De energiebanen in je lichaam zijn puur hypothetisch. Velen zeggen dat ze bestaan, maar niemand heeft ze gezien.
Vaak wordt verwezen naar acupunctuur, of naar ayurveda, of andere geneeswijzen. Wat er dan voor het gemak even niet bij wordt verteld, is dat al die stromingen het met elkaar oneens zijn over waar de energiebanen lopen.
Volgens de ene leer lopen ze direct onder de huid, of zelfs door de huid. Volgens de andere leer lopen ze diep binnenin het lichaam. Soms zijn er meerdere varianten binnen één leer.
In onze westerse wereld zijn de meridianen van de acupunctuur de bekendste energiebanen. Die zouden door de oude Chinezen zijn ontdekt. Ook hier geldt: als je kijkt naar de oude Chineze tekeningen, blijkt dat in die tijd de meridianen op heel andere plekken lagen dan nu. In de afgelopen 4000 jaar zijn er meridianen bijgekomen, er zijn meridianen verdwenen, en er zijn meridianen verschoven.
Van onze acupunctuur kun je dus met recht zeggen dat het idee heel oud is, maar de huidige ligging van de meridianen juist heel nieuw.
Wat voor acupunctuur spreekt is, dat je door die naalden te prikken wel degelijk pijn kunt verminderen. Weliswaar lang niet zoveel als de acupuncturisten beweren, maar een beetje werken doet het wel.
Wat dan weer tegen acupunctuur spreekt, is dat het geen fluit uitmaakt wáár je die naalden dan plaatst. Stel dat iemand een te trage schildklier heeft. Dan zal de acupuncturist de naalden zo plaatsen, dat de schildklier meer energie krijgt. Echter, wanneer de acupuncturist de naalden op een andere meridiaan plaatst, zodanig dat de schildklier minder energie krijgt en de klachten dus zouden moeten verergeren, dan blijken de klachten óók minder te worden!
Conclusie: de energiebanen zijn populaire, maar puur hypothetische dingen.
(En omdat ze zo populair zijn, verwacht ik een aantal minnetjes op dit antwoord. Echter, bovenstaande tekst is mijn interpretatie van de kennis die we nu hebben. Dus mocht je een min geven, prima, maar dan graag uitleg.)