Hoe zorg ik dat ik minder bot doe tegen mijn ouders?

Tot 5 tellen voor je antwoord geeft. Bedenk ik die 5 seconden of je echt dat wilt zeggen, Of of je alleen naar uit woede of frustratie die opmerking wilt maken. En spreek pas daarna.

Het klinkt raar maar denl voor dat je iets zegt er over na. (eerst denken dan zeggen) dus denk eerst even hoe kan ik dat het best zeggen. En wil ik het wel echt zeggen

Veel je oortjes in met vrolijke muziek, of juist hele mooie, geen depri liedjes! En als je bot hebt gedaan tegen je ouders, zeg er dan snel iets leuks of liefs achter.

Vertel je ouders dat je niet bot tegen hen wilt zijn. Maak er een goed, diepgaand gesprek van en bied je excuses aan. Vertel dat het je pijn doet en dat je het niet wilt. Vraag ze om je te helpen, ze kunnen je bijvoorbeeld een seintje geven als je bot doet en dan kun je het in de kiem smoren. Accepteer dat het in stapjes moet gaan, met vallen en opstaan en kijk over een paar maanden eens terug: Gaat het dan beter? Dat motiveert dan om door te gaan en het botte gedrag compleet de laan uit te sturen.

Waarschijnlijk zit je in de pubertijd en dan is het wel normaal dat je dat doet.
Het feit dat je dat vervelend vindten erover nadenkt is heel mooi van je.
Praat er eens met je ouders over dat je dat vervelend vindt en je het niet zo bedoelt, misschien zeggen ze wel...zo erg bot was het niet eens, of...oke...zand erover...
De meeste ouders weten nog wel dat ze vroeger ook best onredelijk tegen hun ouders konden zijn.
Het is dus wel heel mooi dat als je bot was dat je erover praat en zegt dat het je spijt.
Probeer eerst tot 10 te tellen voor je iets vervelends zegt, scheelt een boel verdriet achteraf.
Succes !

Probeer, vóór het je mond uitfloept, je voor te stellen, dat iemand zoiets tegen jou zou zeggen : zou jij daarvan balen? Dan kan je ervan uitgaan, dat een ander, en dus ook je ouders, ervan balen...

Realiseer je, dat je als 'zender' verantwoordelijk bent voor de boodschap, die je uitzendt : je kunt iets gezegds nou eenmaal niet deleten.....

Dus laat het eerst even door je hoofd gaan, vóór je je mond opentrekt.

(de Engelsen hebben een hele fraaie spreuk hiervoor : Please engage brain before opening mouth)

(en de Fransen ook : C'est le ton qui fait la musique : Het is de toon, die de muziek maakt......)

Je bent dus duidelijk niet de enige met dit probleem, en er wordt dus ook niet alleen door jou een oplossing voor gezocht en gevonden : misschien helpt dit een beetje !?!

Probeer te praten met je ouders, zodat je dit aan hen uit kunt leggen. Vind je het moeilijk om te praten, schrijf het dan in een brief.

Hebben jullie een kerstboom?
Dan zou je de brief - evt. vastgeplakt aan een doos chocolade van "Merci" - onder de boom kunnen leggen. Daar hoef je overigens niet mee te wachten tot de kerst, dat kan ook nu al. Hebben jullie geen kerstboom, leg je brief dan gewoon op de eettafel of op het aanrecht (bijv. bij het koffiezetapparaat).

Jouw ouders houden ongetwijfeld zielsveel van jou, en ook al ben je dan nog zo onuitstaanbaar (soms)... als jij het kunt uitleggen zullen ze dat alleen maar waarderen. En het maakt het voor hun ook gemakkelijker om er 'doorheen te prikken', de volgende keer dat je weer eens zo bot doet.

Heel veel sterkte!
(en ik vind het ook echt stijl dat je deze vraag stelt!)

Als ouder van twee pubers (14&11) ben ik van mening dat je botheid van de kinderen niet als zodanig moet opvatten. Als het me echt te gortig wordt, blijken wij nog veel botter te kunnen zijn :-)
Als je er echt mee zit moet je inderdaad eerst tot 10 tellen voordat je antwoordt; maar ga er ook maar een beetje vanuit dat ouders de "leeftijds problemen" ook kennen en je botheid op waarde weten te schatten.
Suc6

Ik herken het van vroeger en nu ook regelmatig: veel ouders begrijpen eigenlijk niet, dat ze onbewust ook veel botte rotopmerkingen maken, waardoor je als kind leert om ook bot te reageren.

Toegevoegd na 9 uur:
Misschien helpt het, om na te denken hoe een opmerking bij een ander overkomt?