie samen hebben meegemaakt . Dat genieten van de herinneringen blijft. Het gaat niet weg . Zij blijft bij je op een andere manier.

Probeer dingen te verzamelen die "bij haar " hoorden . Foto's , muziek , eventueel filmpjes / video's . Tekeningen , brieven , aantekeningen . Dingen waar jullie samen mee speelden.

Zij zal niet ouder worden . Zij zal voor jou in haar aanwezigheid in volle glorie bij je blijven , terwijl jij ouder wordt. Dat is behalve een verdriet , ook een troost . Want zij zal bij je blijven in haar sterke optimale hoedanigheid.

Als ze "bewust " overgaat heb je een kans dat je haar nog gaat ervaren . Het is geen goedmaker , maar een herinnering en een bericht aan jou dat alles er nog is en er nog zal zijn - maar in een andere dimensie.

Het feit dat je al weet dat ze zal gaan , maakt dat je nu al rouwt over wat gaat gebeuren. Dat is een enorm pré, hoe moeilijk het ook voor je voelt .

Probeer met haar af te spreken op welke manier ze een bericht bij jou kan achterlaten - in die andere dimensie.