Hoe kan het dat ik nooit kan huilen? En hoe kan ik weer huilen?

door wat je meegemaakt hebt heb je onbewust een muur om je heen gebouwd waardoor het lijkt waardoor je niet meer huilen kan een goed voorbeeld hier van is johan derksen van voetbal international toen zijn vrouw overleed door een ongeluk heeft hij erg veel gehuild en kan dit nu ook niet meer dit zit allemaal tussen de oren je stapelt nu alles op en eens moet het er uit komen ga eens een gesprek aan met een persoon die je echt vertrouwt en gooi alles er uit huilen is een heftig emotie die je niet kan blijven onderdrukken

Veel meisjes die nare ervaringen hebben moeten doormaken, zijn op een bepaald ogenblik 'leeg gehuild' Ik ga er vanuit dat je tranen 'vast zitten' en dat jij je verdriet derhalve op een andere wijze uit of.. moet uiten. Ik hoop van harte dat je niet tot de groep meisjes behoort die zichzelf beschadigen teneinde hun gevoelens van verdriet te kunnen uiten. Ik ken namelijk veel meisjes die 'het huilen verleerd zijn' en die feitelijk alles van verdriet in zich opstapelen. En zich uiten d.m.v. automutilatie. Je vertelt dat je je gevoelens altijd opkropt en dat je verdriet feitelijk in woede en/of agressie uit. Dit kan een tijdje goed gaan..maar er komt altijd een ogenblik dat de bom barst. Dan ontstaat er, voor het oog plotseling, een uiting van hevige woede. Ik neem derhalve aan dat jij in dit stadium beland bent. Dit hoeft niet zo te blijven. Sterker nog..deze situatie màg absoluut niet blijvend zijn. Je moet je gaan uiten. Uiten MET emoties en tranen. Over je nare ervaringen praten en vooral over het verdriet dat je daarvan ondervond en..nog altijd ondervindt. Als je je niet gaat uiten, krijg je het almaar moeilijker naarmate je ouder wordt. Ik vergelijk dat altijd met een bal die je onder water houdt.. Als je nog jong bent lukt je dat gemakkelijk. Als je ouder wordt nemen je krachten af en krijg je steeds meer moeite die bal..je verdrongen verdriet dus..onder water te houden En op een kwade dag gaat het floep..en houd je die bal niet meer..en komt al het niet verwerkte verdriet er als een wanhoopskreet bij je uit..wellicht zelfs als woede.. Je moet daarom een persoon zoeken die tijd, liefde en geduld in jou kan en wil investeren en bij wie jij je op je gemak voelt..zodat je die persoon je vertrouwen durft te geven. Desnoods (eerst) via de msn..hoewel een face tot face gesprek feitelijk veel beter is.. Het doet mij wel goed dat je openhartig over dit onderwerp durft te praten..want ik ken veel meisjes die deze vraag veel minder 'gemakkelijk' stellen. Hopelijk heb je iets aan mijn antwoord. Mocht je iets meer willen weten of.. Als ik je met iets kan helpen, stuur je mij maar een berichtje. Groet, Ton