Er zijn mensen, die beroepsmatig moeten (kunnen) liegen, zoals verpleegsters. acteurs, diplomaten, advocaten, oplichters, en verkopers van 2e hands auto's. Als deze mensen liegen, maken ze minder handgebaren - mensen weten, dat ze bij het praten handgebaren maken, maar niet precies wélke, dus die laten ze dan helemaal weg.
Ze raken vaker hun hoofd aan - kin, mond,neus,wenkbrauw, of zitten aan hun haar.
Ze staan tijdens het liegen minder stil dan ze normaal zouden doen.
Ook het aankijk/wegkijk-gedrag verandert : als mannen iets zeggen, kijken ze iemand aan, en kijken weg als ze luisteren. Bij vrouwen is dit andersom. Hiervan ben je je niet bewust, maar net als met de handgebaren, zie je een verandering van het gewone aankijken/wegkijken als iemand liegt.
Dit zijn natuurlijk heel subtiele gebaren - 'gewonere' leugengebaren pik je eigenlijk automatisch op, zoals teveel of te hard lachen, terwijl iemand zich inwendig doodongelukkig voelt.
Het maakt ook nog heel veel uit, of je het van een afstandje staat te bekijken, of dat er tegen jou gelogen wordt. Dan ben je nl, ook al geloof je er geen woord van, toch aan het luisteren, en bent daardoor een beetje afgeleid, zodat je subtiele signalen over het hoofd ziet.
- Bronnen:
-
manwatching - Desmond Morris