hoe kan het dat sommige mensen alleen maar over zichzelf kunnen praten en geen eens de moeite nemen naar anderen te luisteren?

Niet sociaal ingesteld. Kan door veel dingen komen. Bijv. Als er als kind al niet naar je werd geluisterd (door je ouders, drukke baan etc.) zul je dat zelf misschien ook niet doen.

Kan verschillende oorzaken hebben.
In het vorige antwoord wordt gesproken over 'geen sociale instelling'. Er zijn echter ook genoeg mensen die alleen maar over zichzelf praten omdat ze zich geen houding weten (onzekerheid) tegenover de ander, die weten zich geen raad met de informatie die anderen vertellen, vinden het moeilijk daar complimenten over te geven of zijn bang dat ze anderen hun eigen mening opdringen.
Ik heb het zelf ook lang moeilijk gevonden om mezelf te zijn in een gesprek. Ik was altijd bang dat ik verkeerd zou reageren op iets wat de ander zou zeggen. En zelf was ik nogal goed in mooie verhalen vertellen, dus dan deed ik dat maar. Dat hoeft dus niet aan een gebrek van sociale instelling o.i.d. te maken hebben, maar kan ook onzekerheid zijn.
En zo zijn er vast andere redenen op te noemen. Overenthousiast zijn bijvoorbeeld. Zeg jij drie woorden, dan inspireer je zo'n enthousiast iemand weer om een schitterend verhaal te vertellen (van zichzelf).

Toegevoegd na 42 seconden:
Het vorige antwoord is inmiddels het eerste antwoord geworden (antw. van Niiek).

Waarschijnlijk hebben zij nooit anders geleerd en zit het ook niet in hun aard.

Daar kunnen verschillende redenen voor zijn:

- Omdat ze zichzelf/hun mening heel belangrijk vinden en egocentrisch zijn.
- Omdat ze zich minderwaardig voelen
- Omdat ze geen inlevingsgevoel hebben
- Omdat er vroeger nooit naar ze geluisterd werd
- Omdat ze niet geleerd hebben te luisteren
- Omdat ze een psychische beperking/handicap hebben
- Omdat ze hele interessante dingen te vertellen hebben waar anderen ademloos naar luisteren
- Omdat ze nooit is verteld, dat hun gedrag vervelend kan overkomen

In onze wereld van overdaad, extreme overvloed, gebrek aan gebrek en sociale voorzieningen, zijn mensen een beetje vergeten dat we uiteindelijk voor ons geluk en ons overleven afhankelijk zijn van elkaar.

Veel gedrag dat mensen van nature wel degelijk bezitten, wordt een beetje in een hoe je gedrukt door de 'dwang' van onder andere de media om altijd te moeten genieten, altijd het beste van het beste en het mooiste van het mooiste te willen, materieel gewin na te jagen en ambitie te tonen. Die eisen stroken slecht met onze natuurlijke behoefte voor elkaar te zorgen. Sterker nog ; we krijgen al van jongs af aan de boodschap dat de wensen van een ander, die van ons in de weg zullen of kunnen staan.

Door die streberigheid vinden mensen zichzelf vaak veel te belangrijk, en zijn ze een overgroot deel van hun tijd ook met zichzelf bezig. Deels om te tonen hoe goed ze het doen, deels om voor zichzelf te bevestigen dat ze ondanks alles ergens toch wel goed bezig zijn, misschien.....

Eigenlijk leren we op school in de kring al dat we vooral over onszelf moeten vertellen, en dan liefst nog een beetje interessant ook. Voor voor mannen, die toch al wat meer moeite hebben met communicatie, komt de aandacht voor luisteren daardoor nog wel eens wat in de verdrukking.

In de praktijk echter merk ik dat het merendeel van de gesprekken toch tweerichtingsverkeer is ; in een gemiddeld gesprek, zeker van vrouw tot vrouw, krijgen beiden ongeveer evenveel tijd om te vertellen en te luisteren.
In grotere groepen echter krijgt het vertellen al snel de boventoon, vooral wanneer er ook nog alcohol in het spel is. Op die momenten is er echter ook weinig ruimte om echt naar iemand te kunnen luisteren, en zijn de gesprekken vaak meer anekdotisch van aard dan echt diepgaand.

Grappig genoeg zijn mensen die het graagst over zichzelf danwel hun stokpaardjes willen praten / vertellen, vaak ook het minst tevreden over de 'luisteraar' , die misschien wel veel minder aanwezig is in het gesprek, maar blijkbaar een storende factor vormt. Ook komt het nog wel eens voor dat mensen verhalen of ervaringen kwijt willen in een gesprek dat zich daar qua toon, setting en gezelschap helemaal niet voor leent. Ook dan is het lastig een luisterend oor te bespeuren. Over je relatieproblemen praat je bijvoorbeeld liever niet op het schoolplein of in de kroeg.