Hoe komt het dat mensen extra ziek worden na de diagnose?

ik denk dat het te maken heeft met het toekomstbeeld dat iemand heeft. Als je je niet lekker voelt en je gaat op bed liggen en denken: "Ik voel me niet lekker" dan word je ook steeds zieker. Mensen die toch naar hun werk moeten, de schouders er onder zetten en hun ziekte vergeten voelen zich een stuk prettiger.

Als je ineens te horen krijgt dat je ongeneselijk ziek bent kan ik me voorstellen dat je daar behoorlijk depressief van wordt en dat je daardoor lichamelijk steeds minder lekker in je vel zit. Dat geeft de ziekte de kans om het verzwakte lichaam aan te vallen zonder dat die terugvecht; de spirit om tegen je ziekte in verweer te gaan is helemaal verdwenen. Daardoor gaat een ziekte ineens heel snel.

Hoe het met die kennis was gegaan als hij niet naar de dokter was gegaan, valt niet te zeggen. Ik hoor ook wel eens verhalen van mensen die doodziek zijn en nog een lange lijdensweg doormaken. Die mensen willen zelf ook niet meer, maar hen is het lot minder goed gezind.
Maar de verhalen dat iemand het opgegeven heeft om te leven en dan verbazingwekkend snel overlijden ken ik ook.

De vader van een kennis van mij was dementerend en thuis niet meer te hanteren. Verder was het lichamelijk een gezonde man. Hij werd uit huis geplaatst. Hij gaf steeds aan weer naar huis te willen. Toen hij eindelijk besefte dat dit niet meer ging gebeuren, zei hij dat het leven dan voor hem geen zin meer had; hij draaide hij zich letterlijk van zijn familie af; sprak niet meer met ze; kreeg longontsteking en was binnen de kortste keren dood.

Ook in dit geval zou je zeggen: Als de lust om te leven weg is, dan leef je minder lang. Als je daarentegen al die verhalen hoort dat sommige mensen zo lang blijven doorkwijnen terwijl ze eigenlijk dood willen. Dat ze vaak smeken om geholpen te worden bij het overlijden omdat het leven voor hen ondraaglijk is geworden, denk ik eigenlijk dat mensen niet snel dood kunnen gaan omdat ze het willen. Wel denk ik dat sommige mensen meer pech hebben dan anderen.

Een mogelijkheid is dat het idee, (dat de diagnose was dat het uiteindelijk dodelijk zou aflopen) hem versneld heeft doen overlijden.
De theorie daarover is dat als je positief denkt, (in dit geval zou je kunnen denken: dit is de diagnose, maar ik ga absoluut niet dood enz) je het ziektebeeld een tijdje zou kunnen beïnvloeden, zelf het eventuele fatale einde een tijd zou kunnen uitstellen.
Denk je negatief( ik ben kansloos, want er is gezegd dat ik dood ga, dus ik ga heel snel dood) dan zou je inderdaad wel eens heel snel of misschien sneller dood kunnen gaan.
De kracht van positief of negatief denken, daar zijn vele voorbeelden van bekend, er is ook wel onderzoek naar gedaan.
Binnen mijn beleving kan het absoluut invloed hebben, toen mijn broer dodelijk ziek werd, bleef hij positief en handelde daarna ook naar.
De artsen waren verbaasd over het feit dat hij nog een aantal jaren langer leefde, terwijl dat medisch bijna niet mogelijk was.

Dit is het placebo-effect. In dit geval de omgekeerde variant: het nocebo-effect.

Ik heb bij een andere vraag, die ik zo snel niet meer kan vinden, het voorbeeld gegeven van een man die meedeed aan een medisch onderzoek naar de effectiviteit van antidepressiva. Hij had een aantal van die nieuwe pillen thuis, en moest er elke dag één nemen.

Toen het uitraakte met zijn vriendin (dacht ik - dit is even uit het hoofd) raakte hij zo in de put, dat hij zelfmoord wilde plegen. Hij nam alle nog overgebleven 29 pillen in één keer in.

Na die daad begon hij zich slecht te voelen. Hij kreeg echter spijt, en wilde toch niet sterven. Dus haalde hij hulp.

Hij werd naar het ziekenhuis gebracht, waar het slechter en slechter met hem ging. Wat de artsen ook deden, zijn toestand holde achteruit.

Tot de leider van het medische onderzoek aan zijn bed kwam. Die onthulde dat hij niet de echte antidepressiva had gekregen, maar een onwerkzaam middel - hij zat namelijk in de controlegroep.

Wat hij had ingenomen was volstrekt ongevaarlijk.

De man barstte in huilen uit, sliep in, en herstelde voorspoedig.

---

Dit verhaal laat zien dat deze man bijna was gestorven aan een niet-werkend middel.

Er zijn andere gevallen bekend van dood door een niet-werkend middel. Denk daarbij ook aan een vervloeking.

Er zijn ook gevallen bekend van mensen die als diagnose kanker kregen, in een ernstige vorm, met uitzaaiingen. In één zo'n geval stierf de patiënt vrij snel na de diagnose aan deze kanker. Bij de autopsie bleek echter, dat deze patiënt weliswaar kanker had, maar van een heel andere soort, heel klein, heel langzaam groeiend, en niet uitgezaaid. De diagnose was dus fout geweest.

Deze patiënt is gestorven aan zijn eigen geloof in de verkeerde diagnose.