hoe kan je van ja zegger nee zegger worden?

Heel moeilijk af te leren als je dat gewend bent.
Een truukje kan zijn om tegen de vrager te zeggen, mag ik er even over nadenken.
Dan kun je voor jezelf even een adempauze inbouwen om nee te zeggen.
Want als een jazegger bent heb je al ja gezegd voor je er erg in hebt,ook al wil je het niet.
Maar het is wel oefenen!

Toegevoegd na 3 minuten:
Wat ik nog vergat te zeggen is dat je ook niet hoeft uit te leggen waarom je nee zegt.
Dat heb ik ook moeten leren, begon er een heel verhaal aan vast te knopen. Hoeft echt niet, even nadenken en dan zeggen: nee, het lukt echt niet of het komt nu echt niet uit!
Klaar, niet verder meer toelichten dan of het moet echt wenselijk zijn.
Als je er op gaat oefenen, zul je zien dat het op die manier prima lukt!

Oefenen, oefenen, oefenen.
En dan blijkt vanzelf: oefening baart kunst, want dan ga je zien dat je er dingen mee bereikt.

En hóe je dat doet?
Gewoon, door het gewoon te dóen.
Gewoon "nee" zeggen waar je iets niet wilt/kan.

Maar ik dacht dat jij lak aan alles had?
Dan zeg je toch niet tegen alles "ja" ?

Begin eens met "ik zal er eens over nadenken" in plaats van gelijk JA zeggen.

p.s. geen nee zeggen??? mag ik je 06 :-)

Als je eenmaal een "ja" zegger bent is het ook moeilijker ineens vaak nee te zeggen tegen de mensen die ja van je gewend zijn. oefen bij nieuwe kenissen of vreemden eerst om regematig nee te zeggen. Voer het aantal keren nee daarna ook rustig op bij mensen waar je vaker mee te maken hebt. Mensen die altijd "ja" van je zijn gewend kunnen soms wat nors gaan reageren als je ineens heel vaak nee zegt.

Als je moeilijk nee kan zeggen wees dan zuinig op je ja.
En je vrienden weten voortaan ook dat je niet hun slaafje bent waardoor je ook minder ja hoeft te zeggen en je krijgt hoe gek het ook is meer respect zeggen ze ook altijd ja tegen jou ? ,nee toch.
De Groeten van Erwin

probeer van het idee af te stappen dat mensen je niet aardig meer vinden als je nee zegt.
je zal merken dat je juist meer respect krijgt!

Klinkt stom, maar uiteindelijk is het een kwestie van doen en van prioriteiten stellen. Ik kon het ook absoluut niet , met als gevolg dat ik zo ongeveer wérd geleefd door alle klusjes, vrijwilligerswerk, commissies, besturen, teams, en aan mijn eigen dingen helemaal niet meer toekwam.
Niet zozeer om aardig gevonden te worden trouwens, (zeker als bestuurslid of regelneef ben je niet bij iedereen even populair), maar omdat het nu eenmaal gedaan moest worden. En de vrijwilligers staan nu eenmaal niet in de rij, dus dan zette ik zei de gek de schouders er maar weer onder.

En op een gegeven moment weten mensen je dan ook gewoon te vinden. Dus kon ik (of de kinderen) van geen vereniging lid zijn zonder meteen in het bestuur terecht te komen, was ik in no time biebmoeder, broodjesmoeder, leesmoeder, spelletjesmoeder, verkeersmoeder, de moeder die de schoolkrant raapt en niet, klassemoeder, excursiemoeder, lid van de oudercommissie, secretaris van het zangkoor, secretaris van de scouting, gratis oppasmoeder....noem maar op. Maar voor overblijfmoeder, de enige functie met een onkostenvergoeding, ben ik 10 jaar lang gepasseerd.

Op een gegeven moment werd me dat echt te gek en ben ik structureel NEE gaan zeggen. Aanvankelijk was dat heel eng - want natuurlijk dreigen mensen wel dat bepaalde activiteiten niet doorgaan zonder jou, en som GAAN ze ook niet door, maar weet je, de wereld vergaat niet ! Sterker nog, als mensen er niet meer automatisch op kunnen rekenen dat Marleen het wel even doet, gaan ze er zelf ineens veel meer moeite voor doen. Of blijken er andere oplossingen te zijn dan weer een moeder vragen.

Mijn leven is een stuk rustiger en overzichtelijker geworden, en als er ergens iets gedaan moet worden, beslis ik ZELF of ik mijn hulp aanbied ja of nee. Daarbij heb ik het idee dat het nu veel meer gewaardeerd wordt als ik WEL iets doe, en krijg er ook meer waardering en dankbaarheid voor terug. Wie me echt ergens voor nodig heeft kan altijd een beroep op me doen en hoeft daarvoor ook geen uren op me in te praten hoor, maar eenieders vliegende kiep ben ik niet meer, en dat bevalt me uitstekend.

Hoe ? Heel simpel ; nu even niet. Sorry, ik heb daar op dit moment echt de tijd of energie niet voor. Nee, laat ze deze keer maar even iemand anders vragen want het komt me nu echt niet uit. Effe wenne, maar echt, het went.