Ben nogal depressief. Vooral 's morgens en 's avonds! WIE WEET TIPS?!!

Ik zou je willen aanraden om hulp te zoeken. Praat met je huisarts om te onderzoeken wat er aan de hand is.
Als je in je eigen kringetje blijft ronddraaien kom je er moeilijk(er) uit.

Succes!

Probeer uit te zoeken of uw depressie een reactie is op een gebeurtenis of een probleem.

Ga na of er iemand in uw omgeving is met wie u over uw gevoelens en eventuele problemen kunt praten. Neem eventueel deel aan een praatgroep

Probeer te aanvaarden dat u een depressie heeft; windt u niet op omdat de genezing zo traag verloopt.

Ga op een normale tijd naar bed, en sta ook op een normale tijd op. Verander zo weinig mogelijk aan uw slaappatroon. Ga niet eerder naar bed, blijf niet langer liggen dan gewoonlijk. Gebruik slaapmiddelen strikt volgens het voorschrift van de dokter, dus veeleer uitzonderlijk.

Zoek afleiding in activiteiten die voor u ontspannend zijn.

Blijf maatschappelijk actief, isoleer u niet;

Zorg regelmatig voor lichaamsbeweging en kies steeds een activiteit waar u echt zin in hebt.

Neem de tijd om te lachen.

En neem zeker ook eens contact op met je huisarts als er niet spoedig verandering komt.

Dit is moeilijk te beantwoorden via een forum als dit.
Je zou het eens met de huisarts kunnen overleggen. Misschien heeft het wel een lichamelijke oorzaak.
Uit ervaring weet ik dat schouderklopjes en "kop op"-jes niet altijd helpen. Stel voor jezelf een ultimatum, mocht het binnen een door jouw gestelde periode, bv nog een week, nog niet over of verminderd is, je dan naar de huisarts gaat.
Het is een normale vraag voor de huisarts, hij krijgt 100-den van dat soort problemen te horen en hij weet wel welke weg te bewandelen. Sowieso al goed dat je het erkent dat je ergens moeite mee hebt. Dan ben je al halverwege.

Sterkte ermee!

Je bent 12 jaar....
Het zou kunnen dat je hormonen extreem aan de gang zijn. En dat je eerste menstruatie eraan komt.
Erg vervelend voor je. Dit moet je echt met je ouders en dan met je dokter bespreken. Want anders gaat alles eronder lijden: je school, de sfeer thuis, je sporten.

Goeie Vraag.

12 jaar en nu al van die problemen.
Bespreek het eerst met jouw moeder.

Ligt de lat te hoog met school of sport?

Ga evt met jouw moeder naar de huisarts om
lichamelijke klachten vast te stellen dan wel uit te sluiten.
Daarna is een verwijzing naar een psycholoog een optie.

Zoek eerst de oorzaak van waarom je zo depressief bent.
Dan kan je verder met nadenken over hoe je het oplost.
Ik raad je aan er eerst met je ouders over te praten en daarna advies vragen aan huisarts/psychiater.

Het wordt nu tijd om eens aan de slag te gaan om het oude verdriet en pijn te gaan verwerken. Je heb het al lang genoeg weggestopt en het wil er gewoon uitkomen zodat jij ermee kunt gaan leren omgaan.
Als je dit niet zelf kunt, dan zou je een dagboek kunnen gaan schrijven en zo je diepste 'geheimen' in kwijt kunt. Ook kan je met een therapeut gaan praten.
Misschien kan je met je vader, moeder, oma, opa gaan praten. Het is belangrijk om er ook een volwassene bij te betrekken.

Ik was ook depressief en kwaad, door dergelijke omstandigheden. Een psycholoog kan je helpen. Hij/zij kan je probleem uitvinden en je leert ermee om te gaan, Je denkt misschien: ja dag, ik kan het heus wel zelf. Maar echt waar, het helpt. Uit eigen ervaring.

Ik denk dat je huilbuien met de hormonen te maken heeft.
Van hormonenschommelingen kan je erg emotioneel worden. Als je 12 jaar bent dan schommelen je hormonen heel erg. En daar kan je soms erg van in de knoop geraken. Af en toe eens huilen kan dan geen kwaad.

Maar blijf niet zitten met sombere gedachten. Praat erover met vriendinnen en volwassenen. Iedereen is ooit puber geweest. We herinneren ons allemaal wel iets van de wanhoop en de verwarring die je dan soms voelt.

Jij kent nu je moeilijke momenten. Probeer je op die momenten zoveel mogelijk af te leiden om het huilen geen kans te geven. Ga actief iets doen, bel iemand op, lees of kijk naar een grappige dvd. Waarschijnlijk kan je binnenkort met een glimlach aan deze periode terugdenken.

Als je overdag nergens last van hebt, ben je waarschijnlijk niet depressief en is het de vraag waarom je je in de ochtend en avond wel naar voelt. Is het omdat je dan even niets te doen hebt en toekomt aan je gevoelens? Broeit de puberteit, die je sombere buien kan bezorgen maar soms ook enorm blije buien?
Huil je omdat je moe bent omdat je slecht slaapt, of slaap je slecht omdat je zo emotioneel bent op het moment?
Allemaal vragen, maar alleen jij weet (misschien) het antwoord.
Je kunt met je huisarts overleggen of er iets aan de hand kan zijn, en dan ook bespreken wat en hoeveel je eet en dergelijke: dat kan veel uitmaken.
Sterkte!

Het kunnen zeker hormonen zijn of toch een écht (beginnende) depressie. Praat hier eens met je huisarts over. Of met een volwassen iemand die je vertrouwt. Probeer dingen te zoeken die dit veroorzaken. Je bent pas 12 jaar en hebt per definitie niet al het gereedschap (al) in huis om het zelf op te lossen.
Meid, ik wens je erg veel sterkte en wijsheid om de juiste pad te bewandelen naar de juiste oplossing.

Je bent moe.
Zelfde probleem hierzo.
's morgens denk je: waarom word ik nu al wakker.
Dan moet je naar school en keihard werken, dan heb je geen tijd voor depressiviteit.
En dan 's avonds is het donker en zie je alles een stuk slechter in.
Het is wachten op de vakantie, hoeveel weken moet je nog?
En daarna heerlijk je schema omgooien: slapen gaan om 3 uur en wakker worden tegen 1 in de middag.
Dan zal het een stuk beter gaan

Ga zo snel morgen naar je huisarts om hierover te praten.