Waarom zijn sommige mensen bang voor bepaalde dieren?

Misschien meer de schrik van de snelle onverwachte beweging

kan soms aan een vervelende ervaring liggen, ik heb dat zelf met wespen...dan ren ik 100km per uur weg (lol)

We zijn instinctief bang/alert voor dingen en dieren die ons pijn kunnen doen of kunnen doden. Iets dat ver terug gaat naar de oertijd.
Een mogelijkheid kan ook zijn dat sommige mensen een nare ervaring met een dier hebben gehad en hierdoor een angst hebben gecreëerd.

ik pak gerust een kwaaie zwaan bij kop en kont, maar voor een spin spring ik op tafel.
ik heb dat met de paplepel ingegoten gekregen: zowel mijn moeder als beide oma's waren panisch voor spinnen.

Angst en walging voor dieren is voor een groot deel aangeleerd. Veel mensen vinden maden bijvoorbeeld vies, terwijl ze in delen van Zuid-Amerika tot het normale voedsel worden gerekend.

Ergens rond het vijfde of zesde levensjaar komen we te weten wat wel en wat niet vies wordt gevonden. Daar bestaan tussen gezinnen grote verschillen in. Er is ontdekt dat mensen met een fobie vaak een groter aantal zaken vies vinden dan anderen. De kans op fobieën bij kinderen is ook groter als een van de ouders zelf een fobie heeft.

Erfelijke aanleg speelt ook een rol. Uit onderzoek bij eeneiige tweelingen blijkt dat als een van hen een angststoornis heeft, zoals een fobie, de kans groot is dat de ander haar ook ontwikkelt, ook als beiden afzonderlijk zijn opgevoed.

Angsten zijn essentieel voor ons overlevingsgedrag, en een deel daarvan zijn diep onbewust ingeworteld, andere merk je en beheers je beter aan de oppervlakte (bewuste kant). Zo staat het al vrij wetenschappelijk vast dat, zelfs al hebben we nooit slangen gezien, we instinctief bang zijn daarvoor door duizenden generaties voor ons. Idem voor spinnen (die GEEN insecten zijn en waar bijv. enkel Aspartaam uit light-producten tegen helpt, en onbewust weten we dat beter dan bewust!) en sommige andere beestjes. Hier worden ook wespen en zo genoemd.

Op zich zijn we zoogdieren en het boek van Desmond Morris 'De Naakte Aap' uit 1965-1966 geeft een hele lange uitleg en later legt hij ook uit dat zelfs de menselijke glimlach in peutertijd ontstaat door de combinatie angst versus vertrouwen in de dan nog schijnbaar onfeilbare moederfiguur.

Elk dier, en niet in het minst een andere mens, geeft een schrikreactie. Een gezond sterk wezen, weet dan dat hij met zijn zintuigen de toestand moet onderzoeken en scant met ogen, gehoor en ja, daarvoor dienen ook de zintuigen bij konijnen, honden en de katten zelf. Vervolgens wordt er vergeleken met de ervaringen die je al hebt en gaat ook je waakinstinct zijn emotionele chemische reacties doorsturen, zodat je er een reactie op doet. Zo wellicht dat mannen minder snel panikeren, want door een soms erg speelse en sportieve opvoeding incl. kwetsuren en bijhorende pijn, weten ze dat sommige dingen beheersbaar zijn of dat op de hoede zijn voldoende is.

Tot slot kun je dit item ook doorverwijzen naar de fight-or-flight theorie, die ik fight-flight-freeze theorie noem (vechten of vluchten, die ik vechten, vluchten of bevriezen noem).

Dus dat wegrennen is het vluchten als reactie.
Bevriezen is hopen dat het beest je niet ziet en het gevaar vanzelf wijkt.
En vechten is dat je weet dat je sterker bent of leidt ook tot de zielige situaties waarbij dieren mishandeld worden door een groep jongeren om te tonen dat ze sterker zijn en dat ze een groep vormen die vele gevaren aankunnen.

Mooie vraag, maar wellicht had je niet zo'n breed antwoord verwacht. Hopelijk kun je nog wat volgen, want naar het schijnt durf ik soms wat denkstappen over te slaan. Meer van dit, zou ik zeggen!