Wat betekent dovenspraak?
1.3K
1.3K keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Antwoorden (4)
Mensen die niet kunnen horen spreken op een andere manier dan horende mensen. Hun manier van praten wordt dovenspraak genoemd. Het klinkt monotoon, en niet alle letters zijn even duidelijk te verstaan. Zij kunnen niet horen hoe het klinkt wat zij zeggen, dus is het voor hen een grotere kunst om iets duidelijk te maken dan voor horende mensen.
(Lees meer...)
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Naast de klank en 'het geluid' is ook de grammatica van een dove anders. Dove mensen vangen veel minder snel nieuwe woorden op dan horenden. Hierdoor loopt ook hun woordenschat een enorme achterstand op.
Daarnaast zijn sommige woorden bij het liplezen heel moeilijk van een ander woord te onderscheiden. Dove mensen zullen dus een licht andere voorkeur ontwikkelen voor bepaalde woorden dan dat horenden doen.
Als laatste spreken veel doven ook liever in korte, duidelijke zinnen. Liplezen is moeilijk en korte zin welke to the point is is dan makkelijker omdat de woorden meer onderlinge samenhang hebben waardoor je makkelijker de 'gaten' in kan vullen.
Overigens gaat het bovenstaande vooral op voor dove mensen welke gewone woorden spreken. Wanneer we het over gebarentaal gaan hebben dan komen we op een heel ander terrein. Al was het maar omdat gebarentaal een taal op zich is, compleet met eigen plaatselijke dialecten.
gebarentaal, gebaren is voor hen taal
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Gebarentaal is inderdaad een echte taal, maar dat is niet wat er met Dovenspraak bedoeld wordt, sorry. Dovenspraak is, zoals Amadea het al zei, de manier waarop Doven praten om zich aan horende die geen gebarentaal kennen, verstaanbaar te maken.
Het is niet doventaal of gebarentaal.
Het is de manier waarop mensen spreken die nooit hebben kunnen horen.
Kinderen leren normaalgesproken hun taal en spraak van de mensen om hen heen die spreken.
Als je dat stuk mist, dan zul je op een andere manier
moeten leren om te praten.
Waarschijnlijk zal het nooit helemaal lukken om dezelfde spraak te krijgen die horende mensen heel makkelijk hebben.
http://books.google.nl/books/about/Analyse_van_fouten_in_dovenspraak_en_hun.html?id=-jM-GwAACAAJ&redir_esc=y
(Lees meer...)
Het is de manier waarop mensen spreken die nooit hebben kunnen horen.
Kinderen leren normaalgesproken hun taal en spraak van de mensen om hen heen die spreken.
Als je dat stuk mist, dan zul je op een andere manier
moeten leren om te praten.
Waarschijnlijk zal het nooit helemaal lukken om dezelfde spraak te krijgen die horende mensen heel makkelijk hebben.
http://books.google.nl/books/about/Analyse_van_fouten_in_dovenspraak_en_hun.html?id=-jM-GwAACAAJ&redir_esc=y
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Je hebt 2 'soorten' Doven: pré-linguaal en post-linguaal.
Pré-linguaal betekend vóór de taalverwerving, post-linguaal na de taalverwerving.
Zo rond je derde verwerf je taal, als horend kind leer je het goed spreken en gaat je bezig houden met de juiste uitspraak van woorden (in plaats van alleen 'toet-toet!' na te doen, ga je zinnen maken als 'kijk, auto!' en dan steeds langere zinnen). Als jij op die leeftijd nog horend ben, zal jou taalverwerving ongeveer het zelfde lopen als die van de meeste kinderen.
Zo rond je zesde spreek je goed genoeg om het nooit meer te verleren. Als je ná die tijd nog doof wordt, dis post-linguaal, door een ziekte of een ongeluk bijvoorbeeld, zul je altijd nog redelijk goed kunnen spreken. Hoe ouder je was op het moment dat je Doof werd, hoe beter je spraak blijft. Het wordt na een tijdje wel monotoon vaak, maar het blijft goed verstaanbaar omdat je alle klanken die in taal gemaakt worden al geleerd hebt toen je nog horend was.
Als je Doof geboren wordt, of voor je derde jaar doof wordt, heb je nooit écht geleerd te spreken. Tuurlijk spreken kinderen voor hun derde jaar wel, maar die klanken zijn niet goed genoeg ingebakken om te blijven zitten en ze kunnen ook nog niet alle klanken.
Daardoor weten ze niet hoe taal zou moeten klinken, en kunnen dit dus ook slechter nabootsen. Ze kunnen de trillingen in iemands keel wel voelen met de hand op diens keel, en die na maken (zo oefenen ze het vaak bij dove kinderen), maar dat is knap lastig! Daardoor leren ze bepaalde klanken nooit, die zijn niet 'na te doen' op enkel het beeld dat je ziet van de mond en de trillingen. Voel maar eens aan je eigen keel als je een paar letters noemt. Tussen sommige voel je verschil, tussen de meeste niet. Hierdoor wordt hun spraakontwikkeling nooit goed, omdat je voor gesproken taal moet kunnen horen om 't te leren.
Dovenspraak nu, wat je vraag was, is de manier waarop pré-linguaal doven spreken. Het klinkt vaak als een onduidelijk, aan elkaar geplakt zooitje waarvan lang niet alle letters duidelijk of goed worden uitgesproken. Het klinkt ook, net als iemand die dronken is, alsof de dove met dubbele tong spreekt.
Men hoort aan pré-linguaal doven dat ze doof zijn, dat heb je misschien zelf wel eens ervaren of op tv gezien. Aan post-linguaal doven hoor je het meestal niet, afhankelijk van rond welke leeftijd ze doof werden, m aar sowieso is hun spraak beter dan bij pré-linguaal doven.
Dovenspraak is dus de spraak van pré-linguaal doven.
(Lees meer...)
Pré-linguaal betekend vóór de taalverwerving, post-linguaal na de taalverwerving.
Zo rond je derde verwerf je taal, als horend kind leer je het goed spreken en gaat je bezig houden met de juiste uitspraak van woorden (in plaats van alleen 'toet-toet!' na te doen, ga je zinnen maken als 'kijk, auto!' en dan steeds langere zinnen). Als jij op die leeftijd nog horend ben, zal jou taalverwerving ongeveer het zelfde lopen als die van de meeste kinderen.
Zo rond je zesde spreek je goed genoeg om het nooit meer te verleren. Als je ná die tijd nog doof wordt, dis post-linguaal, door een ziekte of een ongeluk bijvoorbeeld, zul je altijd nog redelijk goed kunnen spreken. Hoe ouder je was op het moment dat je Doof werd, hoe beter je spraak blijft. Het wordt na een tijdje wel monotoon vaak, maar het blijft goed verstaanbaar omdat je alle klanken die in taal gemaakt worden al geleerd hebt toen je nog horend was.
Als je Doof geboren wordt, of voor je derde jaar doof wordt, heb je nooit écht geleerd te spreken. Tuurlijk spreken kinderen voor hun derde jaar wel, maar die klanken zijn niet goed genoeg ingebakken om te blijven zitten en ze kunnen ook nog niet alle klanken.
Daardoor weten ze niet hoe taal zou moeten klinken, en kunnen dit dus ook slechter nabootsen. Ze kunnen de trillingen in iemands keel wel voelen met de hand op diens keel, en die na maken (zo oefenen ze het vaak bij dove kinderen), maar dat is knap lastig! Daardoor leren ze bepaalde klanken nooit, die zijn niet 'na te doen' op enkel het beeld dat je ziet van de mond en de trillingen. Voel maar eens aan je eigen keel als je een paar letters noemt. Tussen sommige voel je verschil, tussen de meeste niet. Hierdoor wordt hun spraakontwikkeling nooit goed, omdat je voor gesproken taal moet kunnen horen om 't te leren.
Dovenspraak nu, wat je vraag was, is de manier waarop pré-linguaal doven spreken. Het klinkt vaak als een onduidelijk, aan elkaar geplakt zooitje waarvan lang niet alle letters duidelijk of goed worden uitgesproken. Het klinkt ook, net als iemand die dronken is, alsof de dove met dubbele tong spreekt.
Men hoort aan pré-linguaal doven dat ze doof zijn, dat heb je misschien zelf wel eens ervaren of op tv gezien. Aan post-linguaal doven hoor je het meestal niet, afhankelijk van rond welke leeftijd ze doof werden, m aar sowieso is hun spraak beter dan bij pré-linguaal doven.
Dovenspraak is dus de spraak van pré-linguaal doven.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden