Maakt een tepelreconstructie je vollediger als vrouw en is het van cruciaal belang voor de man ?

Het zal zeer zeker geen tovermiddel zijn. Het zou je kunnen helpen om jezelf beter te accepteren,
maar die acceptatie moet uiteindelijk toch vanuit jezelf komen.

Mijn persoonlijke standpunt is dat het niet zo veel
uitmaakt. Je bent de persoon die je bent, met of zonder reconstructie. Als je jezelf accepteert, en dat ook uitstraalt, zullen andere mensen je ook accepteren.
Neem van mij aan dat je, ook na die nare operatie, net zo veel vrouw bent als daarvoor. Laat je vrouwzijn, menszijn je niet afnemen, door niets of niemand!

Het idee hierboven van een getatoeerde tepel lijkt me een heel goede tussenoplossing.

Ik heb gehoord dat je de tepels ook kunt laten tatoeëren. De uiterlijke schijn dus... Dat is minder ingrijpend dan weer onder het mes gaan.
Ik zou niet opnieuw laten snijden als het niet echt nodig is en: de enige die beslist ben je zelf en je hoeft echt nooit iets te laten doen omdat een ander dat zo fijn zou vinden. Je
hebt al genoeg beleefd.Kies voor jezelf en niet voor wat je man er van vindt.

Wat een moeilijke kwestie voor je. Allereerst denk ik dat je jezelf de vraag moet stellen waarom je hier nú over nadenkt. Is dat omdat anderen dat roepen, of omdat je jezelf oprecht afvraagt of het 'anders' gaat voelen? Als het alleen dat eerste is, zou ik het laten rusten. En bedenk ook: het hoeft niet nú. Als jij over een paar jaar besluit om alsnog het traject van de tepelreconstructie in te gaan, kan dat altijd nog. Dat hoeft niet nu, dus de beslissing hoeft ook niet nu.

Ik denk dat het voor iedereen anders is. Er zijn vrouwen die het echt niet uit vinden maken, omdat je onder kleding het verschil niet ziet. Maar er zijn ook vrouwen die vinden dat een borst zonder tepel alleen een bol is, en geen borst.

Dus wat denk je zelf? De reconstructie van de borst is het belangrijkst, dat zal iedereen, vrouw én man, ook vinden. Zonder borsten zijn je truitjes, shirts en jasjes 'leeg', en je gebrek aan borsten is voor iedereen zichtbaar. Natuurlijk afhankelijk van je kleding, maar toch: je zíet het. Voor de tepel is het een ander verhaal. Die zie je niet onder je kleding, zeker niet als je een BH draagt. De normale procedure zul je vast kennen, dat is de reconstructie van de tepel(s), en als tweede fase het tatoeëren van het tepelhof. Maar er zijn ongetwijfeld varianten mogelijk, zoals hier genoemd alleen het tatoeëren van een 'platte' tepel. Hoe dat eruit ziet, en of alleen het zien van een tepel op je borst jou anders doet voelen, lijkt me bij uitstek een vraag voor de mamacare verpleegkundige. Die heeft ongetwijfeld plaktepels voor je, of in elk geval iets waarmee je kunt zien wat voor jou het verschil is - zowel visueel als gevoelsmatig.

Maar ook je andere vragen kun je daar neerleggen. Wat is hun ervaring met andere vrouwen? Kunnen zij je een paar sessies dilemma-counseling aanbieden, waarin je alle opties voor jezelf op een rijtje kunt zetten? Je kunt daarmee bijvoorbeeld afwegen hoe belangrijk jij het vindt en wat je man vindt, en vervolgens hoeveel gewicht je hangt aan jullie beider meningen. De psychologen in het ziekenhuis hebben ervaring in het counselen over juist dit soort dilemma's.

Heb je ook contact met lotgenoten? Je kent vást de Amazones al; (zie bron) vraag hen eens. Vraag om ervaringen, om informatie, en om input. De beslissing neem je pas als jij vindt dat je alles goed hebt afgewogen, en als je je goed kunt voelen bij de beslissing die je neemt. Het zijn immers jouw borsten. Gereconstrueerd, maar wel van jou. Dus jij beslist.