Mijn zoon vroeg me laatst naar " hoe hij was" toen hij nog jong was.. ik schrok toen ik besefte hoe weinig ik me herinnerde..is dat normaal?

Heel herkenbaar.

Het geeft mij vaak een soort van schuldgevoel als ik dingen niet meer weet, waarvan ik dacht dat het normaal was als je dat wel allemaal weet.
Zoals dingen met eerste tandjes, eerste stapjes, eerste schoentjes, eerste schooldag.

Soms vertellen mijn zonen dingen over hun jeugd,
of praten ze er met elkaar over, en dan denk ik
"maar dat weet ik allemaal niet".

Was ik wel een goede moeder?
Heb ik wel genoeg opgelet toen ze klein waren?

Maar nu denk ik:
De periode dat je kinderen klein zijn is veel veel mensen een hele drukke tijd. Juist een tijd waar normaal gesproken al zo veel gebeurt, met jezelf, met je omgeving, vrienden, kennissen, werk etc.
Je kunt niet alles onthouden.

Gelukkig maakte ik veel foto's, liet daarvan meteen vaak DRIE afdrukken maken, dus heb voor ieder van hen een reeks albums, met verhaaltjes, hun schoolwerk etc.
Die kregen ze mee toen ze het huis uitgingen.