Als iemand verlegen is en ook aan de telefoon.... vlug praten veel foutjes maken wat moet hij dan doen? went dat of?

Als je verlegen bent aan de telefoon helpt het om vaker te bellen, klinkt heel simpel, maar alles dat je vaak doet went. En probeer jezelf te forseren langzaam te praten. Als je langzamer praat heb je meer tijd om te bedenken wat je gaat zeggen en zeg je dus minder stomme dingen waardoor je weer een prettiger gesprek hebt. Als je de tijd neemt om na te denken (ook al is het bijvoorbeeld midden in een zin) dwing je respect af. Jij hebt hun aandacht, want jij bent aan het woord, dan komt het goed over als je de tijd neemt, dan lijkt je meer zelfvertrouwen te hebben, want je durft de tijd te nemen...

Ik weet het eerlijk gezegd niet. ik ben van nature een extreem verlegen mens. Ik compenseer het door twee keer zo veel te werken dan de rest. Namelijk overdag manouvreer ik me door de ruis van verwachtingen van alle mensen om me heen met gebrekkige boodschappen. En s'avonds trek ik alles recht tijdens de rust zonder dat iemand mij stoort dan stel ik mijn documenten op en pareer alle verzoeken of aanvallen die ik die dag moest verduren. Het is inderdaad zo dat je zal moeten zorgen dat je alles voor bent omdat de ruis in je hoofd ervoor zorgt dat je vastloopt en als je beter voorbereid bent dan de rest kun je het beter hanteren.

Verlegenheid is een combi-emotie... En het is angst en zelfrefelctie... Werk aan één van die twee en verlegenheid verdwijnt meteen...
Verlegenheid went nooit... zou het wennen dan is de verlegenheid meteen ook weg...

Dus of werk angst weg of werk zelfreflectie weg...

Uit ervaring: ja, het went. Om dat te versnellen, helpt het om telefoneren niet te vermijden, maar juist heel veel te bellen. Wat ik je aan kan raden (ik weet niet hoe oud je bent, maar begrijp uit eerdere vragen dat je nog op school zit) is een bijbaantje nemen waarbij je wel veel moet bellen. Als je min of meer gedwongen bent vaak te bellen, wordt het snel veel gemakkelijker.

Je zou bijvoorbeeld een bijbaan kunnen zoeken in een callcenter. Of, als dat te hoog gegrepen is, in een (kleding)winkel die onderdeel is van een keten. Op de laatste manier ben ik van mijn telefoonverlegenheid afgekomen; ik moest regelmatig bellen met andere filialen met eenvoudige vragen, bijvoorbeeld om te informeren of een kledingstuk in een bepaalde maat daar nog hing, zodat de klant het daar kon kopen. Zo leer je snel genoeg dat telefoneren eigenlijk helemaal niet zo eng is. Degene aan de andere kant van de lijn is namelijk ook maar een mens.

Om aan te geven hoe goed dat helpt: ooit stelde ik ieder telefoongesprek uit, omdat ik een hekel had aan telefoneren. Tegenwoordig heb ik een baan waarin ik regelmatig met belangrijke klanten aan de telefoon zit en lastige/gevoelige kwesties afhandel. Blijkbaar gaat dat goed, want ik heb een groep zeer tevreden klanten.