Hoe raak ik het gevoel kwijt dat mijn huisarts vindt dat ik me aanstel?

Je schrijft zelf al in je toelichting dat je eigen huisarts een aardige man is, en zeker niet zal denken dat je je aanstelt. Er is dus geen enkele reden, om een bezoek aan je huisarts uit te stellen. Je hebt die vervelende ervaring met een vervanger gehad, en niet met je huisarts zelf.

Gezien de aard van je klachten raad ik je aan om je huisarts te bellen, en een afspraak te maken. Om het je wat makkelijker te maken de volgende tip: vertel je huisarts eerlijk dat je wat schroom hebt gehad, om langs te komen en hoe dat is gekomen. Vertel je verhaal over de vervanger die 10 jaar geleden niet zo erg aardig deed.

Je huisarts zal daar alle begrip voor hebben, en je geruststellen. Vertel vervolgens over je lichamelijke klachten. Ook als er niets aan de hand is met je gezondheid, vindt je huisarts het beslist niet erg als je toch bent langsgekomen. Soms is een dokter er niet alleen voor medische hulp, maar ook om zijn patienten gerust te stellen. Sterkte!

Huisartsen zien zoveel verschillende met zoveel verschillende klachten per dag dat ze je echt wel serieus nemen. dat die invalster toen zo overkwam is geen goede zaak. ik zou wel een afspraak maken bij je huisarts en geen genoegen nemen met een invaller. omdat je toch moet weten wat er aan de hand is. ik zou je eigen huisarts vertellen wat er toen gebeurd is. denk dat dat een goed gevoel zal geven.

Toegevoegd na 1 minuut:
Verschillende mensen bedoel ik sorry

Wist je dat de gemiddelde Nederlander ongeveer drie keer per jaar naar de huisarts gaat? En dat er bij 3 op de 10 bezoeken eigenlijk niets aan de hand is? De top drie van eenvoudige gezondheidsklachten waarvoor een patiënt bij de huisarts komt, is: pijn (spier- of gewrichtspijn, rugpijn, hoofdpijn, etc), (neus)verkoudheid en hoesten.

Als ik jouw verhaal lees, dan is wel duidelijk dat jij echt niet voor elk wissewasje naar de huisarts rent. Die man verdient helemaal niets aan jou, als je er zo weinig heengaat..!

Misschien heb je zijn vervangster tien jaar geleden wel verkeerd begrepen en had ze helemaal niet de bedoeling om je voor een "aansteller" uit te maken. Ik kan me dat eerlijk gezegd ook niet voorstellen. Maar misschien was ze wel erg gestrest omdat ze nét een ernstig zieke patiënt had behandeld. Of was het juist haar bedoeling om je gerust te stellen, door te zeggen dat er "niets aan de hand" was. Andere mogelijkheid: het was gewoon een chagrijnig kreng dat met het verkeerde been uit bed was gestapt.
Kortom, ik kan me zóveel misverstanden en situaties voorstellen waardoor jij, als tienjarige, ten onrechte de conclusie trok dat ze jou een aansteller vond...

Eén ding moet je goed onthouden: jij bent er niet voor je huisarts, maar de huisarts is er voor jou! Hij heeft een dienstverlenend beroep, terwijl jij de klant bent (die als Koning(in) behandeld hoort te worden). De huisarts doet niets anders dan zichzelf "verhuren" (tegen een behoorlijk uurtarief) om zijn mening te geven over de medische klachten die je hebt. Zo simpel is het eigenlijk...

Nu dus niet langer treuzelen en gewoon een afspraak maken. Ieder ander had dat in jouw geval waarschijnlijk al veel eerder gedaan.

Eigenlijk kom je alleen door dat gevoel af door te ervaren dat het nu anders is dan toen. Ervaren dat je huisarts je niet behandelt als iemand die zich zou aanstellen.

Je kunt proberen de gedachte "de huisarts vindt me een aansteller" zelf uit je hoofd te krijgen maar zonder positieve ervaringen die dat ondersteunen, is dat erg lastig.

Ik zou dus zeker gaan.
Laat dat mens van toen niet zoveel invloed meer hebben, neem je eigen klachten serieus.
Uit ervaring weet ik dat dat heel lastig kan zijn omdat dat oude gevoel "ze vinden mij een aansteller" heel sterk kan zijn. Maar als je je over deze angst heen zet en toch gaat en ervaart dat je serieus genomen wordt, wordt die angst echt minder.

Bij twijfel kun je ook altijd eerst de assistente bellen en vragen of het nodig is bij dit soort klachten een afspraak te maken. Dat kan ook een soort rust geven.

zie jezelf als klant > en de klant is koning; al sta je elke dag bij de dokter, de beste man krijgt wel betaald hoor! daar ben je voor verzekerd, dus ik zeg: gaan!

Blijkbaar ben je nu 20, en was je dus 10 toen je met je knie ging?
Nu dan ben je nu volwassen!!
Hopelijk is de verhouding nu anders. Je bent geen kind meer!
Probeer daar moed uit te halen!!
Succes!

Huisartsen zijn er niet alleen voor om je beter te maken als je ziek bent maar ook voor vragen over je gezondheid. Als jij bang bent dat je iets engs mankeert dan moet je dat aan je huisarts voorleggen. Als achteraf blijkt dat je je zorgen voor niets hebt gemaakt is dat alleen maar prettig maar blijf niet met dergelijke vragen rondlopen en zeker niet als je klachten hebt. Ik denk met anderen ook dat je die drempel voor de huisarts die je op je tiende opgelopen hebt, weg moet halen door dat gewoon tegen je huisarts te vertellen. Het was gewoon erg ontactisch van die waarneemster om zich zo tegenover een kind van tien op te stellen. Juist huisartsen moet toegankelijk zijn, zodat mensen niet onnodig lang met gezondheidsklachten of vragen blijven rondlopen.