Heeft de gemiddelde mens te hoge verwachtingen in / van het leven?

Daar heb ik zelf geen last. Ik heb wel verwachtingen, maar naar mijn idee zijn die niet te hoog.
Maar of ik mezelf een gemiddeld mens kan noemen??
Dat kunnen alleen anderen beoordelen.

Alleen het feit al dat je tot aan ongeveer de helft van je leven denkt: 'Het moet nog allemaal beginnen!, Dit is slechts de aanloop tot iets geweldigs!', zegt al genoeg over de verwachtingen die de gemiddelde mens van het leven heeft.
Totdat je erachter komt dat dit het IS, en doe het er maar mee.
Om met dat gegeven vrede, rust en geluk te vinden is voor velen onder ons geen geringe opgave.
Ik denk dus dat je vooral de eerste helft van je leven te hoge verwachtingen hebt, maar dat je daarna vrij snel met je neus op de feiten wordt gedrukt.

als we de gemiddelde mens in nederland nemen (anders wordt het me te moeilijk), dan denk ik dat die te lage verwachtingen hebben, ze vinden het wel goed.
dat kan je positief zien, want die mensen zijn tevreden.
het negatieve ervan is, dat ze niets hebben om achteraan te gaan, te ondernemen.

De gemiddelde mens heeft zeker een te hoge verwachting van het leven, hij wordt voortgestuwd door de maatschappij, die als maar meer moet produceren in steeds minder tijd.
Van de kleuterschool, naar de lagere school, kiezen van een vak en school, om daarna te verwachtte dat de rest van het leven een groot feest is.
De eerste baan, je eerste baas, je eerste werk, met goede vooruitzichten om promotie te maken en weer is er die verwachting.
Hogere functie, groter inkomen ,mooier huis, verdere vakantie, beter aanzien en vooral gelukkiger.
Je eerste verlieftheid, vaste verkering, verloofd, getrouwd en kinderen, het geluk kan niet op, denk je.

Halverwege de rit gaat het mis met de verwachtingen, verkeerde vak gekozen, de superleuke baan is alleen maar stress, promotie blijft uit, een ander wordt het en niet jij, je te dure huis kan je niet meer betalen,met de kinderen heb je ruzie, je vrouw wil je verlaten, in de kerk kom je niet meer, met je buren is er iets met een overhangende boom, je hebt steeds vaker hoofdpijn, je staat altijd in het rood.
Het leven is niet wat je er van verwachtte.
Het is zo geen leven.

Waarom laten we ons dan ook zo opjagen?
Waarom zijn we met bijna niets meer tevreden?
Waarom altijd promotie maken als je het eigenlijk zo naar je zin hebt?
De verwachting van onze omgeving stuwt ons verder naar een ongelukkige vaak rampzalige hoogte.
Onderweg is er geen moment voor tevredenheid, we moeten meer en verder, onderweg naar beter en belangrijker.
Zo ergens tussen de 35 en de 45 komt de man met de hamer en raakt ons in een klap.
Het gevolg hiervan is te raden.

Maar je wereld is al ingestort, je slikt pillen en bent in therapie.
Langzaam, heel langzaam kruip je uit het diepe gat.
Ergens is er ineens een hand die naar je reikt, je ziet hem amper, maar hij is er wel.
Nu heb je de keus die hand te pakken.
En met deze hulp puin gaan ruimen of verdrinken in je eigen medelijden.

Ik denk wel dat veel mensen (gemiddelde mens?) te hoge verwachtingen hebben in de zin van "denken recht te hebben op...". Inderdaad (zoals skusme aangeeft) dat velen rond hun 40e denken "zo, nu ben ik op de helft", terwijl dat niet echt realistisch te noemen is.

TE hoge verwachtingen hebben is uiteraard een recept voor teleurstelling, maar toch vind ik het wel belangrijk om met verwachting vooruit te kijken. Als een mens dat niet doet, dan kan het net zo goed ophouden.

Verwachtingen hebben is onderdeel van een optimistische levenshouding - heel belangrijk. De uitdrukking "in verwachting zijn" illustreert dat gevoel wat mij betreft heel duidelijk.

Nee, want het leven is wat je er zelf van maakt.

Voor de een zal het misschien een te hoge verwachting zijn en voor de ander een eenvoudige per mens verschild het.
Ik geloof zeker dat een mens verwachtingen mag en zelf nodig heeft in het leven om ergens naar toe te kunnen leven.
Zeker is het waar dat verwachtingen niet altijd gebeuren die je hebt omdat ze misschien niet realistisch zijn.
Omdat een mens zich nogal snel laat teleurstellen omdat het verwachtte er niet is dan kun je hommelus krijgen.

Iedereen heeft zijn talenten om die te gebruiken voor elkaar, een ander heeft weer andere, dan moet je wel bij de juiste persoon zijn.

Ik zeg altijd maar zo doe iets voor iemand en verwacht niets terug dan wordt je ook niet teleur gesteld;P

Boudewijn de Groot beschreef het al prachtig in een van zijn liedjes: Testament..
voor mijn neefjes zijn mijn onvervulde wensen
wel wat kinderlijke, maar ach ze zijn zo diep
ik behoor nu eenmaal tot die groep van mensen
voor wie het geluk toch altijd harder liep......

en zo zegt hij in dit prachtige liedje nog een aantal zaken die zo ontzetten kloppen, want elk mens zit waarschijnlijk in meer of mindere mate vol met verlangens, wensen en verwachtingen vwb zijn leven.
En als we allemaal op een bepaald moment daarover een testament zouden moeten opmaken, zoals in deze song zou de score triest zijn.
Maar het belangrijkste daaraan is dat veel mensen te hoog willen grijpen en er dingen op hun "verlanglijstje"staan die niets met echt geluk te maken hebben!
De verwachting om op een bepaalde manier succesvol of rijk te zijn, aanzien te hebben of macht heeft niets te maken met de verwachtingen die je echt zou moeten maken over zaken die er echt toe doen in het leven.
Voor mijzelf hoopte ik op geluk in de vorm van mensen om me heen, met wie ik gelukkig zou kunnen zijn en in die zin is het leven me goedgezind geweest, want ook al moest ik mensen afstaan door de dood, dat heeft me alleen maar bewuster gemaakt van de bescheidenheid van je verwachtingen die je kunt hebben.
Count your blessings, elke dag is er een, de zon die smorgens weer opkomt, mijn liefste die van mij houdt, mijn kinderen gezond en gelukkig, deze hoop en verwachtingen had ik en ik heb geluk gehad dat ze zijn uitgekomen.
Anderen zaken hebben me nooit geïnteresseerd en zijn bij toeval op mijn pad gekomen.
En voor sommige mensen geldt dat het leven nooit maar een klein beetje aan verwachtingen heeft beantwoord en dat allemaal buiten hun schuld om.
Want je mag hopen op een gezond kind, op elke dag eten, op schoon drinkwater, op geen oorlog, op liefde en geen mishandeling.
Als je in die hoek zit dat zijn je kleinste verwachtingen zelf niet haalbaar helaas....

Nee ik denk van niet. Ik denk zelf dat de mens te hoge eisen aan zich zelf stelt en daardoor het leven zo moeilijk maakt voor zichzelf. Dan krijg je vanzelf steeds meer hogere en hogere verwachtingen.