Mijn zoon van 13 heeft zich regelmatig herhalende bewegingen met zijn hoofd (tics). Neemt vreemd genoeg enorm toe nu hij vrij is. Wat te doen?

Klinkt als een vorm van Gilles de la Tourette. Tics ontstaan vaak aan het begin van de pubertijd, en gaan vaak ook vanzelf weer over. Het is een soort afvoer van spanningen.
Mijn dochter heeft ook, en krijgt er clonidine voor. Werkt best aardig

Toegevoegd na 2 minuten:
Je moet niet naar de fysio, maar naar de huisarts en dan een verwijzing zien te krijgen voor de kinderneuroloog. Probeer onopvallend een filmpje te maken van de bewegingen die je de arts kan laten zien. Als je daar bent met je zoon zijn de bewegingen toch anders (waarschijnlijk minder)

Mijn zoon kreeg het ook en het begon op zijn 9de ineens.
Aanvankelijk dacht ik dat het spanningen waren, maar toen het zelfs in de zomervakantie niet overging heb ik bij de huisarts een verwijskaart gehaald voor een eerstelijns jeugd psycholoog.
Na aanvankelijk een intake gesprek waarbij onze zoon aanwezig moest zijn en een vragenlijst die we gezamenlijk
doorliepen, heeft zij hem enkele sessies alleen met hem geanalyseerd. Al met al kreeg hij de diagnose Gilles de la Tourette, ook omdat hij heel gedetailleerd tekende, heel intelligent was en veel over favoriete onderwerpen wist.
Let wel, hij maakte er geen geluidjes bij en dit is waar de meesten eerst aan denken.
Ik heb het zo gelaten, geen medicatie, geen praatgroepen enz. Ik vond het niet nodig want hij zat best goed in zijn vel en alleen zijn omgeving had er last van en die reageerde (vooral wij als ouders natuurlijk).
Wij zijn dus gestopt met ;"houd nu eens op daarmee".
Op school bij navraag bleek hij het wel te kunnen beheersen. Men merkte het wel maar af en toe.

Hij kreeg Havo-VWO advies, de brugklas Havo lukte niet omdat hij van de school af wilde. Ik heb hem rustig Vmbo-tl
laten doen en na zijn diploma stroomde hij eenvoudig door naar de Havo. Hij is nu helemaal op niveau en is nu blij met de uitgebreidere leerstof. Hij leert nl graag en doet volgend jaar examen.
Ik bedoel maar, ik heb dus nooit moeilijk gedaan met hem en geaccepteerd dat hij die tics had. Het hoorde bij hem zoals wij met onze ogen knipperen.
Het gekke is, dat zijn tics nu een heel lange tijd weg waren. Nu, kort voor zijn overgangsrapport waren ze er weer, maar heel veel minder. Eigenlijk alleen sporadisch.
Ik zie het niet eens meer en een ander valt het helemaal niet op. Het is dus niet gezegd dat hij ze zijn hele leven zal houden. Laat hem eens door een eerstelijns psychologe onderzoeken, dan weet je of het iets psychisch is. Is goed mogelijk.

Je schrijft: "Ik ben met hem naar de fysio geweest en het is niets fysieks.Ik ben met hem naar de fysio geweest en het is niets fysieks."

Sorry, maar hoe kan een fysiotherapeut dat nu weten? Een fysiotherapeut heeft specialistische kennis van houding en bewegen, van spieren en gewrichten, maar géén kennis van kinderneurologische, neuropsychologische of psychiatrische aandoeningen. Dit is iets wat eerst door een neuroloog beoordeeld dient te worden, en als die geen verklaring vindt, door een psycholoog of psychiater.

Een term als 'opgekropte emoties' is geen diagnose, ik zou als ik jou was terug gaan naar de huisarts en vragen om een doorverwijzing. Het bestaat al bijna een jaar, dat is echt lang genoeg om verder onderzoek te rechtvaardigen.

Ik lees in je vraag ook dat je je afvraagt hoe het kan dat de tics juist heftiger zijn nu het vakantie is, klopt dat? Bij bepaalde ticstoornissen (o.a. Tourette) worden de tics onderdrukt zolang iemand geconcentreerd bezig is, en daarbij heeft de persoon in kwestie vaak enige controle over de intensiteit waarmee de tics tot uiting komen. Daardoor kan het voorkomen dat iemand tijdens een belangrijk gesprek bijna geen tics vertoont, om vervolgens buiten op straat een lawine van tics te ervaren en ook toe te laten, simpelweg omdat dit laatste oplucht. Dat dus de tics heviger zijn in de vakantie is niet zo vreemd. Bij een ander kan het juist andersom zijn, omdat ontspanning ook een positief effect kan hebben op de intensiteit en frequentie van de tics. Maar iedereen is anders, en een ticstoornis is ook bij iedereen anders.

Ik denk dat er eerst maar een diagnose moet komen. Niet elke tic hoeft op Tourette te wijzen. Overigens is Gille de la Tourette ook min of meer een verlegenheidsdiagnose.

Dat de tics nu in de vakantie erger worden is niet heel vreemd. Je zoon hoeft zich nu niet te beheersen zoals hij op school wel voortdurend moet.

Ik zou er zeker weer even met de huisarts praten. Misschien moet je dat 1 op 1 doen. Dat praat voor jou gemakkelijker en is voor je zoon ook wat minder belastend.

Veel tics bij kinderen gaan vanzelf weer over. Bij sommigen zijn het episodes waarbinnen het wat erger wordt om dan voor kortere of langere tijd weer helemaal te verdwijnen.

Kortom, zoek verdere hulp want een tic is ook voor de omgeving erg belastend.

Tics geven onrust aan, onbewust of bewust. Onrust bestrijd je met rust. Zekerheid en duidelijkheid geeft rust. Neem een agenda en plan minimaal drie dagen in de week wat er ongeveer gaat gebeuren in de vakantie. Stimuleer hem om iets te gaan knutselen, prutsen. Tekenen, lego bouwen of iets anders wat hij leuk vind, dat is goed voor sensomotorische vaardigheden. als hij het kinderachtig vind, gaat dat niet op natuurlijk. kijk ook eens op deze site: www.sensomotorische-integratie.nl gaat veelal over jongere kinderen maar het idee is wel logisch.

Ga sowieso terug naar de huisarts en eis een doorverwijzing naar een psycholoog/psychiater of iets van die aard. eventuele onderzoeken zijn voor kinderen (en pubers) onschuldig en nauwelijks belastend. Vraag hem als hij zoveel tics toont hoe hij zich voelt.

probeer je niet te ergeren maar dat zal best lastig zijn. Probeer door het probleem heen naar de oplossing te kijken, waar je nu dus aan gaat werken samen.